Kingdom Come: Deliverance is zo goed als af. De dorpen en kastelen zijn met een academische zorgvuldigheid nagebootst en alle middeleeuwse bezigheden zijn geïmplementeerd. Wat nog rest is het wegpoetsen van bugs, het aanscherpen van de balans en het opkrikken van de framerate. De historisch onderbouwde rpg is sinds de overweldigend succesvolle Kickstarter-campagne in 2012 meerdere keren uitgesteld, maar de eindstreep is in zicht. Om dat te vieren nodigde ontwikkelaar Warhorse ons uit om een kijkje te komen nemen in het koninkrijk Bohemen van de vroege vijftiende eeuw. Met behulp van drie savegames krijgen we in vogelvlucht een idee van de veelzijdigheid van Kingdom Come: Deliverance.
Ken je plaats
In Kingdom Come: Deliverance kruip je in de huid van Henry, een smidszoon die aan den lijve ondervindt hoe oorlog vooral verliezers kent. Zijn ouders worden vermoord door troepen van Sigismund van Luxemburg, koning van Hongarije en Kroatië, die de zwakte van de Boheemse koning Wenceslaus IV gebruikt om huis te houden in het land. Onze eerste speelse ie begint direct na Henry’s eerste overhaaste poging om verhaal te halen, die hij ternauwernood overleeft. Ditmaal besluit de jongen het grondiger aan te pakken en te leren hoe hij moet vechten.
Als Henry krijgen we de kans om de directe omgeving van Rataje te verkennen. In een baldadige bui proberen we direct de kist van een molenaar open te krijgen, maar met ons luidruchtige geklungel trekken we de aandacht van de eigenaar, die dat ons niet in dank afneemt. Ook al rennen we snel weg, eenmaal bij de poorten van Rataje aangekomen is onze reputatie als amateurinbreker ons al vooruitgesneld. Geld om de wachters om te kopen hebben we niet, maar met onze verbale kunsten weten we een straf te ontlopen.
Eenmaal aangekomen bij het slot van Rataje is de lokale edelman minder gecharmeerd. Een eenvoudige smidszoon, voor wie zijn manschappen al een keer hun leven hebben moeten wagen, komt eventjes vragen of hij bij de heer in dienst mag treden. De zaal barst uit in verontwaardigheid. Toch kan de edelman de hulp van Henry wel gebruiken. Hij draagt een onderdaan op ons uit te rusten en te trainen met zwaard en boog. Het zijn vaardigheden die we later goed kunnen gebruiken.
Het hoofd gebruiken
De tweede save blijkt een stuk actievoller. Henry is klaar om als onderdeel van een klein leger een roversnest aan te vallen. Uitgerust met een maliënkolder, een zwaard en een boog bespreken we eerst de beste aanpak om het kamp aan te vallen. De bandieten houden zich op in een in onbruik geraakte kerk, die lastig te benaderen is zonder begroet te worden met een regen van pijlen. Nadat we de slimste route hebben bepaald, valt ons de melding van een gefaalde queeste op. Kingdom Come: Deliverance bevat regelmatig meerdere oplo ingen voor de problemen die je tegenkomt en blijkbaar hadden wij van tevoren de rovers kunnen vergiftigen. Dan maar brute kracht.
Samen met ongeveer twintig man bestormen we de eerste wachters en we maken dankbaar gebruik van ons numerieke overwicht om de Koemaanse huurlingen en Hongaarse soldaten lekker eervol in de rug te steken. Toch kunnen we niet voorkomen dat een enkeling ons weet te treffen en het realisme van de game komt op dat moment aan als een gepantserde vuist. Tijdens een gevecht kun je niet even snel een bloeding stelpen of een bot zetten, dus een vroege treffer kan later fataal blijken. We blijven daarom, gewond en ongeoefend als we zijn, lafjes aan de rand van het strijdgewoel. De boogschutters op de muren blijken echter een nog grotere nachtmerrie. Een paar voltreffers zijn genoeg voor zelfs een fatsoenlijk gepantserde vechter om voor zijn leven te vrezen. Vaker dan we willen toegeven moeten we de game herladen.
Na een ronde kiekeboe voor volwa en weten we vanuit dekking met moeite – boogschieten in Kingdom Come: Deliverance doe je zonder enige hulp- of richtmiddelen – de boogschutters van hun versterkte posities af te schieten. Een charge later staan we oog in oog met de commandant van de schurken. Het bloed stroomt over ons gezicht, we happen naar adem en onze gezondheid is nog maar een derde van wat we graag zouden zien. Intu en lacht onze opponent, gehuld in een dik plaatharnas, ons uit. We zouden graag vertellen over hoe we kunstig zijn klappen anticiperen en met perfecte timing pareren, elegant elke slag ontwijken en op methodische wijze historisch onderlegde zwaardvechtcombo’s op de man loslaten. In plaats daarvan raken we met onze angstige slagen per ongeluk zijn onbeschermde hoofd en zakt de commandant vloekend ineen.
Monnikenwerk
Bij Kingdom Come: Deliverance denk je in eerste instantie aan zorgvuldig weergeven zwaardgevechten tu en koene ridders, maar ontwikkelaar Warhorse heeft opmerkelijk veel moeite gestoken in het zo correct mogelijk weergeven van het middeleeuwse leven. Dat zien we bijvoorbeeld terug tijdens onze verkenning van Rataje, waar de dorpelingen hun dagelijkse gang gaan, vluchtelingen smekend hun handen uitsteken en op het stadsplein een geestelijke zich boos maakt over aflaten en andere kerkelijke mi tanden. Dit respect voor de geschiedenis bemerken we tevens tijdens de queeste van de derde en laatste savegame.
Henry is erop uit gestuurd om een moordenaar op te sporen die is ondergedoken in een abdij. Met het afnemen van de monnikeneed neem je een nieuwe naam aan, wat erg handig is voor iedereen die zijn verleden achter zich wil laten. Het probleem is dat je als gewone sterveling niet zomaar een abdij mag betreden en we moeten undercover als nieuw toegetreden misdienaar om de moordenaar te vinden. Terwijl we als een William of Baskerville onze medemisdienaren ondervragen, moeten we ons daarom intu en houden aan de strakke dagindeling van de abdij. Dat betekent opstaan om drie uur ´s ochtends, om vier uur bidden, rond vijven ontbijten en dan het dagelijkse werk doen.
Bij het doen van dit werk komen onze vaardigheden goed van pas. Kingdom Come: Deliverance is weliswaar geen typische rpg, maar ook als mens van vlees en bloed kun je investeren in Perks en Skills. Onze punten in beter omgaan met alcohol zijn verspild in deze vrome omgeving, maar zodra de koster ons opdraagt wat drankjes te brouwen lichten onze ogen op. Alchemie in Kingdom Come: Deliverance vraagt veel meer dan we gewend zijn van andere games. Bij de alchemieopstelling bestuderen we grondig het recept en zoeken de ingrediënten bij elkaar, twee kruiden in dit geval. We kiezen alcohol als basis en zetten de ketel op. Het eerste kruid stampen we fijn in de vijzel voordat het in de ketel gaat. We houden de zandloper in de gaten terwijl we op de blaasgalg duwen. Dan het tweede kruid erin, twee keer de zandloper omdraaien en destilleren voor ons drankje klaar is. Ook al is het fascinerend om dit proces zo gedetailleerd uit te voeren, stiekem zijn we erg gelukkig met de ‘autocomplete’-functie die vrijkomt zodra je een formule succesvol brouwt.
Vele wegen leiden naar Rome
Omdat we zo braaf alle taken uitvoeren, hebben we helaas geen tijd meer om de moordenaar te ontmaskeren. Tijdens een gesprek met een collega komt wederom de non-lineariteit van de game naar voren. Hij pakte zijn zoektocht heel anders aan. Nadat hij van een monnik een paar lockpicks had gekregen, vond hij in een kist een mes. Vervolgens sneed hij doodeenvoudig de keel door van elk van de verdachten en liep fluitend de poort van de abdij uit. Zulke meedogenloze doeltreffendheid kunnen we alleen maar bewonderen, maar voor de zekerheid staan we nooit meer met de rug naar onze gewaardeerde collega toe.
Ondanks de schoonheidsfoutjes – enkele houterige animaties, rare kronkels in het geluid en onverklaarbare dips in de framerate – maakt Kingdom Come: Deliverance een uitstekende indruk. Of Warhorse de laatste puntjes op de i weet te zetten en of het verhaal de hele rit weet te boeien blijft afwachten, maar het uitdagende vechtsysteem, de veelzijdige queestes en de grote nadruk op historische nauwkeurigheid smaken in ieder geval naar meer.
Kingdom Come: Deliverance verschijnt 13 februari 2018 voor de pc, Xbox One en PlayStation 4.