Het is nogal raar om de eerste twee mi ies in de bèta van Destiny af te werken, want de begeleiding is minimaal. Als je niet zou weten hoe de infrastructuur van de game in elkaar steekt, bestaat de kans dat je vooral vraagtekens zet bij de ‘opeens’ ronddeinzende spelers om je personage heen. Al gauw maakt die verwarring plaats voor spanning en enthousiasme. De traditionele singleplayermi ie bestaat namelijk niet in Destiny. Je bent altijd met anderen en dient altijd samen te werken om het onderste uit de kan te halen.
Nu kennen we dat al uit andere games, maar de opzet van Destiny maakt het concept tot iets speciaals. Als shooter vervaagt Destiny de grenzen tu en ‘alleen’ en ‘samen’, een beetje zoals Guild Wars 2 dat eerder al deed. Een voorbeeld: we lopen met een maatje in één party (‘Fireteam’) rond in een mi iegebied. Door op de touchpad van de controller te klikken, activeren we ons vriendje Ghost. Ghost helpt niet alleen in peniebele situaties door servers te hacken en lasers te deactiveren, Ghost vertelt ook welke kant je op moet.
We volgen de richting die Ghost aangeeft en lopen een tunnel binnen. We hadden het aanvankelijk niet eens door, maar de andere mensen in de server zijn opeens verdwenen omdat we zonder haperingen of laadtijden een instance zijn binnengelopen. Daarom willen we op de valreep een derde maatje uitnodigen. Geen probleem, zo blijkt. We lopen de instance probleemloos uit en belanden zonder notie in dezelfde server als we net waren. Op een kleine afstand van de grot zien we ons maatje staan.
Avontuur van korte duur
In Destiny hoef je zelden conce ies te maken: op ieder moment kun je wi elen van wapen, op je zwevende Parrot springen of een maatje inviten. Toch is de gameplay vrij lineair, met name omdat de mi ies een duidelijk structuur kennen. Gelukkig staat die structuur altijd in het teken van een collectieve verkenningstocht. Mi ies in Destiny stimuleren samenspel door in een zone te starten waar spelers kunnen verzamelen. Zelfs zij zonder vrienden zijn in Destiny nooit alleen, omdat ze altijd de mogelijkheid krijgen zich bij anderen te voegen. Een slim trucje.
Blijf je bovendien lang genoeg rondlopen of rondrijden (rondzweven?) met je Sparrot, dan loop of rijd (zweef?) je mi chien wel een gigantische vijand tegen het lijf. Iedereen nabij jou krijgt dan dezelfde melding dat er zich een mogelijkheid om samen te werken heeft aangediend, wederom zoals in Guild Wars 2. De strijd tegen zo’n grote vijand vindt meestal plaats tu en vijf à zes spelers die toevallig in de buurt zijn. Dan is Destiny een heerlijke shooter, daar laat de ontwikkelaar met kleurrijke vijanden, plasma-explosies, goede kunstmatige intelligentie en kundige coöp geen twijfel over bestaan.
Wie Halo gespeeld heeft, weet hoe vakkundig grootschalige actie, verhaal en tactiek door de ontwikkelaar kan worden gedoseerd. De bèta van Destiny geeft daar vooral blijk van tijdens de laatste zogeheten Strike-mi ie, als je met twee anderen drie golven aan vijanden en twee eindbazen moet zien te overleven. Het is een heerlijk slotstuk, dat vooral doet verlangen naar meer. Meer dat je in de bèta helaas niet zult treffen. Met maar zes mi ies op één grondgebied (Old Ru ia) is content in dit voorproefje op Destiny zeldzaam.
Bungie
Hoewel de mi ies in de bèta op twee handen te tellen zijn, dient er zich al gauw een reden aan ze te herspelen. Online is het in The Crucible, het segment waar spelers het tegen elkaar opnemen, namelijk afzien als je niet over goede gear beschikt. Dat je in de competitieve modus met één en hetzelfde personage speelt, is heel erg tof omdat het de waarde van wapens en gear uit de mi ies verhoogt. Toch werpt die optie ook dilemma’s op, bijvoorbeeld als het gaat om het behouden van de balans. Het is ons nog niet helemaal duidelijk hoe Bungie alsnog gaat zorgen voor ‘fair play’ tu en spelers van verschillende soorten en maten. Wellicht biedt een levelcap in bepaalde competitieve servers uitkomst.
Maar één competitieve modus uit de uiteindelijke game is in de bèta speelbaar. De meeste spelers zullen die kennen als het Domination-speltype uit Call of Duty. Ook de maps zijn dun bezaaid: één map is groot en speelt zich af op de maan, de andere map is iets kleiner en speelt zich af tu en de ruïnes op de planeet Venus. In de Crucible-modus is de bèta van Destiny zo eveneens een dun belegde boterham, al houdt die je wel degelijk genietende. Enerzijds omdat er veel challenges te voltooien zijn en je de skilltree van je personage steeds kunt uitbouwen, anderzijds omdat je van de verfijnde schietactie niet snel genoeg krijgt.
Kwaliteit
In het verleden bleek Bungie meer dan eens grootmeester van het multiplayergenre door over zijn gebruikers heen te walsen met een vloedgolf aan modi, maps en opties. Halo Reach was een perfect toonbeeld van die mengelmoes van kwaliteit en kwantiteit. Of de ontwikkelaar met Destiny hetzelfde nastreeft is nog maar de vraag. De bèta kent genoeg momenten dat de inhoud in herhaling valt, al lijkt dat vooralsnog te wijten aan de karige content. Met het kwalitatieve gedeelte zit het in ieder geval wel snor, want je kunt Destiny nu al één belangrijk compliment geven: het is een Bungie-game in hart en nieren.