Iedereen die bekend is met de demo weet dat je als Frank West, freelance verslaggever (welke overigens veel wegheeft van die eikel genaamd Steve uit Dawn of the Dead ’04, zie hier links), verzeild bent geraakt in een enorm winkelcentrum. Het hoe, wat en waarom wordt echter niet uitgelegd in de demo, waardoor velen de indruk kregen dat er van een verhaal geen sprake is. Niets is minder waar, Dead Rising zit er vol mee, maar het zijn vooral de filmpjes die het verhaal in geur en kleur vertellen.
Frank West (hierboven), de held van het verhaal, heeft wel wat weg van Steve
Zo begint het spel met een indrukwekkende introductie waarin we Frank gezamenlijk met een piloot richting het stadje Willamette, in de Amerikaanse staat Colorado, zien vliegen. Normaal gesproken is het zo’n typisch stadje waar geen drol te doen is behalve het winkelcentrum bezoeken. Maar in dit geval lijkt er iets anders aan de hand te zijn: de National Guard hebben alle wegen afgesloten, alle radiocommunicatie werd verbroken en niets of niemand kreeg te horen wat er nou precies gaande is. Erg dubieus dus en reden genoeg voor Frank om eens hier achter aan te gaan. Mi chien dat er wel eens iets speciaals gaat gebeuren in deze Amerikaanse woonplaats. Mi chien is dit dan wel “The Big Scoop” voor Frank. En het mooie is, jij bent er bij!
Na enkele merkwaardige taferelen onderweg gezien te hebben richting het centrum van het stadje, besluit Frank te gaan landen bij de Willamette Mall, een enorm boulevard. wordt het de hoogste tijd om te gaan landen. Na afgesproken te hebben dat de piloot hem weer over 3 dagen ophaalt, springt Frank uit de heli en begint hij aan een avontuur wat hij waarschijnlijk zelfs niet zijn grootste nachtmerries had willen dromen. Vanaf hier begint de game echt en kun je op je gemak, voor zover dat kan met een zombie-invasie al hijgend in je nek, het winkelcentrum bezichtigen.
Aangezien de noodtoestand is uitgeroepen en meer mensen dood dan levend zijn, ben je vrij in alles om je te beschermen tegen de vele zombies die zich in het winkelcentrum hebben gewurmd. Me en, banken, stoelen, planten, bowlingballen, golfsticks, knuffelberen, hockeysticks, zeisen, parasolletjes, loden pijpen, juwelen, CD’s, je kunt het niet zo gek verzinnen of het zit wel in Dead Rising. En gelukkig maar, want je hebt een hoop wapens nodig om je te beschermen tegen de hersenloze zombies. Want hoewel deze krengen zo traag zijn als een slak op valiuum, is het dodelijk om ze te onderschatten. De wandelende stukken vlees bijten namelijk harder dan je zou verwachten en het beste is om ze gelijk uit te schakelen. En hoe doe je dat? Precies zoals de traditie dat voorschrijft, met een welgemikte klap of schot op het hoofd!
Dit alles wordt zo mooi en tegelijkertijd bloederig op het scherm getoverd dat ik me het gewoon niet kan voorstellen dat mensen Dead Rising niet grappig zullen vinden. De zombies lopen echt als kippen zonder kop door het gebouw heen, botsen tegen elkaar, struikelen over de trap. Je kunt ze zelfs voorzien van een emmer of een ander voorwerp op hun hoofd, waardoor ze helemaal geen gevoel van oriëntatie meer hebben! Een uitermate hilarisch gezicht, wat zeker een foto waardig is.
Met het scoren van mooie foto’s ontvang je overigens PP, of Prestige Points. De hoeveelheid aan PP hangt af van de kwaliteit van de foto. Een foto waar je een been en een arm van een zombie ziet, intere ert niemand natuurlijk. Weet je echter een kiekje te maken van een bloeddorstige vrouwelijke zombie in sexy lingerie met een emmer op de kop, dan scoor je flink wat PP. Deze punten zijn vervolgens belangrijk voor het levelen van Frank. Hoe hoger je level, hoe meer voorwerpen je bij je kunt hebben en hoe meer beten je van de zombies kunt verdragen. Ook speciale moves om zombies uit te schakelen worden op deze manier vrijgespeeld.
Naast het schieten van foto’s is het ook de bedoeling dat je achter de waarheid van deze zombie-invasie komt en tu endoor ook nog wat arm volk wat op de verkeerde plek op het verkeerde moment aan het winkelen was redden. Als het even kan natuurlijk, het hoeft namelijk niet. Deze wanhopige mensen vind je trouwens niet zomaar, Otis de handyman informeert je hier over. Deze donkere bebaarde oude rot in het vak beleeft nu de tijd van zijn leven en belt je keer op keer op via de walkie-talkie die je bij aanvang van het spel krijgt.
Isabela en Je ie, de knappe dames in nood
Hier kleeft helaas wel een minpuntje aan, de beste man belt je op de meest vervelende momenten op. Ben je druk in gesprek met die mooie meid die er om schreeuwt om gered te worden, dan komt Otis weer met een telefoontje. Zit je eindelijk in je onthoofdingsritme, stoort Otis je weer met een nieuw bericht. Man, al ben je omsingeld met honderden bloeddorstige zombies die maar al te graag hun tanden in je willen zetten, zélfs dan presteert Otis het om even doodleuk te melden dat hij iemand op de camera zag die veilig gebarricadeerd in een juwelierszaak zit. Hallo Otis, ik sta hier op het punt om verkracht te worden door een stel doorgedraaide lijken en jij klaagt over iemand die veilig verstopt zit?!
…… NU EVEN…. NIET!!!!.........Goed, dat was Otis. Waar was ik gebleven? O ja. Het is niet cruciaal om de mensen die her en der zich in het winkelcentrum verbergen te redden. Het is zelfs niet mogelijk om ze allemaal in één keer redden, de game gaat er van uit dat je het minstens nog een paar keer vaker gaat spelen. Eén voordeel die je krijgt wanneer je een nieuwe game opstart, is dat het level wat je hebt gehaald gewoon meeneemt in een volgende game. Hierdoor begin je een tweede ronde dus veel sterker en dat is maar goed ook want de game is pittig. Heel erg pittig zelfs. Vooral de eindbazen (denk bijvoorbeeld aan een verstrooide supermarktchef, een eigenaar van een wapenhandel, een geflipte clown en ga zo maar door) brengen een hoop frustraties met zich mee, met alle scheldkannonades van dien.
Tel daarbij op dat je maar één savegame kunt hebben, en je ook nog eens alleen kunt opslaan op bepaalde gebieden van de map (toiletten en de bank in het beveiligingshok) en het moge duidelijk zijn dat er nog best wel wat denk- en planwerk in gaat zitten. Het is mi chien niet de meest ideale manier van spelen, het houdt je wel constant bezig (waar moet ik heen, waar kan ik uitrusten, waar kan ik wat te eten scoren?) en dat maakt het overlevingsaspect van Dead Rising een stuk intensiever. Quick-saven zit er dus niet bij. Het is nog maar de vraag hoe dit uitgaat pakken bij de meeste gamers. Voor mij was het een kwestie van wennen in ieder geval, maar dit kan voor iedereen verschillend zijn.
Maar goed, om terug te komen op die moeilijke eindbaasgevechten. Het is daarom belangrijk om een goede tactiek te verzinnen en af te wegen welke wapens het meest geschikt zijn voor dit gevecht, om dan vervolgens goed je aanval te plannen. Ik moet zeggen dat Dead Rising op bepaalde punten soms wel érg moeilijk is. Kijk dan ook niet vreemd op als je een keertje opnieuw moet starten zodat je veel sterker bent tegen de eindbazen. Voor sommigen kan dit als vervelend gevonden worden, maar uiteindelijk is het niet zo’n probleem om opnieuw te beginnen. Je kunt dan dingen doen die je in een andere speelse ie bijvoorbeeld niet hebt kunnen doen. Dit terwijl je toch doorlevelt, waar de game zoals gezegd weer makkelijker van wordt. Bovendien is het doden van zombies een heerlijke, bloederige en bovenal plezierige bezigheid dat het uiteindelijk allemaal niet zoveel uitmaakt.
Ik kan nog wel uren doorvertellen over mijn beleefde avonturen in Dead Rising, maar voor nu houden we het even voor gezien. Ben je into zombies, hou je wel van een fikse partij bloed en trek je die humor die zo kenmerkend is voor zombiefilms, hou dan deze game absoluut in de gaten. Dead Rising is vanaf 8 september in de Nederlandse winkels verkrijgbaar, nog heel even geduld dus. Maar goed, het wachten is het waard, neem dat maar van mij aan. Dead Rising, supervet? Absofuckinlutely!