De stijl is net iets anders. De gruizige filter van de vorige Gears of War-games is vervangen met een paar millimeters breder kleurenpalet. Er is hier en daar zelfs groen te ontwaren in de troosteloze omgevingen. Het biedt ruimte voor variatie in decors, waartegen de vunzige Swarm-vijanden nog ranziger afsteken. Dit is een andere wereld, eentje waar relatieve vrede de orde van de dag is geweest voor een langere tijd.
Claustrofobie
Verder is Gears of War 4 vooral heel erg Gears of War. In een flinke demo van zo’n twintig minuten aan gameplay, maken we kennis met J.D. Fenix, zoon van. De nieuwe protagonist en zijn twee teamleden zijn wat fri er achter de oren. Er is oprechte verbazing te zien op hun gezichten wanneer de eerste Swarm-vijanden op recordtempo blijken te evolueren van hersenloos kanonnenvoer tot intelligente, wapens hanterende monsters.
Met de nieuwe verzameling helden gaan we op pad naar een oude begraafplaats. Hoewel de omgevingen nieuw zijn, overheerst het gevoel van déjà vu. De eerste Gears of War was de eerste echte cover-based shooter, en blauwdruk voor nagenoeg elke third-person actiegame die we in de jaren erna de revue zagen pa eren. Het was een game gebouwd op een opeenvolging van kleine arena’s vol obstakels om dekking achter te zoeken. Sindsdien zochten de Gears-games, vooral het tweede deel, wat bredere paden op.
Deel 4 gaat terug naar de kleine gangetjes, naar het benauwde gevoel van opgesloten zitten in een ruimte met een vijand waarmee je niet opgesloten wil zitten in een klein gangetje. De demo is een opvolging van arena-gangetje-arena. Vooral met de vroege vijanden, die als een letterlijke Swarm op hoog tempo door de levels rennen, kruipen en springen, slaagt de game erin het claustrofobische gevoel dat het nastreeft op te roepen.
Niet veel later groeien de vijanden zoals gezegd uit tot sterkere, en daarmee meer voorspelbare belagers. Het voelt als thuiskomen. Met de hier en daar afbrokkelende dekking sprint je van cover naar cover, om van daar om het hoekje schoten te lo en en alle vijanden over de kling te jagen. Er zijn sinkholes waaruit vijanden blijven spawnen tot je er een flinke granaat in slingert, en sommige vijanden zijn al zo slim dat ze met hun sniper-gun van een afstandje raak schieten. De demo eindigt met een drietal viervoetervijanden, die geen mogelijkheid onbenut laten om jou en je teammaten te bespringen.
Buzzkill
Om af te rekenen met het gespuis heb je weer vier wapenslots, die je afwi elend opvult met lancer en gnasher shotguns, een longshot, hammerburst, snub pistol en frag-granaten. De cirkelzaag snijdt door buitenaardse lichamen als een mes door de boter. En er zijn wederom wapens die je voor korte tijd kunt meezeulen en alleen stilstaand kunt afvuren. De Buzzkill bijvoorbeeld schiet cirkelzagen door het level, de minigun doet wat elke minigun doet, en de Dropshot slingert granaten richting het doelwit.
Het is lekker, het is vloeiend, het is Gears. Met een nieuw gezicht, maar dezelfde ingewanden. Een voorloper is de serie niet meer, zo veel wordt duidelijk. Daarvoor is Gears of War 4 te traditioneel, en ook technisch niet indrukwekkend genoeg. De game oogt meer dan behoorlijk, heeft genoeg oog voor detail en dus een voor de serie nieuwe, en redelijk geslaagde stijl, maar in een wereld waar Uncharted 4 bestaat is het geen pionierswerk meer. Erg is dat niet. De Xbox One krijgt er een oerdegelijke exclusive bij.
Gears of War 4 verschijnt voor Xbox One en pc op 11 oktober 2016.
