De enorme temperatuurverschillen op E.D.N. III, de planeet waar de Lost Planet-franchise zich afspeelt, zijn overigens best opvallend. Aangezien de klimaatverandering zich in amper tien jaar heeft voltrokken, zou je dan ook verwachten dat je al gauw een goede reden krijgt die dit proces uitlegt. Maar dit is niet het geval. Ondanks dat de setting zich er uitstekend voor leent, is het verhaal het ondergeschoven kindje van Lost Planet 2. Althans, gedurende de eerste mi ies. Het gaat niet veel verder dan dat de strijd om een bepaalde soort energie nog steeds aan de gang is, maar nu nog heviger.
Samenwerken
Dit is ergens ook wel begrijpelijk. De hele campagne is namelijk opgezet als één groot coöperatief avontuur. Mede hierdoor springt het ontbrekende verhaal ook niet gelijk in het oog en is het niet echt storend. Je kunt weliswaar in je eentje aan de slag, maar aan de hele opzet valt te merken dat Lost Planet 2 draait om de coöp. Je vecht in dit deel altijd met drie strijdmakkers. Idealiter zijn deze strijdmakkers andere mensen. Speel je alleen en neemt het spel hun rol over, dan wordt het zeker niet vervelend, maar er gaat dan wel behoorlijk wat van de spelervaring verloren.
En dit is vreemd, want eigenlijk is er, buiten het klimaat, niet enorm veel veranderd ten opzichte van het eerste deel. Nog steeds draait Lost Planet 2 puur en alleen om de actie. Mi chien nog wel meer dan in het origineel. Je hoeft jezelf nu niet meer warm te houden, dus je kunt je nog meer focu en op de actie zelf. Net als in het origineel is de actie ontzettend bruut. De wapens, voertuigen en monsters zijn nog grootser en indrukwekkender. Je kunt in een Mech stappen, maar het is minstens net zo tof om het kanon van het voertuig te slopen en daarmee een belachelijk groot reptielachtig wezen te beschieten.
Het is juist deze grootsheid die de game zo intere ant maakt. De eindbazen zijn zo groot en sterk dat je er soms langer dan een kwartier over doet om ze te verslaan. Het is ook juist om deze reden dat Lost Planet 2 zich zo goed leent voor samenwerking. De monsters kennen elk weer eigen zwakke plekken en er zijn belachelijk veel manieren om deze zwakke plekken in je voordeel te gebruiken, waardoor het erg leuk is om hier samen op in te spelen. Een reusachtige hagedis met zwakke gewrichten breng je bijvoorbeeld zo efficiënt mogelijk om door eerst op z’n knieschijven te schieten. Hierdoor kan ‘ie niet meer zo snel bewegen en kun je makkelijker op een vitaal lichaamsdeel mikken. Het is dan ook niet zozeer dat de game niet leuk is om in je eentje te spelen, maar het is simpelweg vele malen leuker om je samen door jungleachtige omgevingen te worstelen.
Tropisch
Deze omgevingen dragen daar zelf overigens ook aan bij. Het knallen in de sneeuw was verra end leuk en maakte Lost Planet: Extreme Conditions uniek, maar het tropische klimaat doet hier niet veel voor onder. Sterker nog, het maakt van Lost Planet in één klap een ontzettend sfeervolle game. De eerste mi ies spelen zich af in een prachtig vormgegeven jungle. Ondanks dat het spel ontzettend lineair is, heb je het gevoel dat de jungle erg weids en open is. Capcom heeft een visueel trucje uitgehaald, waarvan we het fijne nog niet weten.
Maar dat het sfeervol is, staat vast. Om de een of andere reden glanst het ook allemaal een beetje, waardoor het lijkt alsof de jungle even tevoren een enorme regenbui heeft moeten verwerken. Dit zorgt voor een prachtig effect en laat de vegetatie echt tot leven komen. De manier waarop het zonlicht hierop inspeelt en de indrukwekkende monsters de jungle onveilig maken, versterkt dit alleen nog maar. Juist omdat het gebied zo bebost is, bereikt het zonlicht maar op enkele plekken de aarde zelf. Hierdoor krijg je, ondanks de pracht van de jungle, toch een wat unheimisch gevoel. De schaduweffecten, de nattigheid en de indrukwekkende monsters geven het woud een duistere geest.
Lentegame
En zo zijn er nog een aantal omgevingen, elk met een totaal eigen karakter. Hoewel we nog maar een beperkt deel van de game hebben kunnen spelen, belooft de hernieuwde setting dan ook veel goeds voor de volledige versie. Dit geldt eigenlijk voor de hele game. Lost Planet 2 voelt qua opzet een beetje als Monster Hunter, maar is veel intenser, actievoller en mi chien zelfs sfeervoller. Het is mi chien jammer dat er wat minder plaats is ingeruimd voor een verhalende singleplayer, maar juist de nadruk op de coöp lijkt de kracht van de game te worden. Lost Planet 2 is dan ook een lentegame om in de gaten te houden.