Sinds Grand Theft Auto III op de PlayStation 2 staat elk deel uit de reeks garant voor grote succe en. Tijdens de lancering van Grand Theft Auto IV, het meest recente deel, braken de verkoopcijfers alle records. Het is moeilijk om een gamer te vinden die niet in geuren en kleuren zijn avonturen met immigrant Niko Bellic zal omschrijven. En nu komt één van de grootste namen in gamesland naar de kleinste spelcomputer op de markt, de Nintendo DS. Het lijkt een onwaarschijnlijke combinatie. Natuurlijk is het succes van Nintendo's handheld een uitnodigend vooruitzicht voor Rockstar, maar hoe wil men het concept overzetten naar de handheld? En is al dat geweld waar de reeks om bekend staat wel geschikt voor Nintendo's succesvolle zakconsole?
Een blik in de geschiedenis van de reeks doet wonderen. De twee delen en de uitbreiding die nog voor Grand Theft Auto III uitkwamen, kenden een spelaanzicht van bovenaf. Je kon min of meer hetzelfde doen als in de latere driedimensionale uitvoeringen, dus ook auto's jatten, over mensen heen rijden en om je heen schieten, maar je zag dit alles alsof je vanuit een helikopter omlaag keek. Chinatown Wars op de DS hanteert datzelfde aanzicht, alleen kan de camera nu alle kanten op gedraaid worden. Dat is handig voor op momenten dat bijvoorbeeld een gebouw het zicht blokkeert. De game is namelijk wél volledig driedimensionaal, ook al zakt de camera nooit naar het grondniveau. Het komt dus wel eens voor dat de bovenkant van een brug of een voorbijrijdende, verhoogde metro door het beeld heen komt. Dat is soms frustrerend, wanneer je bijvoorbeeld een belangrijke mi ie aan het doen bent, maar vaker nog is het vooral gewoon mooi. Het brengt de stad tot leven.
Die stad is wederom Liberty City en dan wel de versie die we allemaal nog van Grand Theft Auto IV kennen. Het totale oppervlak komt echter niet overeen met Liberty City op de Xbox 360 en PlayStation 3. Zo ontbreekt het eiland Alderney, maar dat was nooit echt een onderdeel van Liberty City (vergelijkbaar met het echt bestaande New Jersey, dat geen onderdeel is van New York City). Er is echter geen reden tot paniek: van wat wij meekregen is de stad groot genoeg om ook zonder concreet doel hele spelse ies vermaak te bieden. Niet alleen het gebruik van 3D maakt van Liberty City een levendige stad, ook de dag- en nachtcyclus, de tientallen voetgangers, misdadigers en drugsdealers die op de stoep en in parken rondlopen en de verschillend ogende wijken, maken het plaatje af. De stad was altijd al een hoofdrolspeler in de GTA-games en in Chinatown Wars is dat niet anders.
Net zoals in alle andere GTA's kun je verschillende mi ies aannemen van diverse personages. Die personages leer je na verloop van tijd kennen, zodat je stap voor stap steeds uitdagendere mi ies voor je kiezen krijgt. Van een hoger gelegen plek zoeken om vanaf daar een wandelend doelwit met een sniper rifle neer te leggen, tot meeliften in een helikopter en molotovcocktails naar beneden werpen; de mi ies die we mochten spelen boden erg veel variatie. Dat is verra end, omdat GTA IV eigenlijk vrij weinig variatie tu en de verschillende mi ies bood, een minpunt waar veel gamers zich na verloop van tijd aan gingen irriteren. Daarbij ben je tu en de mi ies door ook druk bezig met het dealen van drugs. Dit is eigenlijk een game op zich, want je balanceert constant tu en goedkope dealers vinden en de drugs weer voor een iets hogere prijs verkopen om winst te maken. Je kunt constant gesnapt worden door de politie, al helpt het om de diverse camera's in de omgeving kapot te schieten. Maar dan gaat de prijs van de drugs weer van omlaag…Je kunt er je geld op verwedden dat je bij de meeste mi ies de politie achter je hielen aan krijgt. Die weer kwijtraken werkt anders dan je gewend bent van Grand Theft Auto. Moest je voorheen je auto door een Pay'N'Spray rijden of een item oppikken om de politie kwijt te raken, in Chinatown Wars moet je politiewagens total lo rijden. Daarbij zitten er wat adders onder het gras: hoe meer sterren je hebt, hoe meer politieauto's je moet vernietigen per ster, en ze zomaar rammen in plaats van in één keer total lo beuken kan er voor zorgen dat je alleen maar meer sterren krijgt. Een erg leuk systeem dat het eigenlijk nog verleidelijker maakt om ze achter je aan te krijgen dan voorheen.
Verder is er één verandering die voor een wereld van verschil zorgt tu en Chinatown Wars en alle voorgaande games uit de reeks: de toevoeging van de stylus. Hoewel het rijden, sturen, lopen en knallen gewoon via de knoppen en vierpuntdruktoets op de Nintendo DS geschiedt, heb je op diverse momenten in het spel de stylus nodig. Die zul je dan ook altijd achter de hand houden voor als het moment daar is. Het is een opluchting dat de normale besturing die van de tweedimensionale GTA's zulke speelbare games maakte in tact is gebleven. De korte porties gameplay waarin je je stylus wel nodig hebt, zijn echter een erg leuke toevoeging. Sterker nog, tijdens het spelen merk je dat je altijd weer uitkijkt naar het moment dat je weer op het scherm mag kra en.
Een voorbeeld van de manier waarop de stylus geïntegreerd is in de gameplay doet zich al vanaf het eerste gameplay-moment voor. Je wordt door een stelletje schurken in een auto gestopt en de sloot in gedonderd. Haast is dus vereist, want verdrinken in de eerste minuut van de game is natuurlijk geen optie. Je moet met de stylus het raam van de auto doortikken zodat je er uit kan zwemmen. En zo zijn er talloze plotselinge momenten waarop je de stylus maar even nodig hebt. Het zetten van tatoeages, het starten van een gestolen auto, het zelf maken van molotovcocktails bij een pompstation, talloze keren zul je op het onderste scherm van de Nintendo DS bezig zijn. De woordvoerders noemden het minigames, maar naar ons inzien doet dat geen goed recht aan de ervaring. Deze momenten zitten heel goed verwoven in de 'normale' gameplay en voelen nooit aan als geforceerde extra spelletjes.
Dankzij het touchscreen is het ook mogelijk om op het onderste scherm constant een kaart te tonen waarop een route kan worden uitgestippeld. Druk met je stylus op een plek in de stad waar je wilt komen en in een handomdraai verschijnt er een gekleurde lijn die er naartoe gaat. Daardoor hoeft de route niet op het bovenste scherm aangegeven te worden, al is dit wel een mogelijkheid via het optiemenu. Daarnaast gebruik je het onderste scherm ook voor het scrollen door je PDA (met telefoonnummers, een muzieklijst en nog veel meer) en het ordenen van je magnetische bord in je appartement. Naast dat je vunzige woorden kunt spellen met de magneetjes die er hangen, zijn er ook foto's te vinden van alle opdrachtgevers in het spel. Voor het eerst in de geschiedenis van Grand Theft Auto kun je nu alle mi ies wanneer je wilt opnieuw spelen om een hogere score te halen. Dat is natuurlijk perfect voor de gamer die zijn of haar DS in het openbaar vervoer tevoorschijn haalt en even tien minuten wat te doen wilt hebben.
Eén ding wat tot nu toe ongenoemd is gebleven, is de grafische stijl van Chinatown Wars. Ook wat dat betreft kunnen we je geruststellen. Alles oogt helder, duidelijk en kleurrijk en doet veel denken aan de oude tweedimensionale stijl van de eerste twee GTA's, maar dan fraaier. Die verbetering heeft natuurlijk alles te maken met het gebruik van drie dimensies, die het geheel de nodige diepte geeft. Tu enfilmpjes lijken simpel getekend en ergens past dat wel bij de simpele stijl van de artwork die altijd met GTA vergezeld gaat. Ook met het geluid is alles in orde. Naast een flinke (vooralsnog onbekende) lijst aan gelicenseerde muziek zijn ook de effecten doeltreffend.
Grand Theft Auto: Chinatown Wars laat zich niet, zoals je op het eerste gezicht zou verwachten, al te veel inspireren door de eerste twee Grand Theft Auto's en ook de PSP-edities hebben er weinig mee te maken. In plaats daarvan voelt dit echt als een nieuwe Grand Theft Auto die op maat gemaakt is voor de Nintendo DS, met een gloednieuw verhaal en veel nieuwe opties die door de stylus mogelijk zijn. Het moet wel heel vreemd lopen wil deze game niet voor een hoop vermaak gaan zorgen.