Vito, de Amerikaanse Italiaan die voor de maffia werkt in de jaren ’40 en ’50, moet voor zijn familie een groep vijanden omleggen. Waarom hebben we even niet meegekregen, maar het heeft vast een goede reden. De maffia doodt natuurlijk alleen andere mensen wanneer het écht nodig is.
Verwend oog
De demo begint in het huis van Vito, van waaruit we naar de locatie gaan waar we onze slachtoffers in de val kunnen lokken. Voordat we de weg op gaan, kijken we echter eerst even rond in het huis en vergapen we ons aan de hoeveelheid detail die aanwezig is. De kamers staan vol met spullen die je in je eigen huis zou verwachten. Ook al voegt het feitelijk niets toe aan de gameplay, het oog wordt flink verwend in Mafia II. Saillant detail is de Playboy die in de keuken ligt en die we op kunnen pakken. Er zijn vijftig Playboy’s te verzamelen met echte oude foto’s die in het blad hebben gestaan.
Dan is het tijd om in actie te komen. Op straat kunnen we een auto stelen, maar als de politie het ziet komen we niet zomaar van ze af. We besluiten dus braaf de auto uit onze eigen garage te pakken. Wat meteen opvalt, is de natuurgetrouwe wegligging van de auto’s. Aangezien de game afspeelt in de jaren ’50 , verwacht je trage wagens die wat meer tijd nodig hebben om een bocht te maken. En dat is precies zoals ze besturen. De auto’s wennen snel, zijn niet overdreven log en geven Mafia II een authentiek gevoel.
Eenmaal op locatie aangekomen positioneren we ons op de bovenste verdieping bij een raam met een machinegeweer. Wanneer de ter dood veroordeelde maffioso er aan komen rijden en uitstappen, geven we ze de volle laag. En schieten met het machinegeweer voelt goed, heel goed. Het helpt natuurlijk dat er richthulp in de game zit, maar deze is alleen ingeschakeld op de laagste moeilijkheidsgraad.
Fat bastard
Een dikzak die door onze collega’s toepa elijk ‘fat bastard’ wordt genoemd, weet te ontsnappen. Te voet zetten Vito en consorten de achtervolging in. Die vindt plaats in een gebouw met meerdere verdiepingen, waar we merken hoe de actie van Mafia II in de praktijk werkt. Met een simpele druk op de knop zoeken we dekking achter een muurtje of een ander object in de game. We vergaten gedurende de demo af en toe dekking te zoeken en dit resulteerde bijna altijd in een snelle dood, zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad. Gelukkig is het na een paar keer oefenen geheel natuurlijk om tegen een muur aan te plakken en uit dekking te schieten.
Er zitten verschillende wapens in de game, allemaal met eigen voor- en nadelen. We hebben vooral gespeeld met een normaal pistool, dat niet al teveel schade aanricht (tenzij je iemand in het hoofd schiet – dan is diegene in één keer dood), maar wel snel achter elkaar kogels afvuurt. De shotgun is een stuk langzamer en werkt niet goed van een afstand, maar van dichtbij dood je je tegenstander in één knal. Ook hebben we een Thompson-machinegeweer vastgehouden, die een heerlijk, maar minder precies spervuur veroorzaakt.
Tijdens de achtervolging door het gebouw schieten we flink wat vijanden af. Wanneer we tenslotte de fat bastard in een hoek drijven, schiet hij een familielid van ons neer. Nadat we hem doorzeefd hebben met kogels moet de gewonde maffioso naar veiligheid worden gedragen. De politie is inmiddels onderweg en het gebouw staat in de hens door een molotov cocktail, dus haast maken is het devies. Buiten stappen we in de dichtstbijzijnde auto die tot onze grote frustratie één van de langzamere types is – niet handig wanneer je van de politie probeert te vluchten. We rijden door een schutting en komen op de weg, waar de politie de achtervolging inzet. Voor ons doemt een wegversperring op en Vito trapt op de rem… waarna er doodleuk ‘to be continued’ op het beeldscherm verschijnt.
Zuchtend leggen we de controller neer. “Veel te kort”, mompelen we tegen de woordvoerder, die lachend meldt dat we nog maar een paar maanden hoeven te wachten. We antwoorden dat een paar maanden veel te lang is. De prachtige presentatie met de vele details, de grote landkaart die we zagen toen we op pauze drukten, de heerlijke besturing van Vito, de wapens en auto’s, de ijzersterke dialogen in tu enfilmpjes en tijdens het spelen die mi chien wel de Grand Theft Auto-reeks naar de kroon gaan steken… het ene na het andere pluspunt schiet ons te binnen. We zijn eigenlijk helemaal niet blij dat we een kwartiertje hebben mogen spelen met Mafia II. De komende paar maanden worden namelijk de langste ooit.
