Ruim drie jaar geleden verklaarde iedereen Peter Jackson nog voor gek: hoe konden de Lord of the Rings boeken van Tolkien nou ooit tot een film verweven worden? De dwergachtige Nieuw-Zeelander heeft het tegendeel inmiddels echter bewezen en bracht heel de wereld vijftig jaar na de publicatie van de boeken weer in de ban van de ring. Zoals gezegd slaat ook de games-industrie een slaatje uit de populariteit van de films. EA deed dit door twee hack and slash games op de markt te brengen, en 'tegenstander' Vivendi (die de games niet op de films, maar op de boeken mag baseren) kwam onder andere met The Fellowship of the Ring en War of the Ring op de proppen. Vooral deze laatste titel beloofde veel, het ging hier immers ook om een RTS waarin we het hele verhaal om de ring na mochten spelen. Het spel bleek later echter een kleine teleurstelling; de gameplay had niets nieuws te brengen, de ma ale veldslagen bleven uit en ook het échte LotR gevoel ontbrak. Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth is voor alle mensen die uitkeken naar War of the Ring dan ook de nieuwe eye-catcher geworden, zeker omdat bij deze game men wel de ma ale, maar tegelijkertijd gedetailleerde, LotR feeling uit wil gaan werken.
Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth richt zich op alle drie de films. Zo speel je dus niet enkel de strijd om Helm's Deep of Minas Tirith, maar reis je ook af naar Amon Hen om de kwaadaardige orcs te bevechten. Voor welke kant je in deze gevechten strijdt, bepaal je zelf. Er zijn in totaal vier speelbare kla en, te weten: de Riders of Rohan, het leger van Gondor, Saruman's Isengard leger en de ontelbare legioenen van Mordor. Ieder van deze kla en heeft een speciale manier van spelen. Er is goed nagedacht over de manier waarop men deze kla en aan wil laten voelen, en tegelijkertijd geloofwaardig over wil laten komen. Zo is het niet logisch dat de Rider of Rohan zich ergens settelen en vervolgens een lumber mill en town hall gaan bouwen. Toch zal bij iedere partij het traditionele grondstoffen delven aanwezig zijn, maar dan op een pa ende manier. Zo zullen - om even in het voorbeeld te blijven - de Riders of Rohan hun grondstoffen bijvoorbeeld verkrijgen door gevluchte inwoners van Rohan op te sporen en in veiligheid te brengen. Het leger van Gondor daarentegen, zal gewoon farms, lumber mills en blacksmith's kunnen bouwen om aan grondstoffen te komen, omdat men zich toch binnen de veilige muren van Minas Tirith bevindt en geen nomaad-achtig volk als de Rohirrim is. Het idee voor iedere partij blijft dus hetzelfde, alleen de manier van uitwerken is anders.
Het zijn echter niet alleen de verschillende partijen die de klok slaan, ook alle helden komen weer in het stuk voor. Zo zullen natuurlijk alle leden uit The Fellowship van de partij zijn, maar komen ook de Nazgul, Saruman en Uruk-Hai langs schuiven. Alle helden zullen over speciale krachten beschikken, die via een vleugje RPG toe zullen nemen naarmate de strijd vordert. Intere anter is het echter hoe EA deze helden in de ma ale gameplay denkt te verwerken. In totaal zullen er namelijk tot 500 units op je scherm rond kunnen spartelen, wat het micro-managen op het eerste gezicht tot een ware hel maakt. De gulden middenweg is echter door EA gevonden, maar daar wil men helaas nog niet dieper op ingaan.