Deel vijf, hoewel allesbehalve revolutionair, brengt ook een aantal broodnodige aanpa ingen. Iedereen die de game in bandmodus speelt heeft wel eens discu ies gehad over wie er nu weer op de drums moet, of welke gitarist wordt opgezadeld met de bas. Nu mag je in iedere modus helemaal zelf weten op welk instrument je speelt. Vier gitaren, vier basgitaren, vier zangers of vier drumstellen; het kan allemaal. Dat zal vooral resulteren in meerdere gitaren, aangezien er daarvan al 35 miljoen zijn verkocht. Leuk hieraan is dat je ook veel competitiever kunt spelen. Als je dezelfde moeilijkheidsgraad kiest als je tegenstander, krijg je allebei exact dezelfde noten voor je kiezen. En dus zul je aan de hand van behaalde percentages direct kunnen zien wie het beste is.

Met dit in het achterhoofd heeft Neversoft een aantal nieuwe multiplayermodi aan het concept toegevoegd. In het onderdeel Momentum beginnen alle spelers op moeilijkheidsgraad medium. Na een serie van drie gemiste noten, ga je naar easy. Speel je goed, dan word je gepromoveerd naar hard. Hoe hoger de moeilijkheidsgraad, hoe sneller je punten verdient. In Streakers krijg je punten voor elke serie van tien geraakte noten en in Elimination valt de slechtste speler op een bepaald punt af tot er één speler over is.

In de modus Perfectionist barst de strijd los per sectie in een nummer. De beste van een sectie krijgt de meeste punten en aan het einde wordt het totaal opgemaakt. Deze en andere modi worden dan weer gecombineerd in Rockfest, een modus die alle bovenstaande afwi elt.

Met de mogelijkheid om allen op hetzelfde instrument te spelen, komt er een einde aan een groot gemis in de Guitar Hero-serie. Bovendien levert het een erg leuke multiplayermodus op. Er is nog één irritatie in Guitar Hero die eindelijk wordt aangepakt in Guitar Hero V. Dit minpunt is dat even snel een potje spelen in eerdere Guitar Hero-games niet mogelijk is. Je moet teveel menu's door en als je eenmaal bezig bent, moet een volgende speler wachten tot je uitgespeeld bent, voordat hij of zij erbij kan.

Dat wordt opgelost met de modus Party Play. Hierin kun je je eigen playlist maken van maximaal 120 nummers. Wanneer je deze modus start, gaat de Guitar Hero-snelweg gewoon lopen op één van de nummers in de playlist. Op elk moment kan iemand instappen, en ook weer weggaan. Ideaal voor de snelle potjes tu endoor en voor feestjes.

Aan de carrièremodus is ook het een en ander aangepast. Net als in Metallica hoef je optredens en nummers niet stuk voor stuk vrij te spelen, maar zijn er veel nummers meteen beschikbaar. Nieuwe venues speel je vrij aan de hand van sterrendrempels. Als een bepaald nummer je echt niet lukt, dan probeer je gewoon op een ander nummer meer sterren te halen om toch verder te komen. Bovendien kun je extra personages en gitaren vrijspelen met extra uitdagingen. Zo zul je op het ene nummer een hoge puntendrempel moeten halen en het andere nummer uitspelen met z'n tweetjes. Een tweede persoon kan dan ook te allen tijde meedoen met een carrière, zowel online als offline.

Al met al is Guitar Hero met deel vijf op een aantal broodnodige punten verbeterd. Heel erg spannend is het allemaal niet, maar elke fan zal hier blij mee zijn. Veel meer kunnen we er niet over zeggen, maar als Guitar Hero één ding bewezen heeft, is het wel dat elk deel weer ijzersterk is. Dat valt of staat met de soundtrack, maar met Elton John, de Arctic Monkeys en de Kings of Leon alvast in de line-up, zit ook dat wel goed.