De jongens van inXile Entertainment zijn er zeer duidelijk over, Hunted is hun poging om het dungeon crawler-genre nieuw leven in te blazen. Iets wat de ontwikkelaar ook al in 2004 probeerde met The Bard’s Tale. Deze parodie op RPG’s moest het in de recensies vaak ontgelden, hoewel de humor zeker gewaardeerd werd. Voor een heropleving van het genre zorgde het in ieder geval niet en wat dat betreft lijkt Hunted een stuk sterker in zijn schoenen te staan.
Hunted laat je meekijken over de schouders van de twee hoofdpersonages en brengt een zeer diverse mix van hack ’n slash-actie, puzzelen en schieten met zich mee. Zo doorkruis je grote, open omgevingen waar je soms wel tientallen vijanden tegelijkertijd van je afslaat, maar kun je in diezelfde omgevingen ook op zoek gaan naar onheilspellende grotten, ruïnes verkennen en schatten ontdekken. Heb je bijvoorbeeld net gevochten om het bezit van een gloeiende schedel die je in staat stelt met de doden te communiceren, dan kun je nog geen twee tellen later al een raadsel oplo en van een ronddolende geest. Kun je daar vervolgens uit opmaken dat je brandende pijlen moet schieten in de openstaande monden van een aantal standbeelden, dan verschijnt er plots op magische wijze een brug naar een hiervoor onbereikbaar altaar. Je bent niet verplicht te communiceren met de geesten die je in Hunted tegen zult komen, maar neem je de moeite, dan word je er ook voor beloond.
Van meerdere walletjes…
En hier doet de game iets geks. De dungeon crawler is in de regel niet weggelegd voor iedereen, althans, dat was het niet. Een dungeon crawl is namelijk niet meer dan een situatie waarin er door een doolhofachtige omgeving gevochten moet worden en waar de speler met schatten beloond wordt voor extra verkenningen. Hunted probeert echter zowel de hardcore speler als normale gamers aan te spreken door extra’s op zo’n manier te verwerken in de game dat ze echt puur optioneel zijn. Geen zin in om alles te verkennen en raadsels op te lo en? Dan doe je het gewoon niet, en geniet je alleen van de actie. Overigens doen ze bij inXile wel hun best om je tot verkennen te verleiden, veertig procent van alle extra’s is bijzonder makkelijk te vinden.
Qua uiterlijk lijkt de game de juiste snaar te raken, met een typisch westerse fantasy-benadering: grote, gespierde kerels, volslanke vrouwen, skeletten en demonische wezens voeren de toon. Daarbij ziet het er niet verkeerd uit. De game draait op de Unreal Engine 3, en is daardoor al gekscherend ‘Spears of War’ en ‘Gears of Warcraft’ genoemd. Deze grappen komen niet alleen door het uiterlijk. Op het moment dat hoofdpersonages E’lara en Caddoc dekking moeten zoeken achter een aantal lage muurtjes terwijl er hordes skeletten op ze af komen is de vergelijking met Epic’s third-person shooter inderdaad voor de hand liggend. Hoezeer ze bij inXile ook gevleid zijn door de vergelijking met deze topgames, toch willen ze laten zien dat Hunted nog veel meer in z’n mars heeft. Zo moet je raadsels en omgevingspuzzels oplo en en kun je allerlei donkere krochten verkennen met slechts een brandende pijl als toorts. En dit allemaal als het even kan natuurlijk wel coöperatief.
Samen staan we sterk
Hunted is er namelijk helemaal op gemaakt om online samen met een vriend of vriendin online te spelen. Helaas is het niet mogelijk om in split-screen te spelen, maar het gemak waarmee je op afstand met elkaar kunt spelen is wel erg groot. De opzet is simpel, je hebt enerzijds de lenige E’lara die vijanden op afstand met pijl en boog omlegt, en anderzijds de lompe bruut Caddoc die het meer van z’n zwaard dan z’n intelligentie moet hebben. Wat magie betreft zijn ze even sterk en bekwaam, waardoor je gemakkelijk kunt wi elen van personage zonder je compleet verloren te voelen. En wi elen zul je, of kun je althans, zeer regelmatig bij speciale altaren die zich op je pad bevinden wanneer je de levels doorkruist. Erg fijn voor het samenspel, omdat je nooit lang aan een rol vast hoeft te zitten. Dit werkt overigens op exact dezelfde wijze wanneer je alleen speelt.
Wat het samenspel versterkt is dat je elkaar op tactische wijze moet versterken om zo efficiënt mogelijk door de levels te komen. Caddoc kan mi chien wel goed om zich heen hakken, maar met wat elektriciteit van E’lara op z’n zwaard gaat het twee keer zo hard. Net even wat lekkerder is het natuurlijk om een aantal vijanden door E’lara te laten bevriezen zodat Caddoc ze in één klap stuk kan slaan. Je kunt natuurlijk ook gewoon maling hebben aan je teamgenoot, maar als je dood gaat zul je toch echt hem of haar nodig hebben om je weer overeind te helpen. Deze toevoegingen (en semi-verplichtingen) zijn oerdegelijke ingrediënten voor een leuke coöperatieve se ie, maar er is nog een reden om samen te willen spelen. Je kunt er namelijk voor kiezen om alle voorwerpen die je vindt in het spel van een ander, mee te nemen naar jouw offline spel.
Wat het nu nog moeilijk maakt om te zeggen hoe goed Hunted gaat slagen in z’n opzet, is het bij elkaar geraapte beeld dat we er van hebben. We weten dat je grote omgevingen kunt doorkruisen en daarbij op zoek kunt naar extra kerkers, tempels en grotten. We weten dat het onderzoeken van deze locaties met gitzwarte gangen, vallen en puzzels er spannend utiziet en ons doet verlangen naar geheime schatten en legendarische wapens. Wat we niet weten is hoe goed al deze onderdelen in elkaar overlopen en of er genoeg te ontdekken valt om niet in een middeleeuwse herhaling te vervallen van bestaande toptitels. We tasten nu nog een beetje in het duister, maar kunnen niet ontkennen dat we datzelfde duister graag willen aftasten.