De hoofdrol van God of War: Chains of Olympus wordt net als in de vorige delen vervuld door Kratos, dienaar van de Griekse goden. Kratos wordt sinds jaren geplaagd met nachtmerries over het vermoorden van zijn eigen gezin, wat hij deed door de invloed van Ares, de god van de oorlog. Hij hoopt verlost te worden van deze nachtmerries door opdrachten te vervullen die de goden van Olympus hem opdragen. Gewapend met zijn me en, die zijn bevestigd aan lange kettingen, vecht hij zich door een breed scala aan vijanden die de goden van de onderwereld dienen. Door zijn meedogenloosheid en zijn gruwelijke daden tegenover iedereen die in zijn weg staat, is Kratos bekend als Ghost of Sparta, slaaf van de goden. Tot hij rust zal vinden, zal hij echter doorgaan met moorden en het vervullen van verzoeken die de goden hem opleggen.
Chains of Olympus vertelt het verhaal voor God of War, voordat Kratos zelfmoord pleegt. De wereld wordt bedreigd door Morpheus, die de zonnegod Helios in gevangenschap heeft genomen. Zonder Helios, die in de moderne tijd wordt gezien als de zon, zal de normale wereld gedoemd zijn te leven in schaduw. In opdracht van de goden verzet Kratos zich tegen Morpheus, waarbij hij zoals in vorige delen onder andere in Hades, de onderwereld, belandt. In het verhaal zal daarnaast vooral zijn familie een prominente rol innemen.
Doordat Chains of Olympus een zogenaamde prequel is, een voorloper, is het spel voor zowel beginners als fans aantrekkelijk om te spelen. Onbekenden van de serie zullen niet gehinderd worden door gebrek aan voorkennis over eerdere delen, terwijl de mensen die de andere delen wel gespeeld hebben achtergrondinformatie zullen krijgen waarmee ze gaten in het verhaal kunnen vullen. Voor deze groep mensen zal het spel vertrouwd aanvoelen, omdat het overgrote deel van de besturing overgenomen is van eerdere delen. Hoewel dit wellicht niet erg vernieuwend is, voelt de besturing net als in vorige delen zeer aangenaam.
De besturing van God of War: Chains of Olympus heeft een erg lage instapdrempel voor de basistechnieken, hoewel uitgebreide combo's wat meer kennis en vaardigheid vragen, die je gedurende het spel op zal doen. Je bestuurt Kratos voornamelijk met de joystick van de PSP waarbij de vierkant-, driehoek- en cirkeltoets staan voor respectief een lichte aanval, zware aanval en een vijand vastgrijpen. Hoewel dit een erg simpele indeling is, kun je hierdoor al snel combinaties maken door het afwi elen tu en lichte en zware aanvallen. Net als in de vorige delen kun je ook je wapens verbeteren, waardoor je andere combo's tot je beschikking krijgt
Ook in dit deel vind je kisten waarin, naast bepaalde voorwerpen, rode, blauwe en groene orbs te vinden zijn. Voornamelijk de rode orbs spelen een belangrijke rol in het verbeteren van de wapens die Kratos tot zijn beschikking heeft. Elk wapens heeft een aantal niveaus waaraan nieuwe krachten verbonden zijn, die beschikbaar komen zodra je genoeg rode orbs inlevert. Naast het feit dat je deze in kisten kunt vinden, krijg je bij elke verslagen vijand ook rode orbs. Het komt er dus op neer dat hoe meer vijanden je vermoord, des te sneller je de dodelijke wapens kunt verbeteren. De overige orbs zullen je magieniveau en leven opnieuw bijvullen.
Qua gameplay zal God of War: Chains of Olympus niet veel vernieuwen. Het spel gebruikt het succesvolle concept uit de twee PS2-delen, waar in principe niets mis mee is omdat het spel nog steeds zo goed speelt als zijn voorgangers. De game speelt zich echter wel af in compleet nieuwe omgevingen, waar de kwaliteit vanaf druipt. Naast de uitdagende puzzels en gevechten die je keer na keer tegen komt mag de grafische kwaliteit er voor een Playstation Portable-game zeker zijn.
Waar de game vooral in uitblinkt zijn de prachtige omgevingen in combinatie met indrukwekkende eindbazen. Je zult je het merendeel van de tijd begeven in grote ruimtes of open omgevingen, wat je een gevoel van vrijheid geeft. Dit gevoel komt bijvoorbeeld sterk naar voren op het moment dat je in Tartarus bent, een deel van de onderwereld. Door middel van levensgrote kettingen baan je je een weg door de rotsen en ravijnen tot je uiteindelijk tot de conclusie komt dat er een torenhoge kolo us vastgeketend zit met de kettingen waar je overheen loopt. Elk deel van zijn immense lichaam beweegt op het ritme van zijn adem, wat je het gevoel geeft dat hij elk moment los kan breken. Dit soort situaties zijn niet schaars in het spel en geven het een zeer dynamisch gevoel.
De eindbazen in het spel zijn slim uitgedacht met het Quick Time Event-concept. Het verslaan van eindbazen doe je voornamelijkdoor schade aan te richten met je normale technieken, afgewi eld met sequenties waarin je de juiste knop op het juiste moment dient in te drukken. Op het moment dat een eindbaas je bijvoorbeeld plat probeert te slaan zal de circkelknop in beeld komen, waarna je binnen een bepaalde tijd op de knop moet drukken om de aanval van de eindbaas te ontwijken. Kratos klimt dan op zijn arm en zet zijn mes in de spieren van de eindbaas waarna je weer een aantal van deze zogenaamde Quick Time Events krijgt waarmee je de tegenstander een flinke klap toe kunt dienen. Wanneer je bij zo'n sequentie de fout in gaat, ben je soms in één keer al game over. Hoewel dit concept mi chien simpel klinkt, heb ik mezelf vaker gefrustreerd over hoe vaak ik een eindbaas opnieuw moest proberen (en dan speelde we het nog niet eens op het moeilijkste niveau). Uitdagen doet dit spel dus zeker.
Hoe verder ik vorderde in de werelden, des te groter mijn verbazing over de grafische kwaliteit van God of War: Chains of Olympus werd. De ontwikkelaar heeft voor een PSP-game al het mogelijke uit de kast gehaald en komt zelfs in de buurt van de bijzonder mooie Playstation 2-graphics. Wat vooral opmerkelijk is, is het feit dat er zeer nauwlettend op de lichteffecten gelet wordt in Chains of Olympus. Zo gebeurt het regelmatig dat je een zeer gedetailleerde lichtweerkaatsing op de vloer te zien krijgt. Dit samen met het prachtige ontwerp van zowel vijanden en eindbazen zou dit wel eens de mooiste Playstation Portable-titel tot nu toe kunnen worden.
Hoewel het spel op zo goed als alle aspecten zeer goed tot perfect aan voelt, is de speelduur niet bijzonder lang. Op het normale moeilijkheidsniveau duurde het ons niet meer dan acht uur om de verhaallijn uit te spelen. Het spel voelt mi chien kort aan, omdat het vooral erg leuk is om te doen. Ik merkte vooral dat ik op elk gelegen moment het mijn PSP uit mijn tas haalde om God of War te kunnen spelen. Mocht je de tijd nemen om het spel door te spelen, dan zal het waarschijnlijk ook een stuk langer aanvoelen dan ongeveer acht uur. Daarnaast zijn er naast de standaard verhaallijn, uitdagingen waarmee je extra mogelijkheden kunt verdienen zodat de herspeelbaarheid van het spel verhoogd wordt.
De previewversie die wij gespeeld hebben kwam zeer dicht in de buurt van een volledige versie van het spel, waardoor we met vertrouwen kunnen zeggen dat dit een absolute topper voor de PSP zal worden. Alles wat de eerdere God of War games hadden is terug in een draagbaar pakket. Dit maakt het spel mi chien niet ontzettend vernieuwend, maar dankzij het uitstekende concept en de uitstekende uitvoering ervan op de PSP, nog steeds zeer vermakelijk. God of War: Chains of Olympus kan stiekem wel eens de PSP-game van het jaar gaan worden.