Eén ding is ons wel duidelijk na vele uren in de singleplayermodus van deze collectie te hebben doorgebracht: voor wie fan is van Halo, illustreert dit totaalpakket op fantastische wijze hoe sterk en tijdloos de Halo-serie is; wie onbekend is met Halo, vindt in deze collectie alles waarop vele gamers jaren eerder al smoorverliefd zijn geworden. In alles lijkt The Master Chief Collection een nobel gift van Microsoft, dat de consolestrijd met deze collectie met het mes tu en de tanden aangaat.
Met één druk op de menuknop wi el je tijdens het spelen van de singleplayercampaigns van Halo 1 en 2 naar de oude stijl, het uiterlijk van de oorspronkelijke games – ver voordat 343 Industries de boel besloot op te sieren. Zelfs dan ziet bijvoorbeeld Halo 2 er nog geweldig uit. Deels omdat het hier nostalgie betreft (wie herinnert zich nog?), deels omdat alle games in The Master Chief Collection, behalve Halo 2, draaien op 1080p en met zestig frames per seconde. Alles ademt kwaliteit – ook anno 2014.
Het is sowieso best bizar om opeens Halo 2 te spelen met een framerate die zo hoog ligt. Headshots maken krijgt opeens een heel andere feel. En ja, dat maakt veel uit. Zelfs in splitscreen-co-op blijft Halo vloeiend en scherp. In deze collectie zijn Halo 1, 2, 3 en 4 te spelen in zowel multiplayer splitscreen-co-op als singleplayer splitscreen-co-op, in dit tijdperk een absoluut unicum. Heel sporadisch vindt er een lichte framedrop plaats, maar nooit dusdanig dat je uit de flow van het avontuur gehaald wordt.
Halo: The Master Chief Collection irriteert zelden tot nooit. De collectie schenkt ons alle numerieke delen uit de serie (helaas geen Halo: ODST en Halo: Reach) en is enkel daarmee al een soort van gift van de gamesgoden. We hebben de avonturen van de Master Chief zowel in co-op als solerend met groot plezier doorlopen. Voor de zoveelste keer, dat zeker, maar dat was van weinig invloed op het spelplezier. Enkele scenes staan nog steeds garant voor kippenvel.
Gamers met een Halo-geschiedenis keken daar naar uit, zij die onbekend zijn met de serie staat veel prachtigs te wachten. Wat dat betreft drukt deze collectie je met de neus op de feiten. Ook visueel, want Halo 1 en 2 zien er onherkenbaar uit wanneer je die oh-zo-verslavende menuknop met rust laat. De herkenbare textures uit de latere Halo-games en prachtige hernieuwde kleurpatronen geven de games geheel nieuw elan: dit is hoe een remake hoort te zijn.
We proberen niet te overdrijven, maar vooralsnog valt er weinig tot niets op The Master Chief Collection aan te maken (en dan bewaren we nog het een en ander voor de recensie). Wel plaatsen we een kanttekening bij de multiplayer: die hebben we nog niet kunnen testen. Halo is geen Halo zonder de multiplayer, dus weigeren wij de game te beoordelen zonder die modus gespeeld te hebben.
Halo: The Master Chief Collection is vanaf dinsdag 11 november wereldwijd verkrijgbaar. We hopen voor die tijd de multiplayer uitvoerig te hebben kunnen getest en komen dan met een eindoordeel.