Om te kunnen begrijpen waarom Monkey en Trip überhaupt met elkaar omgaan, brengt het spel ons op de hoogte van hun vluchtige geschiedenis samen. Beiden zitten boven de wolken op een vliegdekschip opgesloten, de één net iets meer dan de ander. Monkey krijgt het aan de stok met de deur van zijn compacte isoleercel, Trip worstelt op haar beurt met de realisatie dat ook zij, op een kilometer verwijderd van de grond, nergens heen kan. Alsof dit nog niet erg genoeg is, blijkt dat het vliegende gevaarte steeds meer op een gewoon schip begint te lijken en zich regelrecht de onbewoonde wereld in gaat boren. Zo begint voor Monkey en Trip, maar ook voor ons, een race tegen de klok. De tijd tikt langzaam weg terwijl steeds meer ontsnappingscapsules aan hun neus voorbij vliegen. De levensbedreigende situatie mist zijn inslag niet en het kan dan ook niet anders dat hieruit een hechte band tu en de twee ontstaat.
Alles moet
Als je daar nu spontaan clichématige jeuk van krijgt dan hebben we goed nieuws voor je. Het verloopt allemaal niet zo gladjes. Wat er precies gebeurt, gaan we hier niet verklappen, maar ineens lijkt de keuze van Trip om hem met een mechanische hoofdband koest te houden zo gek nog niet. Het gevolg is dat de twee voorlopig met elkaar opgescheept zitten. Trip wil terug naar haar leefgemeenschap en Monkey kan weinig anders doen dan gehoorzamen. Niet alleen moet hij haar bevelen opvolgen, hij doet er goed aan om ze naar behoren uit te voeren. Zodra haar hartslag namelijk ook maar even stopt, krijgt hij het flink op zijn kop. Voor Monkey en Trip zit er dus weinig anders op dan bij elkaar te blijven. Wij hebben dat probleem niet. Is het voor ons wel de moeite om mee op avontuur te gaan?
Het antwoord ligt in de tegenstrijdigheid tu en vrij zijn en gedwongen worden. Enerzijds komt het spel heel natuurlijk over, anderzijds behoorlijk geforceerd. Gek genoeg zijn het de momenten waarop Monkey wel moet luisteren naar Trip, die het meest echt aanvoelen. De band tu en hen mag dan mechanisch zijn, de ernst van hun tweezijdige veroordeling is dat niet en raakt ons al net zo in ons hart als Monkey in zijn hoofd. Gebiologeerd door de emotie die van het duo afspat, besluiten we hen nog wat langer te volgen. Wanneer het spel hier echter een stokje voor steekt en de twee uit elkaar haalt, blijven we alleen met Monkey over. Voor ons een uitgelezen kans om zijn individuele kwaliteiten te bespreken.
Niets mag
Met aapachtige reflexen en een bundel spieren is Monkey van nature geschikt voor het betere klim- en klauterwerk. Ook staat hij hierdoor zijn alfamannetje tegen de vijanden in het spel. Het komt dan ook niet als een verra ing dat deze gedeeltes van het spel erg soepel verlopen. Monkey slingert met gemak van tak tot tak en heeft hiervoor geen extra sturing nodig (een beetje richting is genoeg). Ook in gevechten tovert hij moeiteloos een portie acrobatiek uit zijn mouw. Met onze vingers op de knoppen knutselen we zo een goed gechoreografeerde vechtscene in elkaar en laten we Monkey zelf eens de stokslagen uitdelen. Maar hoe natuurlijk ook, beginnen juist deze apenstreken na verloop van tijd bijna kunstmatig aan te voelen. We speelden eerder de rol van Trip, die alleen algemene instructies kan geven, en hadden de acties van Monkey niet geheel in eigen hand.
Dat dit niet per se een probleem hoeft te zijn bewijst Enslaved door ons tijdens deze momenten meteen te trakteren op een flinke dosis spektakel. Afgeleid door het prachtige decor, brokkelt de omgeving voor onze voeten af of worden we overvallen door robots die hun humeur op onweer geprogrammeerd hebben, waardoor we dit punt van kritiek al bijna weer zijn vergeten. Helaas zorgt deze tegenstand zelf niet voor bijster veel afwi eling. Dit vanwege het beperkte aantal slagen waarmee Monkey hen te lijf kan gaan. Voor dit probleem heeft Trip gelukkig een oplo ing. Met orbs die voor het oprapen liggen, kan zij hem nieuwe technieken leren of zijn huidige arsenaal aanscherpen en hoeft er niet steeds dezelfde routine uitgevoerd te worden. Zijn alle robots naar de schroothoop gestuurd, dan is het tijd voor de twee vrijgevochten personages om weer met elkaar herenigd te worden.
Wij hebben voorlopig wel genoeg gezien. Met de spanning lijkt het inmiddels goed te zitten. Monkey en trip vormen een enig stel, al moet het nog wel ergens heen gaan. Daar is het een reis voor en deze zit er voorlopig nog niet op. Wij zijn in ieder geval benieuwd waar het eindigt.