De Westerse inmenging is duidelijk merkbaar in Dead Rising 2. Waar bij het vorige deel de Japanse hand nog onmiskenbaar aanwezig was, ondanks dat de game zich op een Westers publiek richtte, lijkt Dead Rising 2 de Japanse eigenaardigheden veelal te mi en. Natuurlijk is dat niet verwonderlijk wanneer je weet dat dit deel ook daadwerkelijk in het Westen ontwikkeld wordt, maar de producer van het eerste deel, Keiji Inafune, is nog steeds nauw betrokken bij het project, net als een deel van het oorspronkelijke ontwikkelteam.
Afgezaagd
Het begint eigenlijk meteen al met de opening cene van het spel. Hoofdrolspeler Chuck Greene bevindt zich aan het begin van een spelshow waarin het de bedoeling is om zombies aan gort te rijden op motoren, uitgerust met kettingzagen. De opzet van de spelshow doet een beetje denken aan de film The Running Man met Arnold Schwarzenegger in de hoofdrol. Een omgeving waarin mensen, in dit geval zombies, op de meest brute manier aan hun einde moeten worden gebracht ter vermaak van televisiekijkend Amerika.
Wanneer je zoveel risicogevallen bij elkaar hebt, kun je er natuurlijk op wachten dat er een keer iets misgaat. De zombies breken uit en hun aantal neemt in sneltreinvaart toe terwijl ze zich door de straten van het op Las Vegas geïnspireerde Fortune City verspreiden. Te midden van deze uitbraak van zombies sta jij met je dochtertje, slachtoffers van het moment. Je bedenkt je geen moment en probeert haar in veiligheid te brengen. Een nabijgelegen schuilkelder biedt uitkomst. Je brengt jullie beiden in veiligheid, maar de problemen eindigen hier niet. Ze worden eerst erger voordat ze überhaupt beter kunnen worden.
Het verhaal van Dead Rising 2 zit vol met de gebruikelijke clichés van een heroïsche man die boven zijn eigen kunnen uitstijgt om zijn dierbaren te redden. En wat te denken van de stereotiepe personages; de kribbige oude vrouw in nood, schietgrage Texanen en bevallige dames die zich stoerder willen doen voorkomen dan ze in werkelijkheid zijn. Het is duidelijk dat het spel zichzelf niet echt serieus neemt. De game heeft sowieso veel weg van het eerste deel. Zodra je de eerste stappen buiten de schuilkelder zet, voel je je meteen thuis. Je bevindt je namelijk in een winkelcentrum. Alles voelt vertrouwd aan, winkels om je in nieuwe kleding te hijsen, overdadig veel rondslingerende rotzooi om als wapen dienst te doen en rijen zombies die niet netjes op hun beurt wachten om afgeslacht te worden.
Doe-het-zelven
De nadruk in Dead Rising 2 ligt niet alleen op de hoeveelheid zombies die het spel bevat - vele malen meer dan in de oorspronkelijke game, maar ook op de vreemde wapens die je kunt vinden. Belangrijker nog: je kunt ditmaal ook zelf wapens in elkaar knutselen. Dit klinkt echter wel veel toffer dan het in werkelijkheid is. Het is namelijk niet mogelijk om elke bizarre creatie te maken die jij kunt bedenken. Het spel bepaalt welke objecten goed bij elkaar pa en en alleen deze dingen kun je met elkaar combineren. Dit levert nog steeds de meest brute wapens op, maar iets meer creatieve vrijheid was wel zo leuk geweest. Hoeveel combinaties er uiteindelijk mogelijk zijn, is nog onduidelijk, maar aan de hoeveelheid met elkaar te combineren objecten te zien, kunnen we afleiden dat dit er veel zijn. We zijn zelf nog niet verder gekomen dan een honkbalknuppel die we volgeplakt hebben met spijkers, een gastank met spijkers en een emmer met boormachines er doorheen gestoken.
Met het ombrengen van zombies verdien je ervaringspunten waarmee je nieuwe vaardigheden leert en je gezondheidsbalk vergroot. Tevens speel je combokaarten vrij die aangeven welke wapens met elkaar te combineren zijn. Met het zelfgemaakte wapentuig verdien je meer ervaringspunten dan wanneer je de reguliere wapens gebruikt, dus het is verstandig om zoveel mogelijk te experimenteren. Een andere manier om veel ervaringspunten te verdienen is door overlevenden in veiligheid te brengen die je overal door Fortune City tegenkomt. In veel gevallen word je op de locatie van deze personen gewezen door tekstberichten die je op je telefoon ontvangt van een behulpzame dame uit de schuilkelder. Voor de rest kom je af en toe een verdwaalde overlevende tegen. Niet elke overlevende zit trouwens te wachten op jouw hulp, iets wat best vreemd is gezien de hachelijke situatie waarin ze in veel gevallen verkeren. Sommige personen vergen een hardhandige aanpak of moeten eerst omgepraat worden. Zelf heb je geen invloed op de gesprekken, dus dit kan soms nog wel frustrerend zijn, want ondertu en zie je in veel gevallen de zombies van alle kanten langzaam naderen.
Toilethumor
Het probleem dat sommige mensen ondervonden met de omslachtige manier waarop je je vooruitgang kon opslaan, lijkt opgelost. Nu hoef je niet helemaal terug naar je uitvalsbasis om op te kunnen slaan, maar kun je in elk toilet opslaan. Dit hebben we natuurlijk al eens eerder, en vooral leuker uitgewerkt, gezien in No More Heroes, maar het is een stuk praktischer dan elke keer heen en weer lopen naar de schuilkelder. Zeker aangezien Fortune City een stuk groter is dan het winkelcentrum uit het origineel. Het is trouwens niet zo dat op elke hoek van elke straat van Fortune City een toilet te vinden is, maar het is nu wel een stuk makkelijker om tu entijds op te slaan.
De tijdsdruk die je ondervond in het eerste deel is ook weer aanwezig in Dead Rising 2. Elke opdracht heeft een tijdslimiet waarin je hem succesvol uit dient te voeren. De zijmi ies, waarin je overlevenden moet proberen in veiligheid te brengen, gaan ook allemaal volgens de klok. Hierdoor word je voor het intere ante morele dilemma gesteld wat je nu precies gaat doen. Wie red je en wie laat je aan zijn of haar lot over? We hadden wel het idee dat de tijdslimiet iets minder strak is dan voorheen, waardoor je na het voltooien van de hoofdopdracht in ieder geval nog een aantal van de zijmi ies kunt doen voordat de volgende hoofdopdracht begint. Je kunt er natuurlijk ook gewoon voor kiezen om iedereen lekker zijn eigen boontjes te laten doppen en je alleen te concentreren op zoveel mogelijk zombies over de kling te jagen. Want dat is uiteindelijk waar deze game voor de meeste mensen echt om draait.
Dead Rising 2 lijkt vrolijk voort te borduren op het concept dat het eerste deel zo geliefd gemaakt heeft. De Japanse eigenaardigheden zijn veelal ingeruild voor Amerikaanse clichés, wat wel afbreuk lijkt te gaan doen aan de speelervaring. Dit wordt echter weer gedeeltelijk goedgemaakt door de vele wapens, de combinaties die daarmee te maken zijn en de overdaad aan zombies die telkens je scherm bevolken. We zijn nog niet helemaal overtuigd of dit tweede deel de kwaliteit in huis heeft om zijn voorganger op zijn minst te evenaren, maar wie krijgt er nou genoeg van zombies omleggen?