De film Avatar vertelt een modern kolonisatieverhaal, waarbij andere continenten zijn vervangen voor andere planeten, en de indianen, negers en andere inheemse bevolkingsgroepen, voor de Na'vi. Deze Na'vi zijn ongeveer anderhalf keer zo groot als de mens, hebben een staart en, opvallender, ze zijn blauw. Blauwer dan de hemel op een heldere dag, blauwer dan de smurfen, zelfs. De mensheid komt hun rust en eenheid met de natuur verstoren om onder hun leefgebied kostbare grondstoffen te delven.
De moraal van het verhaal laat zich gi en, maar Avatar draait dan ook vooral om de visuele pracht. De fantasierijke planeet van de Na'vi zal in de bioscoop in prachtig 3D waar te nemen zijn. Het is juist die vooruitstrevende technologie die ervoor gezorgd heeft dat Avatar meer dan tien jaar op zich heeft laten wachten. Avatar: The Game is wat minder lang onderweg. In 2007 werd Ubisoft ingeschakeld om het spel bij de film te maken. Ook deze zal volledig in 3D te ervaren zijn, mits je over de juiste middelen beschikt.
Mens of Na'vi
Die middelen hadden we overigens niet tijdens onze previewse ie met een vroege versie van het spel, maar ook 'plat' weet Avatar prachtige plaatjes op het scherm te toveren. De wereld van de Na'vi is bijzonder kleurrijk en organisch, met mooie vergezichten en doorkijkjes, veel vegetatie en bijzondere rotspartijen die de zwaartekracht lijken te trotseren. Over de animaties en de interactie met de spelwereld zijn we vooralsnog minder te spreken, maar het decor zelf is in ieder geval mooi en vooral sfeervol.
Voor een filmgame die netjes tegelijk met de film in de winkels ligt, is Avatar bijzonder ambitieus van opzet. Geen lineair verhaal dat nauwgezet de film volgt dit keer, maar behoorlijk wat vrijheid voor de speler. De belangrijkste keus zul je moeten maken na dik een uur spelen: ga je vechten voor de mensen, of voor de Na'vi? Daarvoor heb je kort kunnen proeven van beide speelstijlen, maar het morele aspect zal ongetwijfeld ook de doorslag geven. Kies je de kant van de kolonisten, of van de oorspronkelijke bewoners die door de technologisch superieure mens verdreven wordt?
Vermomd als RPG
Daarnaast kent Avatar een vrij eenvoudig RPG-aspect. Bij alles wat je doet verdien je ervaringspunten. Zodra je een nieuw niveau behaalt, krijg je nieuwe vaardigheden, kleding en wapens tot je beschikking. Welke noviteiten je krijgt, staat op voorhand vast; de skill-tree kent als het ware maar één pad. Doordat je echter maar vier wapens en vaardigheden tegelijk kunt gebruiken, ben je toch in staat je personage een persoonlijke draai mee te geven. Hier houdt het RPG-aspect verder op: je hoeft niet te looten en het gros van de ervaringspunten verdien je automatisch door de mi ies te volbrengen. Avatar wekt hiermee mi chien een valse indruk, doordat wel bij alles wat je doet de ervaringspunten door het beeld vliegen. Maar het is zeker geen Borderlands. Had men automatisch na het behalen van bepaalde mi ies nieuwe spullen beschikbaar gesteld, dan was er feitelijk niet heel veel anders geweest.
Vaardigheden zijn onder andere jezelf healen, een schokgolf teweeg brengen of tijdelijk onzichtbaar worden. In de previewversie kregen we al vrij snel een hele zooi vaardigheden ter beschikking, wat enigszins overdonderende. Voordat je ze goed en wel hebt uitgeprobeerd, krijg je alweer nieuwe ter beschikking waaruit je een keuze moet maken. Wat vooral opviel, is dat de vaardigheden zeer kort na gebruik alweer ter beschikking staan en eigenlijk weinig effectief zijn. Op de een of andere manier wilde het gebruik ervan maar niet in ons spelritme terugkomen, maar mi chien dat ze later in het spel krachtiger worden en beter van pas komen.
Voertuigen
De wereld van Avatar doorkruis je te voet, of met één van de vele voertuigen. De mensen verplaatsen zich met buggy's en hovercrafts, de Na'vi op de rug een soort vliegende dinosauriër. Te voet ga je aardig snel, want de spelwereld is niet bijzonder groot, maar zeker de vliegende voertuigen hebben als voordeel dat je het gevaar uit de weg gaat en geen last hebt van de slingerende paden die je moet bewandelen.
Hoewel Avatar qua opzet ambitieuzer is dan menig filmgame (het spel bevat bijvoorbeeld ook een volwaardig multiplayer-onderdeel) lijkt de uitwerking wel wat duidelijke filmgame-trekjes te vertonen. De afwerking is slordig en sommige ambitieuze ideeën zijn wat magertjes uitgewerkt. Maar met name het schieten, het wegduiken en het gebruiken van je vaardigheden, wisten tijdens onze previewse ie nog niet écht leuk te worden. Maar wie weet dat dat met wat balanceren en fine-tuning nog rechtgetrokken kan worden voor de release begin december.