De eerste gameplaybeelden van God of War III lekten al eerder en de reacties waren zeker niet onverdeeld positief. Dat heeft niets te maken met de gameplay, maar met de graphics. En toegegeven, God of War III is mooi, maar zeker niet revolutionair. Vooral niet na die overdonderende beelden van Uncharted 2.

Maar niemand denkt daaraan als hij zelf de controller mag oppakken, want alles wat de God of War-serie heeft grootgemaakt is ook verwerkt in dit derde deel, De game speelt verschrikkelijk soepel en laat je direct vele moves uitproberen. Je hebt meteen drie wapens tot je beschikking: Athena's Blades (de bekende zweepzwaarden), de Cestus (enorme metalen handschoenen waar je verschrikkelijk hard mee kunt slaan) en een flinke pijl-en-boog.

Veelvuldig hak je vijanden aan stukken, trek je ze uit elkaar en trap je hun hoofd de grond in tijdens je zoektocht naar Zeus. Kratos heeft namelijk nog een appeltje te schillen met de oppergod, een erg bloederig appeltje. Maar voor Kratos zijn ultieme wraak kan halen, zal hij zich eerst een weg door de andere goden moeten banen. In het level dat wij speelden, is zonnegod Helios de sigaar.

Voor je bij hem bent, heb je al veel slachtvee onder je zwaarden gehad. Allemaal eenvoudige tegenstanders die er alleen voor bedoeld zijn je spieren lekker op te warmen en je honger naar bloed op te wekken. Dit komt tot een eerste hoogtepunt in je gevecht met een centaur. Als je zijn voetsoldaten hebt afgemaakt, mag je hem bevechten, uiteraard eindigend met een brute executie. Bruut houdt in dit geval in dat je zijn buik opensnijdt en zijn darmen over de stenen glijden. Zo smerig, maar o zo bevredigend.

Na de centaur krijg je beter zicht op de enorme titaan die de stad probeert in te komen. Helios houdt hem echter tegen met welgemikte schoten vanaf zijn strijdwagen. Met een enorme katapult schiet je een pijl op Helios af, maar je wordt bruut gestoord door een gehoornd monster met slangenstaart. Weer een monster dat gruwelijk aan zijn einde wordt gebracht. Je hakt zijn staart eraf, rukt een hoorn van zijn kop en ramt die in zijn oog.

Niets staat je nog in de weg om Helios neer te halen en de titaan verder de stad in te laten stampen. Kratos vlucht voor zijn voeten met maatje 3421, en ontmoet een nieuw veelvoorkomend wezen in de wereld van God of War III. De Harpies zien eruit als bejaarde vrouwen met hangborsten en engelenvleugels. Echt hele nare wezens, die erg op hun plaats zijn in God of War III. Door de wezens te grijpen kun je een stukje vliegen, terwijl ze je aan stukken slaat. Door van oma naar oma te springen, kun je over grote afgronden komen.

Uiteraard staan aan de overkant weer hordes vijanden op Kratos te wachten. Om veel vijanden snel op hun gat te krijgen, kun je een normale soldaat oppakken en deze als stormram gebruiken. Na korte tijd kom je bij de neergestorte en bloedkotsende Helios. Een leger met schilden bewapende skeletsoldaten beschermt hem met een ondoordringbare testudo-formatie. Althans, ondoordringbaar voor Kratos zelf, maar een flinke cycloop komt hem te hulp. Niet uit vrije wil, maar je kunt heb bereiden naar een lading harde klappen. Op de cycloop kun je harde en zachte klappen uitdelen aan de soldaten. Wanneer Helios is blootgelegd volgt een extreem gewelddadige conclusie. Eerst rukt Kratos het oog uit de cycloop en vervolgens rukt hij met blote handen de kop van Helios' romp. Het groffe geweld in God of War III gaat verder dan ooit, en is zo belachelijk smerig dat de bloeddorstige gamer dit spel met een heel bevredigend gevoel zal spelen.

De demo eindigt spectaculair. Met zijn vleugels, die hij in het vorige deel van Icarus' heeft afgenomen, vliegt Kratos door een lange pijp naar boven. Hierbij moet je uiteraard allerlei obstakels ontwijken. Dit hebben we allemaal wel eens eerder gezien, maar biedt een heerlijke bloedsnelle afwi eling. Eenmaal boven komt Kratos oog in oog met de honderden meters hoge titaan, hij vliegt er direct op af en… BAM… het God of War III-logo knalt ons tegemoet. Meteen willen we weer op start rammen, maar de smekende, bloeddoorlopen ogen van de rij journalisten achter ons zorgt ervoor dat we de controller maar afgeven. Maar niet voordat we stilletjes overwegen die jongens één voor één de kop af te rukken.