Luigi’s Mansion mag dan mi chien wel een oud en krakend huis van meer dan zeventien jaar oud zijn, het spel is nog steeds onovertroffen. Zelfs niet door het vervolg dat in 2013 op de 3DS verscheen. De eerste Luigi’s Mansion speelt zich in zijn geheel geheel in één landhuis af en heeft daarom ook een veel consistentere toon dan het vervolg. Terugkeren naar eerder bezochte kamers is ook in dit spel een belangrijk onderdeel, maar door het ontbreken van een vaste mi iestructuur voelt het allemaal een stuk vrijer aan.
Who you gonna call?
Daar komt bij dat de gameplay na al die jaren nog steeds uniek is te noemen. Dat is allemaal te danken aan het beloofde droomhuis van Luigi dat een bouwval vol spoken en andere griezelige wezens blijkt. De enige manier om ze op te ruimen is de Poltergust 3000 uit de kast pakken. Deze opgevoerde stofzuiger is omgebouwd om bovennatuurlijk gespuis op te zuigen en veilig te bewaren. Spoken laten zich alleen niet zo makkelijk vangen. Terwijl ze Luigi terroriseren (de groene Mario gilt en bibbert heel wat af in deze game) moeten de rollen worden omgedraaid. Door een spook te verra en met een flits van zijn zaklamp, kunnen ze in een moment van zwakte opgeslurpt worden.
Dit concept wordt met iedere nieuwe kamer en verdieping van het landgoed van een nieuwe twist voorzien. Verschillende soorten spoken vragen om andere aanpakken en zo nu en dan moet Luigi actief op zoek naar geesten die zich in het meubilair hebben verstopt. De oude inwoners van het huis vereisen een iets complexere aanpak voordat ze opgezogen kunnen worden. De vader des huizes is alleen te verra en wanneer hij gaapt van verveling, terwijl zijn pasgeboren spookzoon zich pas laat zien wanneer Luigi verstoppertje met hem speelt.
3D-spoken en Duo Luigi’s
Bij de overzetting naar de 3DS is er weinig van de charme van het originele Luigi’s Mansion verloren gegaan. De verschillende kamers zitten vol met kleine details die ook op het minder grote scherm van de handheld prima tot hun recht komen. Ook het 3D-effect heeft een prettige bijwerking. De plotseling verschijnende spoken zijn met hun uitbundige kleuren perfect voor de optische illusie. Ze komen daadwerkelijk een beetje uit het scherm.
Deze remake voegt naast het 3D-effect ook nog gyroscopische besturing toe voor het omhoog en omlaag richten van de Poltergust. Dat is mi chien niet de meest spannende toevoeging, maar na even prutsen werkt het als prima vervanging van de tweede stick, mocht je oude model 3DS daar niet over beschikken. Noemenswaardiger is echter de co-op die gespeeld kan worden wanneer twee spelers over het spel beschikken. De tweede speler neemt hierin de rol aan van een nog groenere Luigi bij het bestrijden van de spokenplaag. Het idee hiervan is leuk, maar helemaal lekker werkt het vooralsnog niet. De spoken en kamers zijn er niet echt voor gemaakt. Bovendien zakt de framerate met twee Luigi’s ook behoorlijk in.
Een wereldschokkende remake is Luigi’s Mansion voor de 3DS daarom op het eerste gezicht niet. Daarvoor lijkt het spel echt teveel op de originele release. Toch is het een fijn idee dat deze ietwat vergeten kla ieker in oktober weer even in de schijnwerpers mag staan. Luigi’s Mansion doet namelijk ook heel veel goed, de opbouw van steeds complexer wordende spoken is uitstekend en het oog voor detail is subliem. Zo kan Luigi met een druk op de knop tevergeefs om Mario’s hulp roepen. Afhankelijk van de situatie doet hij dat vol zelfvertrouwen of met een hoog bibberstemmetje. Het zijn juist deze details die het spel zeventien jaar later nog het spelen waard maken.
Luigi’s Mansion verschijnt op 19 oktober 2018 voor de 3DS.