Mafia teerde bijna volledig op verhaal en sfeer. Het spel was voor die tijd zo ongekend sfeervol en gedetailleerd, dat het er makkelijk mee wegkwam dat de vuurgevechten niet al te briljant in elkaar staken en dat enkele mi ies, met name de racemi ie, verhoudingsgewijs veel te moeilijk waren. Zelfs het slechte savesysteem, met checkpoints die ver van elkaar aflagen, namen we voor lief. Want Mafia veroverde ons hart.
Welkom in Empire Bay
Bijna acht jaar na het origineel krijgt Mafia eindelijk een vervolg en dit vervolg blijft opvallend trouw aan de filosofie achter de eerste Mafia, zo bleek uit een previewversie die we speelden. Er is nog steeds een vrij toegankelijke stad, maar die staat opnieuw in dienst van het spel, in plaats van dat hij het spel zelf vormgeeft. De stad Empire Bay is mi chien daarom wel bewust klein gehouden. Hij is er om de locaties van de mi ies met elkaar te verbinden en de wereld geloofwaardig en levendig te maken, niet om in te stoeien.
Toch is de stad een genot om doorheen te toeren. De stad komt tot leven met het vele verkeer en voetgangers die het straatbeeld opvullen. Drommen mensen lopen over de stoep, doen brieven op de post, zitten op bankjes of proberen kranten aan voorbijgangers te slijten. De prachtige auto’s die geheel bij het tijdsbeeld pa en, staan rustig te wachten voor de stoplichten waarna ze sierlijk optrekken zoals alleen oude auto’s dat kunnen. Ook aan de architectuur en de opbouw is veel zorg besteed. Je zult geen straatje tegenkomen in Empire Bay dat afgeraffeld lijkt, alles voelt zeer realistisch en organisch.
Zonder aan realisme te verliezen, gebruikt Mafia 2 vrijwel het hele spectrum van het kleurenpalet. Met name in de jaren 50, wanneer het spel zich in de zomermaanden afspeelt, spatten de kleuren van het scherm. Het gras is felgroen, auto’s zijn er in alle kleuren van de regenboog. Dit is wel een contrast met de jaren veertig in het spel, die zich in de winter afspelen. Alles voelt een stuk killer aan, representatief voor de moeilijke tijden die de wereld toen doormaakte. Maar tegelijk wordt Mafia 2 ook in die periode niet grauw, met prachtige blauwgrijze tinten gecombineerd met de witte sneeuw die in de zon fonkelt.
De touwtjes in handen
De previewversie van Mafia 2 die we speelden, bevatte vier mi ies die verspreid zitten door het uiteindelijke spel. Hierdoor kunnen we op dit moment moeilijk iets zeggen over het verhaal of hoe goed het is, omdat we daar slechts fragmenten van gezien hebben en dan vooral de fragmenten die overduidelijk een bepaalde mi ie inleiden, doorgaans niet de sterkste verhaalscènes. Hoe de mi ies precies in elkaar overgaan is ons daarom nog niet geheel duidelijk. Wel is duidelijk dat Mafia 2 een strike hoofdstukindeling kent waarbij elk hoofdstuk om een specifieke mi ie draait en zich situeert in een vooraf vastgesteld dagdeel, in een vast tijdperk bij een vast weerstype. Besluit je dus tijdens een mi ie uren door de stad te rijden, dan verandert er niets aan het weer of het tijdstip van de dag.
Het verhaal vormt de drijvende kracht achter Mafia 2 en omdat het verhaal zo belangrijk is, houdt het spel de regie strak in handen. Niet alleen de volgorde van de mi ie staat vast, ook de mi ies zelf laten vrij weinig ruimte aan de speler om dingen naar eigen inzicht op te lo en. De drie echte mi ies in onze previewversie (de eerste is meer een introductie) zijn allemaal eigenlijk maar op één manier te doorlopen. Twee van deze mi ies hebben we overigens al eerder uitgebreid besproken, namelijk The Buzzsaw en Room Service, dus die zullen nu buiten beschouwing worden gelaten. Daarom richten we ons even op de derde mi ie, Balls & Beans.
Deze mi ie speelt zich af in een slachthuis waar enkele gijzelaars bevrijd moeten worden. Na een korte achtervolging kom je aan bij het slachthuis en blijkt dat je via de voordeur niet naar binnen kunt. De enige andere ingang is een manshoge rioleringsbuis. Alsof dat nog niet ranzig genoeg is, krijgt hoofdpersoon Vito ook nog de volle lading van een doorgetrokken wc over zijn hoofd heen terwijl hij door de buis loopt. Gelukkig komt het riool uit op een klein, onbewaakt binnenplaatsje aan de zijkant van het slachthuis.
Stealth
Na even dekking te hebben gezocht voor een alerte hond, klim je via enkele buizen via een hoger gelegen raam het slachthuis in. Hier maken we kennis met het stealth-element van Mafia 2. Het stikt van de bewakers, maar gelukkig is er een route door de schaduw die ons dichter naar de gijzelaars leidt. Bewakers die je van achteren nadert, zijn geruisloos met een stealth kill om te brengen. Ook hier valt de lineairiteit op: elke andere route behalve de correcte, leidt onherroepelijk tot een alarmering en de dood van de gijzelaars.
Eenmaal in de buurt van de gijzelaars krijgen we niet de kans om zelf de scène tot een goed eind te brengen, maar doet een tu enfilmpje het werk voor ons. Verhaaltechnisch is dit te begrijpen: één gijzelaar sterft en wanneer de speler de touwtjes in handen heeft, zou hij dat kunnen voorkomen. Maar het is wel weer één van de vele scènes in de korte previewversie waarin Mafia 2 op sleutelmomenten de controle uit handen neemt. Als speler ben je eigenlijk vooral bezig de minderwaardige manschappen uit te roeien, terwijl het echte werk in de tu enfilmpjes plaatsvindt.
Enfin. Samen met de overgebleven gijzelaar neemt Vito de binnenstormende manschappen onder vuur. Net als alle third-person shooters tegenwoordig ontkomt Mafia 2 niet aan een dekking ysteem, al werkt dit nog wat stugger dan in de meest recente games. Ook zitten er nu vuistgevechten in. Door het nagestreefde realisme zijn de gevechten in Mafia 2 behoorlijk rechtoe-rechtaan. Dekking zoeken, schieten en als alles dood is, verder lopen over het uitgestippelde pad. Nadat met alle manschappen is afgerekend, eindigt de mi ie opnieuw met een tu enfilmpje.
Kritische noot
Mafia 2 is geen spel dat op het gebied van gameplay zal gaan verra en. Net als het eerste deel eigenlijk zijn de vuurgevechten vrij beperkt. Het realisme dat men nastreeft, verhindert het gebruik van typische spelelementen die voor net wat meer diepgang zorgen en de nadruk op het verhaal zorgt ervoor dat het spel soms wel erg rechtlijnig wordt.
Maar Mafia 2 moet het van andere dingen hebben. Van de sfeer, van het ongekende detail in de omgevingen, van de prachtige stad waarin mi chien niet heel veel te doen is, maar waar je met plezier doorheen rijdt. En vooral van het verhaal. En laat dat laatste nu net het onderdeel zijn waarover we met de previewversie nauwelijks kunnen oordelen. We ontkomen mi chien niet aan een kritische noot bij Mafia 2, maar de hoop is nog lang niet vervlogen. Of een geweldige sfeer, prachtige graphics en een goed verhaal genoeg zijn om een verder vrij gewone shooter boven het gemiddelde uit te tillen, daar komen we eind augustus achter.