Tijdens de GamesConvention was er een vrachtlading aan (potentiële) goede games te zien.Mi chien was die lading wel iets te groot, want hoe je het ook wendt of keert:er zijn altijd games die ondergesneeuwd raken doordat ze in de schaduw komen testaan van de grotere games op een dergelijke conventie. Voor mij was dit God ofWar: Chains of Olympus, welke ver achterin de Sony-stand te spelen was. Ik wasnogal verbaasd dat een nieuwe game van dit kaliber zo weinig aandacht kreegtijdens de GC, maar ik ben alsnog blij dat ik hem uitgebreid heb kunnen spelen,want Chains of Olympus is zonder twijfel voor mij persoonlijk dé titel van deGames Convention geworden. De God of War-franchise kwam, zag en overwon tijdens de vorigegeneratie van consoles. Het eerste deel kwam eigenlijk als een donderslag bijheldere hemel en liet een enorme indruk achter. De wereld maakte kennis metKratos, de belichaming van alle mannelijke primaire oerinstincten, gegoten in devorm van een brute Spartaanse held. In het eerste deel nam Kratos wraak opAres, de Griekse god van de oorlog en aan het einde van de game besteeg hij detroon als de nieuwe oorlogsgod. Het vervolg arriveerde een kleine twee jaarlater en hoewel het spel eigenlijk meer van hetzelfde was, wist hij hetorigineel op alle fronten te overtreffen. De serie zal ongetwijfeld het derdedeel beleven op de PlayStation 3, maar voor dat zover is, doet Kratos ook nogeven de PSP aan in Chains of Olympus. Deze game is een prequel op het eerstedeel en verhaalt over de wrede avonturen van Kratos voordat hij werd verradendoor Ares. De game wordt dit keer niet meer gemaakt door Sony SantaMonica, maar het project is uitgeleend aan de studio Ready at Dawn, die aleerder het prima Daxter maakte en dus te kennen gaf dat ze daar aardig met detechnologie van de PSP overweg kunnen.

De eerste twee God of War games op de PlayStation 2 maaktenvooral grote indruk vanwege de fantastische presentatie. De games zagen erongelofelijk goed uit en lieten de oude zwarte rammelbak van Sony zweten enploeteren om het allemaal op het beeld te krijgen. Het aantrekkelijke uiterlijkis dus een handelsmerk van de serie geworden en het was de vraag of de laatstegame uit de franchise ook zo mooi zou ogen op Sony's draagbare (en technischiets inferieure) hardware. Gelukkig kan ik nu al melden dat de game erfantastisch uitziet. Natuurlijk is het nog net geen PS2-kwaliteit, maar wat ophet scherm van de PSP wordt getoverd, is op zijn minst opzienbarend te noemen.De enorme, imposante omgevingen waarin van alles gebeurt zijnnog steeds intact, zowel de vijanden als Kratos zien er prima uit en (nietgeheel onbelangrijk) de game loopt enorm vloeiend. Zelfs wanneer de actie eenhoogtepunt bereikt, loopt de game soepel en zonder haperingen. Al met al kangezegd worden dat Chains of Olympus een game is met een verbazende presentatie,zoals die maar zelden aanschouwd kan worden op de PSP. Het demolevel dat wij speelden op de Games Convention, plaatsteKratos midden in een grote slag in een niet nader bekende Griekse stad. Terwijlop de achtergrond de stad wordt bestookt door honderden zeeschepen, vecht jijmet de Spartaanse antiheld op de voorgrond en versla je met je trouwe aankettingen gekoppelde me en menig soldatentuig. De actie wordt af en toeonderbroken door kleine sequenties die we onderhand van de serie gewend zijn.Zo moet Kratos tu en het knokken door even wat tijd en ruimte maken om zomiddels een katapult de belagers ter zee van een weerwoord te voorzien in devorm van een brandend rotsblok. Dit gebeurt door middel van een klein 'QuickTime Event' waarin het touw van de katapult aangespannen moet worden door evenflink op de cirkelknop te rammen. Kratos vervolgt zijn weg door de stad tot hijop een gegeven moment aanbelandt bij een enorme cycloop.

Dit schijnt deeindbaas te zijn, maar na een tijdje breekt de muur achter het monster open enverschijnt daar de kop van een creatuur die nog het meest doet denken aan deHydra uit het eerste level van de originele God of War. Deze verschijning zietde cycloop aan voor een sappig tu endoortje en verslindt deze met huid en haarterwijl jij het hele tafereel gade slaat. Daarna begint het gevecht met dithelletuig, waarin je zowel de kaken van het monster, als vuurballen moetontwijken en tu endoor het monster er flink van langs van moet geven. Als deenorme slang genoeg is verzwakt, volgt er een context-gevoelige serie vanhandelingen waarin je op tijd op bepaalde knoppen moet drukken en op dezemanier geeft Kratos de slang er op een enorm wrede wijze van langs. Het monstertrekt zich terug en na wat kleine gevechten met soldaten en wat puzzels eindigtde demo. De grote vraag was natuurlijk of de game net zo lekker zouspelen op de PSP als de vorige incarnaties op de PS2. De mensen die vertrouwdzijn met de games op de PS2, kunnen zonder aarzelen meteen aan de slag,aangezien de game praktisch hetzelfde speelt op de PSP. Echter, de lay-out vande knoppen op de PSP vind ik persoonlijk wat onwennig en de snelle actie van degame eist dat je vaak meerdere knoppen tegelijk in moet drukken, waardoor jesoms flink wat toeren uit moet halen om de situatie tot een goed einde tebrengen. Dit vereist wat gewenning, maar na een klein kwartiertje spelen voeltde besturing al aan als een tweede natuur.

Al met al heeft Chains of Olympuseen behoorlijke indruk achter gelaten. De game speelt goed en is grafischgezien mi chien wel de meest imposante titel die ons te wachten staat voor dePSP. Weet Ready at Dawn de gameplay uitdagend en de typische God of War-sfeerintact te houden, dan staat ons aan het einde van dit jaar een episch avontuurop zakformaat te wachten die zijn weerga niet kent.