Mirror’s Edge: Catalyst gaat terug in de tijd en leert spelers hoe hoofdpersoon Faith de Faith werd die we leerden kennen in het eerste deel. De kranige freerunner verdient haar geld door al rennend, springend en duikend opdrachten uit te voeren op de daken van de moderne metropool City of Gla .
De stad is het toonbeeld van de totalitaire staat zoals Mirror’s Edge: Catalyst die schetst: tegengeluid wordt niet geduld en rebellen worden zonder pardon opgepakt en gedeporteerd. Faith ontdekt een gruwelijk geheim en sluit zich aan bij de rebellerende ‘runners’ om zand in de tandwielen van de politiestaat te strooien.
Mirror’s Creed
In een tweedelige demo maken we kennis met de besturing en opzet van Mirror’s Edge: Catalyst. Die controls zijn eenvoudig: de linkerschouderknop gebruik je voor opwaartse acties, de linkertrigger voor hun neerwaartse tegenhangers. Wil je springen, regenpijpen beklimmen of via een kabel van gebouw naar gebouw slingeren, dan gebruik je daarvoor LB. Wil je onder lage obstakels duiken en koprollen maken bij het landen? Dan gebruikt je LT.
De eenvoudige besturing test vooral de timing van spelers. Druk te vroeg of te laat een van de knoppen in, en je raakt de flow kwijt die je al freerunnend opbouwt. En daarmee ook je snelheid en mogelijkheid om bijvoorbeeld verre sprongen te halen. De tweeknopsbesturing lijkt aanvankelijk beperkend, maar door het timingelement onderscheidt Mirror’s Edge: Catalyst zich van bijvoorbeeld A a in’s Creed, waar rondrennen met een knop ingedrukt je op spectaculaire wijze naar de hoogste daken brengt.
Van de kaart
Waar het eerste deel van de demo gericht is op kennismaken met het besturen van Faith, toont deel twee meer van de mi ieopzet in Catalyst. Mirror’s Edge was een volledig lineaire ervaring, die spelers in de juiste richting duwde door het inkleuren van de juiste route over de daken. Opvolger Catalyst is daarentegen gebouwd rondom een open spelwereld, waarin je zelf een pad zoekt en mi ies uitkiest. Dat laatste doe je via een kaart. Catalyst zet een marker en kleurt vervolgens een route in als routebeschrijving. Die route wordt automatisch aangepast als je van het ingekleurde pad afwijkt; een beetje als een TomTom over het dak van de stad.
De E3-demo komt met drie objectives, die duidelijk niet aan het verhaal verbonden zijn. Er is een race, een objective waarbij je billboards moet hacken en een objective waarbij je een run maakt terwijl je een aantal tegenstanders uitschakelt. De laatste is het intere antst, want hoe zit het precies met het opzoeken van de confrontatie in Mirror’s Edge: Catalyst? De vrees rees dat de game veel meer gericht zou zijn op actie dan zijn voorganger, waarin het vechten tot het minimum beperkt bleef. Inmiddels heeft Dice al wel aangegeven dat spelers geen geweren kunnen oppakken in de game, dus de voortekenen zijn positief.
Met dertien minuten speeltijd is het onmogelijk conclusies te trekken over de balans tu en vechten en rennen, maar het feit dat de combat even basic is als in het eerste deel stemt positief. Er is één aanvalsknop, die je bij voorkeur indrukt wanneer Faith met een sprong van boven op het doelwit neerdaalt. Een-op-een vechten kan, en lukt, maar we vermoeden (of hopen) dat Faith in de uiteindelijke game duidelijk in het nadeel gaat zijn wanneer ze de confrontatie opzoekt. Wel zegt ontwikkelaar Dice dat verschillende vijanden een verschillende aanpak vereisen, maar het is nog even afwachten hoe dat precies uitpakt. City of Gla is in de uiteindelijke game overigens gevuld met optionele objectives, zoals een openwereldgame betaamt.
Goed nieuws
Hoewel de trailers doen vermoeden dat Catalyst anders wordt dan Mirror’s Edge, vallen tijdens het spelen vooral de overeenkomsten op. Het parkours-gedeelte voelt als thuiskomen. Over de daken dartelen, slingeren en schuiven werkt vloeiend, en de game spelt niet elke centimeter van je route uit, zodat je constant op hoog tempo rond moet kijken en kleine besli ingen moet maken. Dat is goed nieuws.
Of de wijzigingen de game verder goed is nog een onbeantwoord vraagstuk. Dice rept over gadgets die je helpen de open spelwereld sneller te doorkruisen, de stad zelf heeft nu een begane grond, het verhaal lijkt wat conventioneler te worden verteld en de spektakelfactor lijkt te worden opgeschroefd. Zulke elementen zijn niet heel goed te rijmen met het klinische en minimalistische Mirror’s Edge uit onze herinneringen; laten we hopen dat de ziel behouden blijft.