Gelukkig zijn wij, of beter gezegd, is Prophet er. Een tel later spannen we onze boog, laden we een standaard pijlpunt en sturen we de Ceph met een enkeltje richting Ceph-hel. Uit automatisme schakelen we het cloak-device van onze nano-suit in, om zo de kamers verder uit te kammen. Plots begint het appartement te trillen, direct gevolgd door enkele Ceph-toestellen die voorbij vliegen. We brommen iets over de radio dat dit gebied vrij zou zijn van veel vijandigheid, maar een echt bevredigend antwoord verwachten we niet.
We lopen naar de rand van wat eerst de buitenmuur van het appartement moet zijn geweest en wat we zien is een jungle. Wat is er gebeurd met New York? Als we tenminste nog in New York zijn. We springen naar beneden met onze en onzichtbaar schakelen nog enkele vijanden uit met behulp van onze dolk. We moeten voorzichtig zijn, want in tegenstelling tot eerdere berichten wemelt het hier wel degelijk van dat Ceph-gespuis. Nu de omgeving redelijk veilig is, kunnen we ons oriënteren en kijken waar we heen moeten.
Ons doel is een grote zendmast, niet veel verder op. We krijgen te horen dat het een oud stadion is, wat direct het antwoord op de vraag is of we in New York zijn. Ja dus. En wel in China Town. Want hoe meer we de details in de omgeving in ons opnemen, hoe meer we herkennen van wat eens een van de grootste steden op aarde was. Overal heeft de natuur de stad overwonnen, maar hier en daar zien we nog een autowrak, half bedekte woningen en winkels met amper leesbare borden verraden dat hier jaren geleden het Aziatische gedeelte van de Big Apple woonde.
Veel tijd om te mijmeren over wat ooit geweest is, hebben we wederom niet, want we krijgen alweer te horen dat de tijd dringt. We gaan verder, maar stuiten direct op een vuurspuwende Ceph. Niet echt een vijand om met een dolk aan te pakken, dus we laden een explosieve pijlpunt op onze boog, wetende dat er meer zullen volgen na deze aanval. Angst is echter geen optie en niet veel later vliegt onze vuurspugende Ceph met nog een paar van zijn vriendjes in een sierlijke boog door de lucht. De hel breekt zoals verwacht los en wij kunnen weer een paar Ceph-kruisjes slaan terwijl we met 500 kogels per seconde het spiksplinternieuwe Typhoon-aanvalsgeweer leegschieten.
Rambo, Predator en Prophet in een
Crysis 3 is behoorlijk veranderd. Of in ieder geval anders dan je gewend bent. Het door de natuur overwoekerde New York ziet er nog cooler uit dan dat we vooraf dachten op basis van gelekte beelden. Crytek heeft niet zomaar wat plantjes en boompjes neergepoot, maar serieus werk gemaakt van een stad die een jungle werd. Tijdens het demolevel viel nergens een stads- of een natuurelement uit de pas, maar vulde alles elkaar naadloos aan. Het voelt allemaal aan als een jungle, maar zodra je wat verder kijkt, zie je dat die gigantische boom in de verte geen boom is, maar gewoon een oude toren, compleet overwoekerd door planten.
Maar de veranderingen blijven niet alleen bij de ontzettend toffe omgeving, ook de gameplay wordt een tikkeltje aangepast, zo wordt ons beloofd. Zo ben je in Crysis 3 niet langer meer de prooi, maar de jager. Natuurlijk ben je nog steeds in de minderheid, maar dankzij je cloakdevice en nog een paar handige wapens worden de rollen in dit deel omgedraaid. Een van die wapens is een handboog en ja, zelfs Rambo zou jaloers worden op dit geweldig stukje wapentechnologie. Uitgerust met een verschillende pijlpunten (waaronder de eerdergenoemde explosieve punten) is de boog hét wapen in Crysis 3 en we weten nu al dat hij zeker niet gaat vervelen. Dat we een prachtige close-up te zien krijgen bij een headshot draagt daar zeker aan bij! En hadden we al gezegd dat je cloakdevice ingeschakeld blijft, wanneer je jouw boog of dolk gebruikt?
Crytek tapt met Crysis 3 uit een ander vaatje, zonder daarbij die onmiskenbare Crysis-smaak te verliezen. Het laatste deel in deze trilogie wordt onmiskenbaar een waardig slotstuk en de makers is er zo te zien veel aan gelegen om ook na al die uren in de eerste twee delen de gameplay fris en afwi elend te houden. We krijgen zelfs een beetje het gevoel dat het laatste deel mi chien wel het beste gaat worden en dat we met pijn in ons hart afscheid gaan nemen van Prophet en de zijnen.
