For Honor draait om een-op-een zwaardgevechten tu en krijgers die bestaan uit ridders, Vikings en samoerai. Natuurrampen hebben er volgens de fictie van het spel voor gezorgd dat verschillende volken - die elkaar natuurlijk nooit echt hebben ontmoet - ineens oog in oog met elkaar komen te staan. Met de schaarse middelen die ze nog hebben storten ze zichzelf in een nieuwe strijd tegen elkaar.
In positie
De motivatie is afgaande op het introductiefilmpje van de alfa niet heel sterk, maar daar hoeft For Honor het ook niet van te hebben. In dit spel draait het om de zwaardgevechten die hier ook echt aanvoelen als een psychologisch spelletje waarin je de andere speler moet zien te doorgronden om hem of haar te kunnen verslaan. In plaats van alleen maar hersenloos hakken door snel knoppencombinaties in te voeren, draait het in For Honor vooral om de positie van je wapen.
Of je zwaard naar links, rechts of boven hangt is van groot belang bij iedere aanval. Val je vanaf rechts aan, dan kan je tegenstander de aanval blokkeren door zijn zwaard aan dezelfde kant te houden. De strijd verandert hierdoor behoorlijk. Niet alleen kun je niet zomaar wat zwaaien, maar moet je soms echt de actie van je tegenstander afwachten. Wi elen tu en posities, zware en lichte aanvallen en het gebruik van strategisch geplaatste duwtjes en grepen maken het verschil tu en een goede en slechte speler.
Waardige warriors
Het vereist wat concentratie en met name in het begin wat oefening, maar als deze manier van spelen eenmaal klikt heeft For Honor een unieke, eigenaardige eigen flow. Een speelstand waarin je het in een afgezette arena opneemt tegen een enkele tegenstander geeft je een aardig idee, maar het beste werkt For Honor wanneer je in teamverband werkt. In Dominion moet je bijvoorbeeld drie punten op de kaart zoveel mogelijk in bezit houden om te winnen. Hierdoor ren je steeds heen en weer tu en cruciale punten op het slagveld waarin het gesprint zo nu en dan onderbroken wordt wanneer je op AI-soldaten besluit in te hakken of zodra je een waardige tegenstander tegenkomt.
Die op zichzelf al intere ante gevechten krijgen een diepere laag door de subtiele verschillen in de speelbare personages. Ridders, Vikings en samoerai kunnen samen met elkaar in een team zitten, maar iedere krijger neemt zijn eigen sterke en zwakte punten mee op het slagveld. De Japanse Kensei heeft een extra sterke aanval die niet te blokkeren is terwijl de Warden aan de kant van de ridders uitblinkt in het uitvoeren van grepen en worpen. De verschillen lijken mi chien niet zo groot, maar wanneer je de vechtersbazen een beetje leert kennen op het slagveld wordt al snel duidelijk wat een verschil die unieke vaardigheden kunnen maken.
Valkuilen op het slagveld
Uniek is For Honor zeker, maar het is niet lastig om voor te stellen hoe het spel in de problemen kan komen. De alfa was, zoals dat hoort voor een soortgelijke test, nog niet helemaal in balans, maar daar schuilt het hem niet eens zozeer in. De grote vraag is of de gameplay waarin je steeds dezelfde soort zwaardgevechten uitvoert heel lang leuk blijft. Een alfa van een weekend is te kort om daar een helder antwoord op te geven.
Dan zijn er ook nog andere vlakken waar For Honor zich op moet bewijzen. Zodra meer dan twee krijgers zich in een duel mengen, krijgt de chaos toch een beetje de overhand en blijft er weinig over van de subtiele mindgames die For Honor zo tof maken. Het is lastig om een logische oplo ing voor dit probleem te vinden in de complexere speelstanden, maar tijdens een duel plotseling in je rug gestoken worden is natuurlijk niet bepaald eervol.
For Honor verschijnt op de 14 februari 2017 voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One.