Alvast onze excuses voor de flauwe woordgrapjes. Maar dat is wel meteen een beetje het probleem van Star Wars: Battlefront en iedere andere game binnen het universum. De verwachtingen zijn torenhoog, maar tegelijk beginnen fans altijd stom te grinniken wanneer er in een trailer een willekeurig getimede referentie voorbijkomt. Maar wat maakt het uit wie er eerst schoot als het schieten niet leuk is om te doen?
Piewpiewpiew
Toegegeven: het was moeilijk om daar kritisch naar te kijken toen we eenmaal als één van de Rebels in het gevecht om Hoth werden gedropt. De piewpiewpiew-geluidjes van Blaster Rifles zijn als een Pavlov-reactie wanneer je ook maar een beetje Star Wars-fan bent. De cynische oude man gaat de deur uit en een fantasierijk kind komt binnenlopen. In die zin is Star Wars: Battlefront al geslaagd. Het is de eerste nieuwe Star Wars-game in een nieuw grafisch tijdperk dat met de Playstation 4 en Xbox One werd ingeluid. De combinatie van sfeer en schaal is indrukwekkend: het Hoth van de nieuwe Battlefront voelt gigantisch en guur, zoals de bevroren planeet dat hoort te zijn. En dat in 60 frames per seconden.
Het Hoth-level is één van de grootst mogelijke confrontaties binnen de competitieve multiplayer van Star Wars: Battlefront. Twintig soldaten van de Rebel Alliance nemen het op tegen twintig Storm Troopers van de Galactic Empire. De oppervlakte van de map is groot, te groot eigenlijk voor wie ver van de actie respawnt. Gelukkig vindt de strijd in meerdere fases plaats, waarbij steeds één van de delen van de map als het strijdtoneel geldt. Waar dat precies is, verschuift gaandeweg, met dank aan de twee gigantische AT-AT’s die oprukken richting het kamp van de Rebel Alliance. Je kent ze wel, uit Star Wars V: The Empire Strikes Back. Voor wie Star Wars V: The Empire Strikes Back niet gezien heeft: ga Star Wars V: The Empire Strikes Back kijken.
De twee mechanisme monsters laten een spoor van vernietiging achter en voor zich, dus de rebellen moeten hen koste wat kost op tijd uitschakelen. Dat kan met behulp van luchtondersteuning, dat via satellieten is op te roepen. Die moeten wel eerst geactiveerd en daarna verdedigd worden. Lukt dat, dan komen er Y-wings te hulp die de AT-AT’s tijdelijk kwetsbaar maken. Deze dynamiek herhaalt zich een aantal keer gedurende een speelse ie.
From a distance far far away
Het verdedigen van de satellieten lijkt makkelijker dan het dwarsbomen van die plannen, maar de AT-AT’s blijven ondertu en doorwaggelen. Als gevolg rukken ook de grondtroepen van de Galactic Empire steeds verder op. Zij respawnen dichter en dichter bij hun doelwit. Het geeft de actie tegen het einde van een speelse ie wat broodnodige spanning. Het gevecht op Hoth kan namelijk wat makjes aanvoelen als je eerst bijna een minuut door sneeuw ter lengte van twee voetbalvelden moet ploegen. Om vervolgens vanuit de verte door drie Storm Troopers afgeschoten te worden.
Voor variatie moet je het in de lucht zoeken. Bezaaid over het strijdtoneel liggen power-ups, waarvan een deel je direct in een voertuig plaatst. Dat kan een Speeder of een X-wing zijn. De locatie en timing van deze icoontjes oogt willekeurig, maar er is altijd wel iets te vinden. Zo zijn er ook speciale wapens of wordt je voorraad van granaten of schilden weer aangevuld. Tactiek komt er niet echt bij kijken, maar het vormt wel een goede aanvulling op het over en weer geschiet tu en de twee teams. Dergelijke power-ups kunnen ook al snel het verschil maken, want Hoth is op de loopgraven na een volkomen open gebied.
Als eenzame Rebel of Stormtrooper ben je een te makkelijk doelwit, zeker omdat er geen einde komt aan de munitie van alle laserwapens. Ze kunnen oververhit raken, maar op die beperking na is er geen reden om ooit op te houden met schieten. Met geen obstakels in zicht en zonder last van zwaartekracht kun je tegenstanders ook van enorm ver raken. Het is daarom echt zaak om een offensief of defensief blok te vormen met je medespelers. Wie niet omringd is door medesoldaten of ‘veilig’ in een voertuig zit, houdt het nog geen minuut uit.
Deze modus van Star Wars: Battlefront biedt zo een mooie mix van strategie en spektakel. Niet iedereen kan in een X-wing vliegen, maar door de willekeurige plaatsing van zulke voertuigen krijgt iedereen waarschijnlijk wel eens de kans. De rest van het team mag ondertu en op de grond genieten van de boven hun hoofd scherende ruimteschepen. Het brengt de Hoth-scène uit de vijfde Star Wars zonder twijfel tot leven. Het legt de lat wel enorm hoog voor de andere ma amaps, die niet kunnen leunen op zo’n iconische omgeving.