De multiplayermodus van Duke Nukem Forever grijpt terug naar de basisbeginselen van de traditionele multiplayershooter: snelheid, chaotische shootouts en laagdrempelige tactiek. Maar de multiplayer leent zich daarnaast ook voor een fragfests van een wat hoger niveau. Nu willen we de game niet gelijk de evenknie van Quake en Unreal noemen, maar in principe teert Forever op een identieke insteek: simpelweg knallen. Het is een speerpunt dat weinig competitieve shooters tegenwoordig nog centraal stellen. Het gevolg is dat Duke Nukem Forever zijn (vooralsnog) grootste zwaktebod – dertien jaar te laat verschijnen – min of meer weet om te zetten tot een pluspunt. Niets innovatiefs doen is exact wat de multiplayer vandaag de dag een fijne variatie maakt op alle welbekende Call of Duty 4-aftreksels.
Maps
Tijdens onze korte multiplayerse ie hebben wij met twee gamemodi – Dukematch (deathmatch) en Team Dukematch - gestoeid en enkel drie verschillende maps gezien. Eén map wordt gekenmerkt door zijn westernsetting. Visueel bied het level wellicht weinig speciaals en ook de omgeving komt nogal leeg over, maar de simpele Deathmatch-opzet past de map prima: veel hoogteverschil, wapens en huisjes met schuilmogelijkheden. De map is eigenlijk het tegenovergestelde van het level dat we daarna speelde; een gebied dat oogt als een variant op het keukensegment uit het oude ‘Dukeburger’-level uit Duke Nukem 3D, waarin je als mini-Duke de keuken van een hamburgerketen doorloopt.
In Duke Nukem Forever doe je in deze map exact hetzelfde als destijds in Duke Nukem 3D, maar dan online. En dus spring je over hamburgers, zoutvaatjes en ander keukengerei. Daarbij moet je vooral opletten niet op het fornuis te belanden, want dan neemt je leven beetje bij beetje af. Overigens kent Duke Nukem een Call of Duty-achtig health-systeem, waarbij je levensbalk zich door dekking te zoeken (of simpelweg eventjes niet geraakt te worden) automatisch aanvult. De derde map kent een enorm alien-achtig gevaarte dat zich in het midden van de map bevindt. Door over ‘springplanken’ aan de buitenkant van de vierkante map te lopen, word je naar dat buitenaardse, maar stilliggende monster gelanceerd. De actie in de map is dus grotendeels gericht op het middelste gedeelte, waar lang overleven logischerwijze een zeldzaamheid is.
Chaotisch
In Team Dukematch nemen twee teams van ieder vier Dukes het tegen elkaar op, terwijl Dukematch feitelijk free-for-all is met acht personen. Een limiet van acht personen per potje lijkt aan de karige kant, maar omdat de maps vrij klein zijn en de actie zich op bepaalde punten focust, hebben we ons daar eigenlijk niet echt aan geërgerd. Bovendien lenen de wapens in Duke Nukem Forever zich absoluut niet voor een ma ale volksoorlog, omdat ze óf enorm sterk zijn, óf van extreem chaotische of grappige aard. Okay, het pistool waarmee je ieder potje begint, maakt weinig indruk. Maar al snel, en na weinig zoekwerk, loop je een van de vele bizarre wapens tegen het lijf.
Wat te denken van de Shrink Ray, waarmee je tegenstanders eerst verkleind (tot Dukeburger-formaat) om hen vervolgens met je laars te vermorzelen? Niet echt effectief, maar zeker grappig. Ook kun je anderen bevriezen en hen daarna letterlijk in stukken schieten met de Freezethrower. We kennen beide wapens al uit Duke Nukem 3D, maar ze zijn anno 2011 daarom niet minder vermakelijk. Ook de sterke Enforcer Gun, die blauwe stralen schiet die iemand spontaan doen ontploffen, is noemenswaardig. Het wapen is uitermate geschikt voor fragfests, en voor de speler die speelt om te winnen – en niet enkel voor zijn plezier.
Leuk
Wanneer je Duke Nukem Forever online tegen anderen speelt, zul je ontzettend vaak doodgaan. Veel wapens hebben de kracht om je in één schot te vermoorden, en vaak is het niet eens moeilijk om dergelijke wapens in de map te vinden. Zo duurt het nooit heel lang voordat een wapen respawnt. Dat betekent niet dat beginners in Duke Nukem Forever zich gemakkelijk kunnen meten met de gevorderden. Als jij weet hoe je met een sniperrifle of RPG-raket moet omgaan, zul je moeiteloos domineren.
De multiplayer van Duke Nukem is eigenlijk niet meer of minder dan gewoonweg leuk. En dat kunnen wij wel waarderen, zeker vandaag de dag. Want eerlijk is eerlijk: we worden stiekem een beetje simpel van al die geforceerde – ahum – ‘verbeteringen’ die veel hedendaagse multiplayershooters doorvoeren. Het lijkt ons niet onwaarschijnlijk dat veel gamers iets soortgelijks ervaren, en zij zich daarom moeiteloos avondenlang met de multiplayer van Duke Nukem Forever gaan vermaken.