Het plezier dat we tot dusver hebben beleefd aan de game heeft er alles mee te maken dat, ondanks een opeenstapeling van clichés, de gameplay nog best creatief is. We doelen daarmee niet op de WASD-besturing om het personage, dat je van bovenaf bekijkt, rond te laten rennen. Dat hebben we eerder gezien in games als Monday Night Combat en Smite. We hebben het ook niet over de genrestandaard van vier speciale vaardigheden die sterker worden naarmate het spel vordert. Die conventie is zo oud als de beroemde custom map uit Warcraft 3 waarmee het allemaal begon. De belangrijkste wijze waarop Epidemic zich onderscheidt van alle andere Dota-klonen, is het derde team dat je dwingt om telkens een tweefrontenoorlog te vechten.
Twee honden vechten om een been…
In de Scavenger-modus is het de bedoeling om met drie teammaten als eerste een truck vol te laden met broodnodige voorraadkistjes. Die Supplies zijn op verschillende manieren te verdienen. Een voor de hand liggende methode is het veroveren van strategisch geplaatste punten in de drievoudig symmetrische arena. Met elk veroverd punt stijgt het puntenaantal gestaag naar de winnende achthonderd. Het landjepik gaat echter niet zonder slag of stoot, want al snel loop je de welbekende ondoden met een ongezonde voorkeur voor kannibalisme tegen het lijf.
De zombies vormen een neutrale partij die niks geven om het kleur shirt dat je draagt, maar meer intere e hebben in het vlees daaronder. De wereld is werkelijk bezaaid met de monsters en ze maken er een punt van om vooral in de weg te zitten. Een paar wandelende lijken kun je eenvoudig ontwijken, maar door ze te negeren groeit de zombieplaag en beginnen die hapjes steeds meer pijn te doen. Naast de huis-tuin-en-keukenzombies springen er ook speciale ondoden uit de bosjes. Deze gemuteerde varianten hebben enkele aanvallen die, vergelijkbaar met Left 4 Dead, vooral dodelijk zijn voor afgezonderde Scavengers. Een voordeel is wel dat met grotere risico’s ook grotere beloningen komen, in de vorm van Supplies en ervaringspunten.
Periodiek wordt er omgeroepen dat een uitzonderlijk grote zombie op het speelveld is verschenen. Met een doodshoofd wordt de locatie van de groteske mutant aangeduid en reken maar dat alle drie de teams enorm geïntere eerd zijn in de fontein van kisten die uit het dode gedrocht spuit. Als motten die aangetrokken worden door een felle lamp trekken spelers naar hetzelfde punt en al snel vliegen de Skill Shots je om de oren.
…De derde gaat er mee heen
Of je weerstaat de verleiding om je te mengen in de dodelijke mêlee en verzamelt je team om naar de truck van de koploper te sluipen. Schakel snel het geautomatiseerde machinegeweer uit en grijp zoveel voorraden als je kunt dragen. Niet alleen breng je zo een ander team een gevoelige slag toe, zelf ga je er flink op vooruit. Het is een tactiek vraagt om zelfbeheersing. Hoe meer je draagt, hoe langzamer je loopt en met een volle rugzak blijkt de reis terug naar de thuisbasis plotseling een stuk langer te duren.
Met drie wegen naar de overwinning en een omvangrijk speelveld is er dus altijd wel iets te ondernemen. Als je het geluk hebt in een team te zitten dat beschikt over basale communicatievaardigheden, is het zelfs mogelijk om vanuit een achterstandspositie met de winst aan de haal te gaan. Een sneeuwbaleffect, waarbij een team dat de eerste schermutselingen wint vervolgens een moeilijk te bevechten voordeel heeft, hebben we niet opgemerkt.
In het geval dat je niet zo competitief ingesteld bent, kun je stre loos zombies stampen in de Horde-modus. Samen met drie anderen ga je eropuit om een door ondoden vergeven locatie uit te pluizen. Je wordt regelmatig opgehouden door een barricade, terwijl lopende lijken hongerig onder autowrakken en tafels vandaan kruipen. Aan het einde wacht een uit de kluiten gewa en eindbaas en je krijgt een bonus als je binnen twaalf minuten de klus weet te klaren. Een leuke afwi eling, maar een stuk minder spannend dan Scavenger.
I’ve got an axe to grind
Ondanks de tropische setting en rondvliegende zombieledematen slaat ons humeur om zodra een ronde voorbij is. Dan dringt zich het besef op dat we nog maar tachtig potjes hoeven te spelen, voordat we dat personage kunnen kopen waar we onze zinnen op gezet hebben. Dead Island: Epidemic kent vier verschillende valuta, die allemaal een specifieke functie hebben. Drie zijn te verdienen door te spelen, de laatste is te koop voor prijzen waar Electronic Arts rode Horny-oortjes van zou krijgen.
Als het zou gaan om louter cosmetische prulletjes om je personage mee uit te do en, dan zou er weinig te klagen zijn, maar de game heeft een verdienmodel van het meest verwerpelijke soort. Buiten potjes om levelt een personage en worden zijn of haar vaardigheden verbeterd. Het gaat zo ver dat de eerste paar levels slechts twee van de vier Skills te gebruiken zijn. Waarom sta je niet gewoon vanaf het begin op gelijke voet met je medespelers? Om je ertoe te verleiden om geld uit te geven, uiteraard.
En dan rekenen we het crafting-systeem niet eens mee. Zoals ook in de andere Dead Island-spellen speelt het in elkaar zetten van geïmproviseerd wapentuig een belangrijke rol. Na elke ronde krijg je een handvol knutselspullen, waarmee je onorthodoxe, maar effectieve speeltjes in elkaar kunt zetten. Het probleem? Het ene wapen is nadrukkelijk beter dan het andere en het zal je niet verbazen dat je flink moet grinden voordat je die super-de-luxe met me en uitgeruste mixer aan je arsenaal mag toevoegen. Tenzij je betaalt, natuurlijk. Toegegeven, de Matchmaking houdt zo goed mogelijk rekening met jouw niveau en uitrusting, maar dat neemt niet weg dat de balans het onderspit moet delven ten opzichte van makkelijk cashen.
Nu bevindt Dead Island: Epidemic zich in een Early Acce -fase en in theorie is het mogelijk dat het betaalmodel wordt aangepast. We hopen het, want we hebben te veel plezier met de Scavenger-modus om de game bij voorbaat af te schrijven. De Scavenger-modus is mi chien niet zo rijk aan complexiteit als Dota of League of Legends, maar geeft je genoeg ruimte om jouw tegenstanders een lesje tactiek te leren. Als je er geen moeite mee hebt om de portemonnee te trekken of als je grinden tot een van je hobby’s rekent, is DI:E (snap je ‘m?) alsnog een van de meest creatieve MOBA’s van het moment.