Moet ik hier echt eerst uitleggen dat Cataclysm de langverwachte derde uitbreiding is van World of Warcraft? En dat de spelwereld inmiddels totaal is omgegooid door de komst van de draak Deathwing? Wie het afgelopen jaar ook maar enige intere e heeft gehad voor World of Warcraft, weet dat Cataclysm zo veel aan het spel verandert, dat sommigen het World of Warcraft 2 noemen. Nu zou ik zo ver niet willen gaan, maar het is duidelijk dat Blizzard alles wat het de afgelopen jaren leerde hier in de praktijk brengt.
Wat een verschil is dit, vergeleken met mijn eerste naïeve stapjes in Azeroth, toen ik me in 2006, als Nightelf Hunter, door talloze ‘dood X van Y’-quests werkte. De eerste uren als Worgen laat Blizzard een overdonderende hoeveelheid gebeurteni en op je los. Als ik het in één zin zou moeten omschrijven, is het “Michael Bay meets Van Helsing op anabole steroïden”. Want waar in World of Warcraft het verhaal voorheen altijd iets was dat zich ergens in je ooghoeken afspeelde, word je nu bestookt met tu enfilmpjes, gesproken dialogen, en tientallen nieuwe spelelementen die zich razendsnel afwi elen.
Je begint als ‘gewoon’ mens in het koninkrijk Gilneas. Weerwolven vallen aan, en in de chaos moet je burgers beschermen, opdrachten van hoogwaardigheidsbekleders uitvoeren en allerhande voorwerpen bij elkaar sprokkelen. Natuurlijk verloopt de strijd niet voorspoedig, waardoor je al snel in een spannend verhaal zit en je uiteindelijk (letterlijk) de beest uithangt. Het zou zonde zijn als ik je nu alle verwikkelingen en wendingen zou verklappen. Sterker nog: ik raad iedereen ten sterkste af om op zoek te gaan naar ‘spoilers’. Want door blanco in deze nieuwe beginnersgebieden te stappen, geniet je des te meer van de sublieme, filmische manier waarop Blizzard je de vernieuwde wereld van Warcraft in loodst.
Blizzard maakt veelvuldig gebruik van de techniek die ze introduceerden met Wrath of the Lich King, die ze ‘phasing’ noemen. Dit zorgt ervoor dat je alleen die dingen ziet die pa en bij waar jij je in het verhaal bevindt. In de praktijk lijkt het er hierdoor op dat de wereld om je heen verandert. Cataclysm benut dit op een fantastische manier. Er zijn momenten dat je je letterlijk even omdraait, waarop achter je... Nou ja, dat is dus weer zo’n spoiler die ik je niet aan wil doen. Het netto effect is in elk geval dat je zonder laadschermen en zonder enige waarschuwing van de ene verbazing in de andere valt.
Net zoals in het Death Knight-beginnersgebied, is er veel meer te doen dan het eenvoudigweg afslachten van de vijand. Artilleriebeschietingen, reddingen te paard en nog een aantal taken zorgden ervoor dat ik geen moment het gevoel had dat ik te lang met hetzelfde bezig was. De quests die je doet zijn daardoor mijlenver verwijderd van die eerdergenoemde ‘dood X van Y’-taken. Natuurlijk zijn ze er nog wel, maar het aantal kills die je moet maken is een stuk lager dan ‘vroegah’.
Ook pa en alle taken in het spannende verhaal, en (ik geloof haast niet dat ik dit zelf zeg) het zou zonde zijn als je de questteksten deze keer niet leest. Het voegt enorm veel toe aan de ervaring. Vooral de bovengenoemde grootse ‘phasing-momenten’ krijgen veel meer betekenis als je echt weet wat er allemaal aan de hand is.
Maar wie echt weigert om te lezen (en wat doe je dan hier, inmiddels alweer de achtste alinea?) kan veel opmaken uit de verbeterde graphics. Nou moet ik er wel even de gebruikelijke kanttekening bij zetten: dit is feitelijk nog steeds World of Warcraft, uitgebracht in 2004. Dat wil zeggen dat je zeker niet moet verwachten dat Cataclysm opeens Crysis-graphics op je scherm tovert, of zelfs de kwaliteit van Lord of the Rings Online benadert. Blizzard weet echter met hun gestyleerde vormgeving steeds aantrekkelijkere plaatjes te maken. Er zit duidelijk meer detail in de omgevingen. De zichtwijdte is vergroot en de watereffecten zijn flink onder handen genomen.
Al mijn enthousiasme over de eerste uren in Cataclysm roepen bij mij echter wel bepaalde zorgen op. Want wat gebeurt er na die meeslepende introductie? Is het dan weer ‘busine as usual’, maar dan in een vernieuwde wereld? Behoudt de game dezelfde vaart en filmische sfeer in de hogere levels? Of is het na level twintig weer domweg ‘grinden’ en ‘instance runnen’ geblazen? Het antwoord daarop moet ik je nog even schuldig blijven, maar ik kijk er zeker naar uit om dit te gaan ontdekken.