De eerste Crackdown gaf het openwereldgenre in het vorige decennium een fijne, over-the-top-boost. Niet langer was je gebonden aan flauwe restricties zoals zwaartekracht en andere wetten der natuur. In plaats daarvan sprong je met een soort superagent over daken van wolkenkrabbers, gooide je auto’s richting de vele vijanden die je nauwelijks iets konden doen en waande je je ten alle tijden een absolute bad a .
Tien jaar terug in de tijd
Crackdown 3 levert die ervaring nog steeds, maar voegt daar vooralsnog weinig aan toe om een decennium later een fri e blik op dit subgenre te bieden. Crackdown 3 spelen voelt als tien jaar teruggaan in de tijd. Er is maar bar weinig veranderd aan wat de eerste Crackdown zo leuk maakte, maar de tijd heeft sindsdien natuurlijk niet stil gestaan. We moesten zelfs even denken aan het pas verschenen Agents of Mayhem, dat soortgelijke gameplay biedt maar dan met twaalf verschillende personages. Die variatie had in Crackdown 3 eigenlijk ook niet mi taan.
Dat kan deels te maken hebben met de wat doelloze demo die op de beursvloer speelbaar was. Net als in de E3-demo kregen we van een verhaal of motivatie voor al dat geweld maar bar weinig mee en draaide het om een stad ontruimen van zoveel mogelijk vijanden. Daardoor bleven we na een twintigtal minuten spelen vooral met de vraag achter waarom we dat precies deden. Nogmaals: dat gebrek aan context kun je een gamebeursdemo niet kwalijk nemen, maar zonder een spanningsboog is het gemis aan variatie in de gameplay extra voelbaar.
Powertrip
Net zoals in de vorige Crackdown-games heb je superkrachten, waardoor je hoog kunt springen, met gemak op gebouwen klautert of voertuigen en andere op straat rondslingerende objecten naar vijanden smijt. Met een druk op de analoge stick zet je in de lucht zelfs een boost in om zo in korte tijd wat extra afstand af te leggen of een fout geplande sprong alsnog te corrigeren. Crackdown 3 geeft je zonder twijfel een powertrip.
Mochten al die krachten niet volstaan, dan heb je ook toegang tot een flink arsenaal aan geweren en granaten die neergehaalde vijanden achterlaten. Hierbij viel ons een gebrek aan feedback op waardoor we niet echt het idee hadden vijanden te pijnigen. In plaats daarvan loopt een levensbalk van een opponent langzaam leeg, tot de vijand in kwestie neervalt. Het schieten mist vooralsnog voldoening, waardoor rondspringen, met auto’s gooien en rammen de voorkeur geniet. In principe niet zo heel gek, omdat dat de kern is van wat Crackdown zo leuk maakt.
Ervaring opdoen
In plaats van het verzamelen van Agility Orbs, bouw je je skills door ze vaak te gebruiken steeds verder op. Wil je goed worden in knallen, dan moet je dat vaak doen. Wil je de beste coureur van de stad worden? Stap regelmatig in een wagen, in plaats van dat je ze naar de hoofden van je vijanden gooit. De Orbs zijn er nog wel, maar zijn alleen bedoeld om hoger te kunnen springen en sneller te kunnen rennen.
Veel meer informatie viel er niet uit de Gamescom-demo te halen. Als dit is hoe Microsoft wil dat de pers de game ervaart, dan moeten we het daar mee doen. In dat geval zijn we nog niet overtuigd van de kwaliteit van Crackdown 3. Het voelt vooralsnog te veel als een herhalingsoefening van het origineel, zonder nieuwe elementen die voor een unieke ervaring zorgen. Laten we hopen dat onder deze oppervlakkige demo alsnog een toffe, diepe actiegame schuilgaat.
Crackdown 3 komt in de eerste helft van 2018 uit op Xbox One en pc.