Early acce komt in verschillende maten. Sommige alfaversies zijn een ruwe, maar speelbare versie. Omdat deze zijn gebouwd rond een centraal gameconcept dat in een zin is samen te vatten, kun je zelfs met een zeer vroege iteratie al een duidelijk idee krijgen van hoe het uiteindelijke spel in elkaar steekt. Bij andere games ligt het moeilijker, zoals bij Galactic Civilizations 3.
(4X)/Alfa = ?
Diepgaande turn-based strategiegames als GalCiv 3 bieden uiteenlopende routes naar de overwinning. Is het jouw roeping om als een ware Genghis Khan de Melkweg te onderwerpen met wapens die zwarte gaten rondslingeren alsof het knikkers zijn? Dat kan, uiteindelijk. Voel je er meer voor om als een Rupert Murdoch op culturele wijze te winnen door met de galactische evenknie van Justin Bieber en Coca Cola planeet na planeet te verleiden om zich bij jouw rijk aan te sluiten? Dat kan, ooit. Ben je niet zo van al die culturele of militaire agre ie en hoop je de uiteenlopende ruimtevarende ra en op diplomatieke wijze te verenigen? Dat kan, te zijner tijd. Een technologische overwinning? Je snapt hem al.
De versie die nu te spelen is, heeft nog ver te gaan voor het zich kan meten met Galactic Civilizations 2: Dread Lords en zijn twee uitbreidingen. Het is vooralsnog alleen mogelijk om te winnen door alle planeten te veroveren. Diplomatie is volledig afwezig en de beste strategie die de computergestuurde tegenstander kan verzinnen is het sturen van weerloze schepen vol kolonisten in de richting van onze vloten. Het ontwerpen van de uitrusting en het uiterlijk van onze ruimteschepen, een feature waar we met Galactic Civilizations 2 heel veel plezier aan hebben beleefd, schittert door afwezigheid. We zijn ons volledig bewust van het feit dat we hier met een vroege alfa te maken hebben, maar in zijn huidige vorm is Galactic Civilizations 3 een schim van zijn illustere voorganger.
De grote troef van GalCiv 3 is multiplayer. Voor het eerst in de geschiedenis van Galactic Civilizations, die terug gaat tot in de jaren ’90, wordt het mogelijk om jouw medemens te overdonderen met sterrenkruisers in de vorm van een smiley of een Borg Cube. We hebben niet veel tijd hier in kunnen steken, omdat de in-game server browser nog niet functioneert en de spelers dun gezaaid zijn. We merkten wel dat dan game instabieler is dan tijdens singleplayer, iets wat we gezien de huidige status kunnen vergeven.
Gebouwd voor de toekomst
Met uitzondering van de multiplayer, lijkt Stardock niet te veel te willen tornen aan de gevestigde 4X-formule van GalCiv. Wederom sturen we kolonisten naar bewoonbare planeten, onderzoeken we allerlei futuristische technologieën dat het een lieve lust is en bereiden we grootschalige invasies voor om een naburige beschaving een toontje lager te laten zingen. De veroverde of gekoloniseerde planeten bouw je vervolgens vol met gebouwen, waarbij het loont om te specialiseren in bijvoorbeeld onderzoek. Ook nu vind je voortdurend nieuwe wapens uit – onderverdeeld in lasers, geleide projectielen en ballistische wapens – net als de corresponderende verdedigingen en upgrades om jouw oorlog chepen bij elkaar te houden.
Onder de motorkap is er meer aan de hand, want de game draait uitsluitend op 64-bit ystemen. Stardock zet in op een toekomst waarin een dozijn spelers moeiteloos elkaar bevechten en dwarszitten op enorme maps, zonder dat we tegen de geheugenlimiet van 3 gigabyte van 32-bitstoepa ingen opbotsen, met een crash naar desktop tot gevolg. Daarnaast geeft 64-bit de ontwikkelaars de ruimte om een uitgebreide AI te schrijven. Dit betekent ook dat de game alleen voor Windows 7 en 8 bedoeld is. Windows Vista wordt niet officieel ondersteund, maar werkt naar verluidt wel. De dappere zielen die Windows XP 64 draaien, wensen we veel succes.
Stardock legt zich verder vooral toe op het verfijnen en tweaken van de game. Zo heeft de interface een opfrisbeurt gekregen en is het nu veel eenvoudiger om een overzicht te krijgen van de planeten, ruimtestations en vloten waar je het gezag over voert. Het speelveld is bezaaid met nevels waar vloten zich in kunnen verbergen en de vakjes zijn (helemaal hip) zeshoekig. De morele keuzes die je moet maken bij het koloniseren van een planeet hebben bovendien meer invloed. Het ethische pad dat jouw galactische beschaving bewandelt had al een sterk effect op de diplomatieke verhoudingen, maar deze gaat nu ook gepaard met een lo e tech tree. Voor elk van de drie smaken – Good, Neutral en Evil – zijn bonu en te verdienen die aansluiten op jouw speelstijl.
De som van nog in te vullen delen
Het zijn welkome veranderingen die een betekenisvolle rol kunnen spelen in een al ijzersterke game. We zouden dolgraag zien hoe de vernieuwingen zich verhouden tot de al bestaande gameplaysystemen, maar die ontbreken grotendeels. We hadden liever gezien dat Stardock koos voor dezelfde aanpak als bij Endle Space, dat voor een redelijkere prijs een vollediger Early Acce -product wist neer te zetten. Om eerlijk te zijn, hebben we nog niet veel plezier beleefd aan deze vroege build.
Het gebrek aan plezier is iets wat ontwikkelaar Stardock zelf ruiterlijk toegeeft. Houdt dat in gedachten als je ertoe besluit om 92,99 euro neer te tellen voor de Early Acce -versie. Weliswaar zijn alle hypothetische uitbreidingen voor de game bij deze hoge prijs inbegrepen, maar we kunnen moeilijk beweren dat wij fan zijn van deze stijl van Early Acce . Voorlopig koop je met deze alfa vooral het bevredigende gevoel dat je een onafhankelijke studio steunt.