Duke Nukem is in Duke Nukem Forever nog altijd de patser die we allemaal kennen, met zijn gespierde lijf, grote mond en uitgesproken voorliefde voor rondborstige dames. Dat wordt meteen duidelijk wanneer hij ‘Nothing gets between me and my babes!’ roept in een trailer die tijdens het
Kenmerkend voor Duke Nukem 3D was de hoge mate van interactiviteit. Dat vertaalde zich in huishoudelijkheden als het kunnen doortrekken van wc’s, tot het geven van geld aan strippers die vervolgens hun beha opendeden. Vergelijkbare mogelijkheden keren in Duke Nukem Forever natuurlijk terug. Zo staat Duke in de demo die op de Penny Arcade Expo te spelen was voor een urinoir om te pla en. Dit is geen filmpje waarin The Duke zich laat gaan, maar volledig interactief. De speler bepaalt zelf waar hij zijn straal precies op richt. De toon is meteen gezet. Maar het is niet allemaal zo ordinair. Buiten het toilet bevindt zich een kleedkamer waar een aantal soldaten naar een whiteboard kijken. Op dit whiteboard kun je schrijven of tekenen wat je maar wilt. Oke, dat kán heel ordinair zijn, maar het hoeft niet.
Cyclops
Hoewel de interactie en de humor Duke Nukem zijn eigen smoel geven, draait het uiteindelijk toch om de actie. Grootse actie met bizarre wapens tegen bizarre en vaak gigantische vijanden. Zo vecht The Duke op een American Football-veld tegen een enorme Cycloop die raketten op hem afvuurt. Duke mag dan klein zijn in vergelijking met de Cycloop, hij heeft in beide handen wel een enorm geweer genaamd de Devastator. Heb je het monster eenmaal verslagen, dan laat Duke weer even zien wie hij is door het oog van de Cycloop tu en de palen door te trappen.
Bij spelers van Duke Nukem 3D zal bovenstaande scène ongetwijfeld een belletje doen rinkelen, want het is een remake van het slotgevecht uit die game. Dit wordt direct erna ook benadrukt wanneer blijkt dat het gevecht slechts onderdeel was van een videogame die The Duke aan het spelen was op zijn Xbox 360, terwijl hij verwend werd door twee vrouwen. Als The Duke zich vermaakt, dan vermaakt hij zich goed.
Duke Nukem Forever houdt het echter niet helemaal bij oud en vertrouwd, maar durft zichzelf ook te vernieuwen. Zo bevat het spel bestuurbare voertuigen. In een van de levels moet je namelijk met een monstertruck door een berglandschap rijden en kun je grote sprongen maken en buitenaardse wezens platrijden. Op een gegeven moment is de brandstof echter op en zul je alsnog te voet verder moeten gaan. Dat is geen schande, want Duke heeft weer de beschikking over welbekende wapens als de railgun en de shrinkgun. Ook keren vijanden uit Duke Nukem 3D terug. Zo moet Duke het onder andere weer opnemen tegen de Pig Corps, al dragen ze dit keer geen politie-uniform.
Ego
Voor de gezondheidsmeter heeft Duke Nukem Forever een origineel alternatief, namelijk de Ego-meter. Wanneer de buitenaardse wezens het Duke lastig maken, dan wordt zijn ego gekrenkt. Het is dan zaak je ego weer op te krikken door ‘bad a ’ dingen te doen. Dit ego-systeem lijkt hiermee prima bij Duke te pa en, want hoewel hij fysiek schier onoverwinnelijk is, is een flinke deuk in zijn ego iets wat hem echt raakt.
Met typische humor en brute schietactie lijkt Duke Nukem Forever een waardig vervolg te worden. Het is mi chien niet meer die mysterieuze titel die al het andere zou doen verbleken, maar het lijkt op zijn minst een degelijke shooter te worden. Met de over-the-top actie, grove humor en overdosis gekkigheid zal het sowieso een nostalgische trip worden die ons herinnert hoe leuk games in de jaren negentig waren. En voor wie zich zorgen maakt vanwege de lange ontwikkeltijd: Duke Nukem Forever zit grafisch gezien op het niveau van andere hedendaagse schietspellen. In 2011 is het zover en verschijnt Duke Nukem Forever op PC, Xbox 360 en PlayStation 3. Zoals The Duke zou zeggen: ‘Come get some!’