De Killzone-serie is altijd in de markt gezet als een bepalende Playstation-franchise om een tegengewicht te vormen voor Halo op de Xbox, maar slaagde er nooit in om helemaal dezelfde status te verkrijgen. Gelukkig heeft Guerilla zich nooit mee laten slepen in een directe strijd met Halo en andere beterverkopende genregenoten als Gears of War en Call of Duty. De serie is altijd trouw gebleven aan zijn eigen rauwe stijl en herkenbare tempo en dat is in Killzone: Mercenary niet anders.

Huurmoordenaars als nieuwe helden

De singleplayer van Killzone: Mercenary speelt zich af na de eerste Killzone en brengt je opnieuw naar locaties op Vektan en Helghan. Dit keer echter met een fri e twist, want je speelt de game niet als een ISA-soldaat, maar als een huursoldaat. Hiermee beleef je de oorlog vanuit een geheel nieuw verhalend perspectief, waarin je voor zowel de ISA als de Helghast komt te vechten. Je geeft namelijk alleen maar om het geld en de pure vechtlust en strijdt simpelweg voor degene die jou de hoogste prijs betaalt. Dat betekent niet dat de game bestaat uit lo e mi ies; er zit weldegelijk een volledig verhaal in.

Het begint met een reguliere mi ie waarin je samen met de ISA de resten van de oorlog opruimt. Dat loopt om onduidelijke redenen echter uit in een fiasco. De Helghast vallen aan en jij wordt op een mi ie gestuurd om de minister en zijn familie te evacueren. Dat loopt eveneens verkeerd af en in de hevige strijd om het leven van de minister kom je erachter dat er meer achter deze aanval zit. Zowel de ISA als de Helghast willen namelijk koste wat kost het zoontje van de minister in handen hebben. Wat volgt is een verhaal met allerlei intriges, harde situaties en rauwe conflicten.

Of dat echt beter uitgewerkt is dan de oppervlakkige verhalen uit eerdere delen hebben we nog niet kunnen ontdekken, maar het stemt ons tevreden dat het hoofdpersonage een stuk intere anter oogt dan de simpele hoofdpersonages uit de vorige delen. Je zal op sommige momenten wel een aantal bekenden tegenkomen zoals Sev en Rico, maar die verwelkomen je niet met een warm hart. De echte blikvangers waren namelijk altijd al de iconische Helghast en dat je deze keer ook voor hun kant mag spelen is een positieve ontwikkeling.

Net als op de Playstation

Van de singleplayer mochten we zelf een tweetal levels spelen en het eerste dat opviel waren de kristalheldere graphics. De game is gemaakt op dezelfde engine als Killzone 3 en her en der zijn er zelfs nog een aantal dingen verbeterd. Dat zorgt voor schitterend gedetailleerde omgevingen, personages en wapens, die alle heerlijk vloeiend op het beeld verschijnen. Alles oogt levendig en voelt tastbaar, waardoor je al snel gepakt wordt door de rauwe esthetiek. Nergens heb je het idee dat je op een handheld aan het spelen bent en ineens heb je door waarvoor de PS Vita eigenlijk bedoeld was. Productioneel is dit met afstand de beste game op de handheld.

De besturing voelt ook meteen vertrouwd aan met de eigenzinnige logge besturing die Killzone siert. Desondanks haalt dit het tempo niet uit de actie, want het richten gaat precies zoals je het verwacht. Het voordeel is zelfs dat de opbouw naar shoot-outs een stuk spannender is en de actie intenser beleefd wordt. Het is belangrijk om goed positie te nemen, omdat je niet de snelheid hebt om snel te ontsnappen of frontaal van vijand naar vijand kan rennen. Dat verhoogt weliswaar de moeilijkheidsgraad, maar gelukkig zijn de omgevingen en de interne architectuur ruim en flexibel genoeg om de vijanden tactisch uit te schakelen. Daarnaast word je niet tegengestaan door vervelend geforceerde of onlogische implementaties van de touchscreen. Je gooit een granaat op de manier zoals je gewend bent en tijdens een speciale mêlee-aanval vertraagt de actie waardoor je genoeg tijd hebt om een vingerbeweging over het scherm te maken.

Verfri ende nuances

Qua gameplay is er wel een hoop aangepast en toegevoegd. Het belangrijkste is het geldsysteem, waarmee je wapens en andere acce oires zoals bepantsering over het level verspreid liggen. Het geld waarmee je die wapens koopt, krijg je met vrijwel alles wat je doet in de game; zowel in de singleplayer of in de multiplayer. Hoe meer Killzone je speelt, hoe meer mogelijkheden je dus krijgt. Maak je stille stealth-kills of dood je een tegenstander van een hogere rang, dan krijg je logischerwijze meer geld.

Ook nieuw zijn de contracts, waarmee je levels meerdere keren opnieuw kunt spelen voor meer geld. Die contracts houden bijvoorbeeld in dat je een level volledig doorloopt zonder opgemerkt te worden. Overigens is het eveneens nieuw dat je een level überhaupt naar je eigen vrijheid in stealth kan spelen. Vorige delen hadden weliswaar geregi eerde stukken waarin gesluip voorkwam, maar echt toegepast in het leveldesign en de kunstmatige intelligentie van de tegenstanders was dat niet. In deze game kun je elk conflict anders aanpakken, waardoor de game zich onttrekt aan het repetitieve dat de singleplayer van de consolegames nogal eens besloop.

Een volgende toevoeging zijn de vanguards. Dit zijn speciale aanvallen waarvan je er één in je wapenpakket kan hebben. Deze zijn qua impact vergelijkbaar met de kill-streaks uit Call of Duty, maar kunnen op elk gewenst moment gebruikt worden mits ze opgeladen zijn. Denk qua uitwerking bijvoorbeeld aan oproepbare luchtaanvallen, hittezoekende raketten, bestuurbare machines of een decoy. In de singleplayer kun je nieuwe vanguards kopen in de store, maar het komt ook voor dat je er een toegestuurd krijgt om een bepaalde situatie op te lo en. In het eerste level zit bijvoorbeeld een moment waarop je van alle kanten aangevallen wordt door Helghast en je dit lastig overleeft zonder gebruik te maken van het salvo aan raketten die je vanguard afvuurt. Ook deze extra aanvalsmogelijkheden zorgen ervoor dat Killzone: Mercenary constant verfri end aanvoelt en dat elk level op kan bouwen naar een actievolle climax.

Hoopvolle multiplayer

Killzone 2 had een verra end sterke multiplayer waarmee de serie een trouwe kern aan zich wist te binden. Helaas viel de multiplayer van het derde deel een beetje tegen, door het ietwat chaotische design van het grootste aantal van de multiplayermaps. Het is nog veel te vroeg om te zeggen waar Killzone: Mercenary qua verhouding komt te staan, maar het level waarin we met acht journalisten een groot aantal potjes Team Deathmatch speelde, maakte ons zeer enthousiast.

Het level speelde zich af in de sneeuw en bevatte korte bruggetjes, verschillende verhogingen en een aantal nauwe grotten. Het is groot genoeg om het overzicht en de spanning te behouden, maar net compact genoeg voor een lekker actievol tempo. De trage bewegingsvrijheid zorgt er wel voor dat je makkelijker te raken bent en je constant op je hoede moet zijn. Bij vlagen doet het denken aan Killzone 2, dat zo sterk was door zijn heerlijke balans tu en een rustige opzet en intense actie.

In totaal zullen er zes maps zijn, waarin je de traditionele modi kunt spelen als Deathmacht en Capture the Flag, alsmede de welbekende Warzone-modus waarin verschillende modi zich over een langere tijd opvolgen. Daarnaast zijn er verschillende cla es met elk hun eigen vanguard. Qua balans valt er nog weinig over te zeggen, maar het voelde al snel aan alsof de speciale krachten nogal overpowered waren. Het is vrij makkelijk om je eigen vanguard te activeren, net zoals dat het makkelijk is om er eentje te pakken uit een soort verzamelpunt. Vooral met de luchtaanvallen kun je op een vrij simpele manier een groot aantal vijanden neerhalen. Wel intere ant is de mogelijkheid om tegenstanders die op de grond dood liggen te gaan nog even snel te ondervragen voor de posities van de tegenstander. Het enige probleem is dat je tijdens deze momenten wel een makkelijk doelwit bent voor je vijanden.

Killzone op zijn best

Dat Killzone een belangrijke titel is voor de Vita hadden we allemaal wel zien aankomen, maar dat de game het meest verfri ende deel uit de serie kan worden, is een mooie surprise. Het speelt heerlijk weg, ziet er productioneel zelfs een stapje beter uit dan Uncharted: Golden Aby en herbergt kleine toevoegingen die de ervaring een stuk gevarieerder maken dan eerdere delen. Killzone: Mercenary is het klinkende bewijs dat de Vita een prachtapparaat kan zijn als een ontwikkelaar van de veilige weg durft af te stappen.