Het plein waar helikopterpilote Malik Jensen heeft afgezet is praktisch verlaten. Hier ergens in de buurt bevindt zich een mysterieus signaal dat verbonden kan worden aan de tweede inval bij Sarif Industries. Vlakbij een stel containers staat een man met een shotgun in zijn gele geaugmenteerde arm, schijnbaar zonder enige intentie om de beveiligingsexpert van Sarif Industries vijandig te benaderen. Rustig stapt Jensen af op de man, die duidelijk lid is van een of andere criminele bende, en vraagt hem of hij hier ergens in de buurt iets verdachts heeft gezien. De man vertelt onmiddellijk over een aangrenzend magazijn waar de laatste tijd veel bewapende mensen rondhangen. Als bedankje koopt Jensen een opzetstuk voor zijn verdovingsgeweer, ongetwijfeld op illegale wijze verkregen.
Oude bekenden
Na een beetje rondkijken ziet Jensen een deur aangrenzend aan het plein waarop hij zich bevindt. Normaal vallen dergelijke voorwerpen direct op dankzij een gele omlijning die wordt veroorzaakt door de augmented reality-software in zijn robotische ogen, maar vandaag wil Jensen de wereld zien alsof hij niet geaugmenteerd is. Door de ruit van het gebouw waar hij in terecht komt ziet Jensen nog net een stel oude bekenden een loods in lopen. Het zijn de soldaten die een half jaar geleden bij Sarif Industries binnenvielen. Degenen die Megan, Jensens ex, hebben gedood. Degenen die er voor gezorgd hebben dat hij nu armen van metaal heeft.
Een deur verder stapt Jensen de buitenlucht in en komt hij uit op de zwaarbewaakte parkeerplaats van de loods. Hij zoekt dekking achter een muurtje en luistert naar twee bewakers die voorbij een slagboom met elkaar discu iëren, terwijl een derde bewaker het gebied patrouilleert. Als het gesprek is afgelopen keren de bewakers Jensen allemaal de rug toe en kan hij zich met een simpele rol ongezien naar een volgend schuilpunt verplaatsen. Er staat een stijger tegen de muur. Dankzij een augmentatie in zijn benen kan Jensen met gemak de benodigde drie meter springen om bovenop het platform te komen. Ongezien komt hij bij een afgesloten hek met daarachter een ladder. Met een simpele computerhack opent Jensen de poort en komt hij via een bovengelegen deur het mysterieuze complex binnen.
Slaap zacht
De ruimte waarin Jensen terecht is gekomen oogt verlaten. Een klein gangenstelsel leidt uiteindelijk naar een grote balustrade met daaronder een grote open ruimte. Beneden lopen verscheidene bewakers, maar boven hen patrouilleert een sluipschutter. Dekkingzoekend achter de reling van de balustrade kan Jensen dicht bij de bewaker komen en hem zonder veel moeite bewusteloos slaan. Aangezien de enige weg die verder het complex inleidt zich onder Jensen bevindt, zit er niets anders op dan ook de nietsvermoedende bewakers beneden hem uit te schakelen. De door de bewusteloze bewaker achtergelaten sniper lijkt daarvoor uitermate geschikt, maar Jensen kiest toch liever voor een stillere aanpak en pakt zijn verdovingsgeweer, voorzien van het net gekochte opzetstuk.
Doordat het verdovingsgeweer gebruik maakt van verdovende pijltjes, die door zwaartekracht en wind meer beïnvloed worden dan gewone kogels, vergt ermee schieten enige oefening. Gelukkig is het wapen voorzien van een opzetstuk dat deze invloed kan corrigeren. Jensen hoeft zijn vizier slechts enkele seconden op zijn doelwit te richten om zeker te zijn van een treffer. Twee schoten later zijn de bewakers die beneden rondliepen in dromenland. Jensen ziet met zijn röntgenogen in een kantoor in de loods dat een derde bewaker zichzelf al in slaap heeft gesust, maar toch neemt Jensen het zekere voor het onzekere. Via een raam sluipt hij het kantoor in en slaat de bewaker knock-out. De weg naar de lift is vrij en het hoofdpersonage stapt in.
Boogjes en kubu en
De lift komt langzaam in beweging. Door de glazen deuren vallen alle grote ondergrondse ruimtes goed te bekijken. Op iedere verdieping is een groot aantal soldaten te zien, maar mi chien nog zorgwekkender is dat er overal logo’s van een bekende organisatie staan. Zitten zij achter de inval op Sarif Industries? Veel tijd om daarover na te denken is er niet, want de lift stopt met bewegen en Jensen is belandt in een met militairen gevulde ruimte. Snel zoekt hij dekking achter een stel kratten en ziet hij hoe een grote mechanische kubus zich omtovert tot een vierpotige robot. Jensen wordt onzichtbaar en vlucht een nabijgelegen trappenhuis in.
De veiligste ontsnappingsroute lijkt het beklimmen van het trappenhuis te zijn, en dus gaat Jensen een verdieping omhoog. De camera’s die de trappen in de gaten houden worden met behulp van een elektroshockpistool tijdelijk uitgeschakeld. Ook boven in de loods is de bewaking hevig. Jensen besluit tot actie over te gaan. Met behulp van zijn augmentaties markeert hij eerst alle rondlopende bewakers, zodat deze gemakkelijk te volgen zijn. Vervolgens pakt hij zijn gemodificeerde a ault rifle, die kogels in een boog kan afschieten, en opent hij vanachter zijn beschutting het vuur. Als na een heftige schietpartij, waarin Jensen dankzij slechts enkele kogels bijna het loodje legde, de bewakers zijn uitgeschakeld, rest enkel de robot nog. Beneden ziet Jensen een raketwerper liggen. Hij springt naar de onder hem gelegen verdieping, wat dankzij een van zijn augmentaties geen probleem is.
De raketwerper ligt voor het grijpen en is de ideale manier om de inmiddels alerte robot uit te schakelen. Jensen zoekt dekking, probeert het eerst nog met een EMP granaat, maar kiest uiteindelijk toch voor het vers gevonden wapen. De robot zakt door zijn mechanische knieën en kondigt nog even zijn zelfvernietiging aan alvorens te ontploffen. Het mysterieuze complex kent nog meer ruimtes dan ons hoofdpersonage tot nu toe heeft gezien, maar wij verlaten Adam Jensen hier. Niet voor lang overigens, want over twee weken hoor je uitgebreid over de eerste tien uur van Deus Ex: Human Revolution. Dan bekijken we onder andere de alternatieve manieren om dit gedeelte van het avontuur te doorlopen.