Zonder (links) en met (rechts) Nectar geactiveerd

In het daarop volgende level dat getoond werd, bestuur je een soort buggy en moet je je langs vijandige voertuigen en talloze boobytraps manoeuvreren. Alle voertuigen in Haze zijn zo ontworpen dat ze geschikt zijn voor vier personen. Dit omdat de gehele campagne in co-op met zijn vieren uit te spelen is. Ook tijdens het rijden kun je het Nectar activeren. Wanneer je dit doet, lichten de langs de weg geplaatste mijnen op, zodat je deze met meer precisie kunt ontwijken. Dit level zag er niet al te interessant uit en voelde zelfs aan als een simpele Halo-ripoff. Hopelijk zijn de overige stukken met voertuigen enerverender. Bij het derde getoond level sta je in de schoenen van de rebellen, als overloper van Mantel, te vechten tegen je oude werkgever in een vervallen gebouwencomplex. Het overlopen vindt plaats na ongeveer eenderde van de game. Het interessante van Haze is dat de gameplay als rebel totaal afwijkt van die van Mantel-troeper. Het is een perfect voorbeeld van een oorlog tussen inventieve guerrilla's tegenover een technologisch superieure tegenstander. En juist die superioriteit, het vechten op Nectar, kan tegen de huurlingen gebruikt worden. Het is namelijk ook mogelijk de Mantel-soldaten een overdosis Nectar te geven (dit kan jezelf ook overkomen als je nog aan de zijde van Mantel vecht). Het resultaat hiervan is verwoestend. Het beeld wordt volledig vaag en het onderscheid tussen vriend en vijand vervaagt volledig. Alle levende personages worden, door middel van een fraai grafisch effect, omgevormd tot slechts een donkere, bewegende massa. Wanneer je aan de zijde van de rebellen vecht bezorg je huurlingen een overdosis door middel van allerhande boobytraps. Zo kun je een Nectar-granaat creëren, een werpmes in Nectar dopen of simpelweg de Nectar-tank achterop de rug van je vijand kapot schieten. Het typerende geel van de Nectar wordt rood en als een krankzinnige schreeuwend schiet de Mantel-soldaat op alles wat beweegt en dus zeker ook op zijn eigen vrienden. Als je zelf als Mantel speelt zul je willoos je eigen maten neerknallen! Een ander leuk foefje is het doen alsof je dood wordt geschoten. Wanneer Mantel-soldaten hun vijand hebben gedood, zien ze het lijk niet meer. De Mantel Corporation heeft deze techniek geïmplementeerd om van zijn huurlingen kille moordmachines te maken, die niet getraumatiseerd raken door allerlei visueel geweld. Dit kan je tegen ze gebruiken om, als je flink geraakt wordt, je zogenaamd dood te laten neervallen met een druk op L2. Je vijand denkt dat je dood bent en ziet je niet meer, waarna jij even later achter hem op kunt duiken en hem een kopje kleiner kunt maken. Buiten de co-op met vier spelers, die sowieso waanzinnig cool lijkt te worden omdat de campagne er echt op afgesteld is, zul je ook tegen elkaar kunnen vechten in multiplayer. En uiteraard kunnen Mantel-huurlingen het tegen rebellen opnemen, met alle foefjes die in de campagne mogelijk zijn inbegrepen. In ieder geval zal Haze dan ook erg veel bieden voor zijn prijs: een volledige, verhaalgedreven singleplayer modus met een aantal leuke innovaties, een co-op modus tot vier personen (zowel offline als online) en diverse competitieve multiplayer modi. Maar toch worden we, gek genoeg misschien, nog niet helemaal warm van Haze. De drie getoonde levels blonken allemaal uit in onoriginaliteit en inspiratieloos leveldesign. De game ziet er technisch gezien goed uit, maar straalt weinig sfeer en leven uit. Haze is echter typisch zo'n game waarbij je pas een goed oordeel kunt vellen wanneer je zelf de hele game doorloopt. Het verhaal heeft veel potentie en de slim bedachte gameplaymechanieken kunnen ook nog voor een hele hoop toffe gevechten zorgen. Bovendien hebben we nog amper voertuigen gezien en is een co-op met vier spelers in ieder geval enorm vet. Een gemixte voorlopige conclusie dus. Eind november weten we of Haze alle beloftes op papier in een mooie game heeft weten te gieten.