Allereerst het goede nieuws: Lost Planet 3 lijkt geen complete bagger te worden. Het zou zelfs best wel eens tot een bijzonder aardige game uit kunnen groeien, iets wat niemand meer had verwacht toen ontwikkelaar Spark Unlimited aan het roer bleek te staan. Wat vooral opviel is dat de tu enfilmpjes heel erg natuurlijk ogen, met dialogen die niet overduidelijk geschreven waren om in zo kort mogelijke tijd het verhaal duidelijk te maken. Ze bevatten humor en schetsten goed de context voor een verder nogal verlaten setting.
Lost Planet 3 speelt zich voor het eerste deel af en draait om het persoonlijke verhaal van Jim, die een vrouw en kind thuis heeft zitten, maar zelf op de planeet E.D.N III. werkt om de kost te verdienen. Hier mijnt hij naar mineralen voor het bedrijf NEVEC, dat in Lost Planet 3 nog niet louter slechte bedoelingen heeft. Jim komt tijdens zijn werkzaamheden steeds meer in aanraking met het buitenaardse Akrid-ras en zal zich hier vooral tegen moeten verdedigen. De mech waarin hij plaatsneemt is er echter op gebouwd om grondstoffen te delven, niet om zelf de aanval te openen.
Het is een intere ante verklaring voor waarom je als wapens aanvankelijk enkel een drilboor en grijparm hebt. Het past ook binnen de chronologie van de Lost Planet-serie, omdat het menselijk ras ten tijde van het derde deel nog nauwelijks bekend was met de aanwezigheid van de Akrids. Er was tot die tijd nog geen reden om wapens op de gevaartes te laten installeren.
Met dat gegeven is het te begrijpen dat Lost Planet 3 op momenten naar survival-horror neigt. Jim is als protagonist niet gemaakt voor actie, maar moet er wel steeds op uit trekken om te midden van gevaarlijke monsters te mijnen. Overleven noemen ze dat, het horrorgedeelte komt vervolgens op naam van de gruwelijke Akrid-monsters. Er zijn zelfs momenten in het spel waarop je langs nauwe gangen loopt en er zo’n Akrid op je af springt.
Dead Space 3
Gruwelijke monsters die in smalle, donkere ruimtes op je af springen. Kennen we dat niet ergens van? Niet van Dead Space 3 in ieder geval, althans niet in de presentatie die we te zien kregen. We zeiden het al in de inleiding; waar Lost Planet naar Dead Space neigt, lijkt die laatste serie besloten te hebben om dan maar de eerste Lost Planet na te bootsen, met grote beesten en een sneeuwplaneet. Je moet wat toch?
Laten we vooropstellen dat we slechts een momentopname van Dead Space 3 hebben gezien. Dat het er toen als een regelrechte, sfeerloze third-person shooter uitzag, hoeft echt niet te betekenen dat de hele game zo aanvoelt. Het is echter wel onze plicht om de derde game aan deze demonstratie te toetsen, anders hadden ze dit gedeelte van het spel simpelweg niet moeten laten zien. De nieuwe sneeuwsetting is tof, maar de ruimtes waren te open en de actiescènes te plat om echt suspense op te wekken.
Het idee van EA was vooral om de coöp uit te lichten. Je kunt in Dead Space 3 de hele singleplayer met een andere speler doorlopen, mocht je dat willen. Dit principe werkt via een eenvoudig drop in, drop out-systeem, je zult als tweede speler alleen soms wel tot een checkpoint moeten wachten. Hoewel een coöpmodus voor survival-horror altijd een beetje vreemd aanvoelt, maakt het samen spelen van games de ervaring er over het algemeen wel een stuk leuker op. En daarbij; als er een schrikt, doet de ander dat waarschijnlijk als reactie. Het kan elkaar juist versterken, mits je het goed aanpakt.
Dead Space 3 deed dat niet in de demo. Gigantische monsters en necromorphs met geweren wi elden elkaar in hoog tempo af, zonder oog voor de dosering. De gevechten misten daardoor iedere vorm van spanning of betekenis, omdat de ontwikkelaar het zelf ook niet belangrijk genoeg leek te vinden om daar naar op te bouwen. En daarmee valt of staat een survival-horrorgame. Als je als speler niet gelooft dat iets eng of spannend gaat zijn, dan wordt het dat ook niet.
De opzet voor Dead Space 3 is wel intere ant; het spel belooft dieper in te gaan op de oorsprong van de Marker, het artefact dat mensen tot waanzin drijft en langzaamaan transformeert tot bloeddorstige mutanten. Deze keer zien we ook de eerdere fases van de transformatie, waarbij de slachtoffers nog wel menselijke trekjes vertonen en dus ook geweren kunnen hanteren.
"Ook Dead Space 2 werd ervan beticht
teveel op actie te leunen."
Ook de integratie van coöp oogt goed. Het is niet verplicht, maar het tweede personage speelt wel een rol in de singleplayer. Hij loopt dan niet constant naast je, maar staat bijvoorbeeld ergens op een brug terwijl jij van een afstand de necromorphs om hem heen moet uitschakelen. Het getuigt er op zijn minst van dat ontwikkelaar Visceral Games de moeite heeft genomen om twee verschillende scènes te creëren, om de speler die liever alleen speelt niet een verplichte coöp aan te smeren.
De zorgen die we bij Dead Space 3 hebben, komen ons bekend voor. Ook Dead Space 2 werd ervan beticht te veel op actie te leunen. Daar waren we het dan weer niet mee eens, al leek het er soms wel op in trailers. We hopen daarom dat precies hetzelfde gaat gebeuren bij Dead Space 3, vooralsnog heeft Visceral met de serie enkel topgames afgeleverd.