Je zit vast niet te wachten op een ‘pappa vertelt’-artikel. Niemand wil luisteren naar verhalen over hoe zwaar het allemaal was, vroegâh, toen je nog twintig kilometer tegen de wind in, heuvelopwaarts door een sneeuwstorm naar school moest. Het feit dat sommigen van ons in de jaren tachtig twintig minuten moesten wachten op het inladen van een spel, waarbij je slechts een kans had van één op drie dat het ook lukte, is net zoiets. Dat klinkt allemaal wel heel erg, maar weegt natuurlijk niet op tegen de problemen van tegenwoordig, als een spel als A a in’s Creed Unity mi chien wel op slechts 900p draait. Laten we daarom het verleden maar even laten voor wat het is, en ons richten op Elite: Dangerous, een spel dat nu in gesloten bèta speelbaar is.
Elite: Dangerous is een MMO ruimtesim. Je krijgt aan het begin van het spel een klein ruimteschip en duizend credits. Wat je vervolgens doet is geheel aan jou. Er zijn geen ‘cla es’ of andere manieren die bepalen wat je wel of niet kan doen. Er zijn zelfs geen specifieke skills of levels. Het enige wat je hebt is je eigen vaardigheid en je schip. Wil je op piraten schieten om de beloning op te strijken? Ga je gang. Juist andere schepen overvallen en hun lading stelen? Doen! Of ga op verkenning en verdien geld door als eerste een nog onbekend zonnestelsel te bereiken en de aanwezige planeten te bekijken.
Dat laatste spreekt het meest tot de verbeelding, omdat de game in de uiteindelijke versie 400 miljard sterrenstelsels bevat. Het speelveld is namelijk een simulatie van onze melkweg. Alle sterren die tot nu toe zijn waargenomen, staan op de juiste plek. De rest wordt procedureel gegenereerd. Ook planeten, asteroïden, gasreuzen, ringen, manen en kometen worden zo op realistische plekken geplaatst, en ze draaien ook nog eens volgens de natuurwetten om elkaar heen.
De bèta geeft op dit moment toegang tot zo’n vijfhonderd stelsels. Dit lijkt weinig vergeleken met het uiteindelijke doel, maar eenmaal in ons schip blijkt dit al een overdonderende hoeveelheid. Het reizen is dan ook een redelijk tijdrovende bezigheid. Als je in een sterrenstelsel bent, kun je dankzij ‘super cruise’ vrij rondvliegen, van planeet naar planeet of gewoon een willekeurige kant op. Hoewel Elite probeert om een gevoel van realisme te geven, kun je in die modus sneller dan het licht vliegen. Dit kan natuurlijk in het echt (nog) niet, maar om de reistijd nog een beetje plezierig te houden is dat wel nodig.
Die hoge snelheid en de vrije navigatie zorgen ervoor dat je goed op moet letten. Er is niet zoiets als een automatische piloot. Je moet op tijd afremmen om niet met dertig keer lichtsnelheid je doel voorbij te schieten. De balans tu en realisme en spel is hier goed gevonden. Wil je naar een andere ster dan maak je gebruik van je hyperdrive. Deze heeft een beperkt bereik (afhankelijk van je schip en het gewicht van je schip) en een beperkte hoeveelheid brandstof. In de praktijk spring je per keer maximaal een lichtjaar of zeven, waarna je weer een nieuwe sprong kan maken.
Eenmaal in de buurt van een ruimtestation (waar je kunt handelen, je schip kunt upgraden en meer) moet je handmatig landen. Dit voelt als een soort flight-sim waarbij je eerst toestemming moet vragen aan de toren, dan naar binnen moet vliegen en dan zachtjes op het juiste landingsplatform moet neerdalen. In het begin is dit zenuwslopend, maar zelfs als je het goed beheerst voelt dit als een realistische en leuke bezigheid.
Gemis
Een groot gemis in de bèta is het ontbreken van een navigatiecomputer. Op dit moment kun je wel op de sterrenkaart zien waar je van je huidige plek allemaal heen kunt springen, maar je kan niet een route van meerdere sprongen laten berekenen. Het verkennen van de vijfhonderd stelsels is hierdoor een stuk lastiger. Het is heel makkelijk om ‘verkeerd af te slaan’ en op een plek te belanden waarvandaan je geen andere ster meer kan bereiken. Dan moet je dus weer terug.
Wat ook ontbreekt in deze bèta is, ironisch genoeg, een duidelijk doel. Het is volgens de makers de bedoeling dat je juist zelf bepaalt hoe je je plezier hebt, maar op dit moment voelt het spel vooral als een grote test om te kijken of het vliegen en vechten goed werken. Er is op ruimtestations een prikbord met mi ies maar deze zijn erg rudimentair en voelen procedureel gegenereerd.
Lange termijn
We vragen ons dan ook af hoe Elite spelers op de lange termijn bezig gaat houden. Want hoewel het verkennen van de melkweg leuk klinkt, is het nog niet duidelijk of dat echt maandenlang blijft boeien. Het handelen en vechten is een stuk beter ontwikkeld. Gevechten zijn spannend, mooi en vragen echte pilotenvaardigheden. Het is wat deze gevechten betreft, kortom, alles wat EVE Online niet is.
Maar EVE Online, de grote ruimtezandbak, biedt wel verregaande spelerinvloed in de vorm van industrie, verovering van sterren en het voeren van grote oorlogen. En dit is nu juist iets wat Elite niet zal bieden. Maker David Braben stelt zelfs dat dit soort verregaande spelercontrole al snel leidt tot ‘griefing’ en dat wordt in Elite niet getolereerd.
Wel is er speler-versus-speler-strijd mogelijk, met een systeem waarbij aanvallers voor straf een premie op hun hoofd krijgen. Aan ‘de goeden’ dus de taak om deze overtreders uit te schakelen om de bounty te innen.
Deze systemen werken nu al, maar wij merkten dat je wel op zoek moet naar die PvP-actie. We zijn in vele tientallen uren spelen nog geen een keer door andere spelers aangevallen. Wel door computertegenstanders trouwens, en deze bieden ook een leuke uitdaging. Een deel van de mi ies draait sowieso om het uitschakelen van NPC-schepen en deze mi ies bestaan uit ouderwets knallen zoals we dat vroeger al deden in Wing Commander, X-Wing en de oorspronkelijke Elite.
De bèta is verder nog erg buggy. Wij konden wekenlang niet spelen door een probleem die bij het opstarten de game liet crashen. Ook knalt het spel er na een hyperjump wel eens uit, en hebben we meegemaakt dat een ruimtestation waar we waren gedokt opeens verdween en weer verscheen, waardoor ons schip ontplofte.
Belofte
Elite is op dit moment vooral een grote belofte. De makers kondigden al aan dat toekomstige uitbreidingen het mogelijk maken om op planeten te landen, rond te lopen en zelfs om in het schip van een andere speler aan boord te gaan om deze te kapen. Hele plannen over buitenaardse beschavingen, first person shooter-gevechten en gevechten in nul-g (gewichtloosheid) liggen blijkbaar klaar om te worden uitgevoerd. Al die fantastische plannen zijn echter nog (verre) toekomst. Als ruimteschietspel is Elite: Dangerous nu al erg leuk en een goede terugkeer naar een lang vergeten genre. We hopen echter van harte dat de bèta niet representatief is voor het uiteindelijke product. Die 400 miljard sterren zijn hopelijk meer dan een indrukwekkend nummer.