Hoewel je zou verwachten dat Kirby Super Star Ultra gemakzuchtig voortborduurt op het onlangs verschenen Mouse Attack, is het spel eigenlijk het spirituele vervolg op een Kirby-game die zo'n twaalf jaar geleden voor de Super Nintendo verscheen. Het spelprincipe steekt dan ook nagenoeg hetzelfde in elkaar als deze rasechte kla ieker. Wederom is het vooral de alom bekende tweedimensionale platformactie die de klok slaat. Het spel beslaat dan ook vooral ouderwets knoppenwerk.
Het bovengenoemde duidt ook meteen het grootste mankement van het spel aan. Op vrijwel geen enkel vlak weet het Super Star Ultra te verra en of te vernieuwen. Zelfs het aanraakscherm van het apparaatje, dat in zo goed als elk DS-spel een al dan niet geforceerde rol speelt, wordt zo goed als ongemoeid gelaten gedurende de verhaalmodus van Kirby Super Star Ultra. Alleen tijdens de minigames is het bij vlagen noodzakelijk je stylus tevoorschijn te toveren, maar voor de rest wordt het onderste scherm louter gebruikt om plattegronden en verzamelde objecten weer te geven. En laten juist dat elementen zijn die in de Kirby-franchise van ondergeschikt belang zijn.
In de versie die we voorgeschoteld kregen, was het mogelijk een tweetal gebieden te doorlopen. Het eerste wat opviel, waren de intense kleuren. Doordat de felle, doch sfeervolle tinten in overvloed aanwezig zijn, is het geheel ontzettend aandoenlijk. Het is niet lastig om tijdens het spelen van deze titel je norse gevoelens als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Dat de vrolijke pinguïn King Dedede wederom in de rol van aartsvijand kruipt, dikt de sympathieke stijl alleen maar aan. Deze grote hamerbezitter oogt namelijk allesbehalve afschrikwekkend en zou zo uit een geweldloze tekenfilm kunnen komen.
Hét kenmerk van Kirby, de zuigvaardigheid, is vanzelfsprekend weer van de partij in Super Star Ultra. Ook nu kun je vijanden naar hartenlust opslurpen en vervolgens zonder enige vorm van mededogen wegschieten. Veel leuker is het echter om ze door te slikken. En dat heeft niets met erotiek te maken. Nee, wanneer je vijanden doorslikt, dan krijg je de beschikking over de speciale vaardigheden van het betreffende beestje. Zo kan het dus voorkomen dat je plots de beschikking hebt over een sierlijk steekzwaard of je de krachten overneemt van een ijspegelsmijtend patsertje.
Nog handiger is allicht dat het ditmaal ook mogelijk is om de reeds geïnhaleerde personages uit te poepen. Wanneer je dit doet, schaart het half opgegeten beestje zich namelijk aan jouw zijde. Verwacht echter geen diepgaande coöperatieve spelelementen, daar is de kunstmatige intelligentie simpelweg te zwak voor. Toch kan een medestander erg handig zijn tijdens de gevechten met één van de vele eindbazen. Je compagnon weet namelijk behoorlijk wat schade aan te richten. Het is daarnaast ook erg leuk dat elke eindbaas een eigen spelwijze vereist om 'm tu en zes planken te krijgen. Om de levendige boom uit de openingspa age te verslaan dien je bijvoorbeeld appels, waarmee hij je bekogelt, te ontwijken, terwijl je de eindstrijd van het volgende gebied simpelweg kunt volbrengen door je vechttechnieken te gebruiken.
Hoewel de speelbare versie slechts twee gebieden bevatte, moet er veel gebeuren wil Kirby Super Star Ultra geen vermakelijk spel worden. Het spelprincipe staat jaren na dato nog altijd als een huis. Wel is het even afwachten wat er terecht komt van de minigames, de modi voor meerdere spelers en de daadwerkelijke lengte van de verhaalmodus. Wanneer ontwikkelaar HAL Laboratory deze zaken op orde heeft, dan is de eerste najaarsklapper voor Nintendo een feit, ook al weet het spel nauwelijks te vernieuwen.