Company of Heroes (hands-on) | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

“Nee hè, niet nog een WWII-RTS!” kwam er bij me op toen ik voor het eerst Company of Heroes op m’n deurmat trof. Reden hiervoor? Voordat ik aan de game begon had ik noch screenshots, noch informatie gezien, allemaal vanwege een complete desintre e in dit type genre vanwege het aantal (in mijn ogen) aan matige WWII RTS-games die de afgelopen jaren de revue pa eerden.  Het was dus allemaal maar afwachten en kijken wat voor vlees we nou weer in de kuip hadden zitten. Achteraf knap stom natuurlijk want sjonge, wat had ik het fout zeg! Na enkele mi ies gespeeld te hebben in de singleplayer-campagne was ik namelijk helemaal hooked aan het spel. Laat dit een les zijn mijn waarde lezers,  Company of Heroes biedt meer dan genoeg om dé WWII-RTS van het moment te worden!

Sterker nog, op moment van schrijven speel ik de multiplayer beta nog meerdere uren per dag en begint er al een kleine vorm van verslaving te ontstaan. Maar wat wil je ook? De hele mix van de goede gameplay die Relic als geen ander in de vingers heeft, de enorm mooie graphics en de intensiteit van de Tweede Wereldoorlog maken Company of Heroes namelijk tot een spel die je keer op keer blijft boeien (en zelfs deadlines laat mi en...! Sorry daarvoor.)

Hoewel het verhaal mi chien al talloze keren verteld is in films, tv-series, documentaires en games (waaronder in first person shooters als Brothers in Arms en Call of Duty), blijkt het in Company of Heroes absoluut geen straf te zijn om bijvoorbeeld de landing op Omaha beach in het Franse Normandië nog eens dunnetjes over te doen als Able Company, of om de 101st Airborne te helpen in hun mi ies op bepaalde Duitse basi en over te nemen. 

Het verhaal wordt als het ware verteld door een oud-veteraan en gedurende het spel kom je steeds meer en meer te weten over wat deze oorlogsheld meegemaakt heeft. Elk level is weer een nieuw hoofdstuk uit het leven van de oud-veteraan, die je dan vervolgens zelf zult spelen. Company of Heroes heeft in totaal zo’n 15 mi ies voor je in petto, allen met verschillende doelen en verra ende plotwendingen. Het vernietigen van experimentele Duitse raketten, het verdedigen van een Frans stadje en het uitschakelen van een hooggeplaatste Duitse tankcommandant zijn maar een greep uit de opdrachten die je als het Geallieerde leger uit moet voeren.

Het mooie van dit alles is dat het gek genoeg een feest (voorzover je oorlog een feest kunt noemen dan) van herkenning is. Relic heeft van Company of Heroes een vrij realistische oorlog trategiegame neer weten te zetten, waar de manschappen ook echt in paniek raken, ze dekking nemen wanneer dat nodig is en echt samenwerken, op een manier vergelijkbaar met echte eenheden uit de Tweede Wereldoorlog. Al het oorlogsmateriaal wat de geallieerden en de Nazi’s toentertijd gebruikten zijn tot de puntjes gedetailleerd nagemaakt en reageren zoals je dat ook zou verwachten.  Sherman tanks, MG42’s, Halftracks, Tigers, allen zijn ze vertegenwoordigd in Company of Heroes en worden haast levensecht op je beeld getoverd.

Ook de geavanceeerde physics-engine maakt van Company of Heroes een game die je nog lang zal bij blijven. Een voorbeeldje om het te illustreren? Nog nooit eerder heb ik namelijk meegemaakt dat artillerie van een Geallieerde Howitzer of een Firestorm van de As-mogendheden (de Axis) zo’n impact kan hebben in een spel. Het bijbehorende geluid is haast oorverdovend te noemen. Tijdens zo’n bombardement vliegen de brokstukken je letterlijk om de oren en worden manschappen, die zich kennelijk op het verkeerde moment op de verkeerde plek bevinden, de lucht ingeknald of ronduit bruut weggeslingerd door de impact van het vuur. Ook tanks zullen het vaak moeten ontgelden, met alle doden van dien.

Is het bombardement afgelopen, dan liggen er overal lijken op de grond, hier en daar nog een levende soldaat en een hele hoop uitgebrande tanks. Voor de rest niets meer dan een ijzige stilte en kraters, heel veel kraters. Dit alles komt zó indrukwekkend over dat je haast de oorlog zelf meemaakt. Het zijn dan ook dit soort momenten dat ik niets dan lof kan uitspreken over de grafische effecten van Company of Heroes.

Dat gezegd, de gameplay staat gelukkig ook als een huis. Persoonlijk ben ik altijd een voorstander van RTS-games waar je de mogelijkheid hebt om een basis uit de grond te stampen. Zo blij als een kind was ik dan ook toen ik er achter kwam dat Company of Heroes sinds tijden de eerste Tweede Wereldoorlog-strategiegame is die wél het bouwen van basi en ondersteunt. Naast de gebruikelijke barakken en garages voor je motorvoertuigen en tanks, zijn je engineers ook in staat om onder andere prikkeldraad, zandzakken en tankbarricades her en der plaatsen. Een mooie basis maken zoals ik dat in mijn jeugdige jaren bij spellen als Command & Conquer deed zit er dus in, mits je maar genoeg resources hebt.

Resources verkrijgen gaat in de meeste games tegenwoordig niet meer via het mijnen van goud of het hakken van hout. Ook Company of Heroes is hier gelukkig geen uitzondering op. Ik bedoel, zie je het al voor je? Hout hakken om tanks te bouwen? Ik ook niet. Nee, in het geval van Company of Heroes zul je pas eenheden en gebouwen kunnen bouwen wanneer je bepaalde lokaties op de map hebt ingenomen. Alle resources genereren vanzelf, maar hoe meer lokaties je in bezit hebt, hoe sneller het gaat.

Manpower is cruciaal voor het maken van infanterie en verkrijg je automatisch wanneer je gebieden hebt ingenomen. Munition is noodzakelijk voor het gebruik van aanvallen van eenheden, maar ook van speciale upgrades uit je Tech Tree (daarover meer zometeen). Dit verkrijg je door munitiedepots in te nemen. Tenslotte is er nog de resource genaamd Fuel (benzine dus), wat uiteraard belangrijk is voor het bouwen van tanks en ander zwaar geschut.  Zonder deze resources kom je nergens, reken er dus maar op dat er nog veel gevochten gaat worden rondom deze lokaties.

Naast deze resources heb je nog een mogelijkheid om snel aan eenheden te komen: de Tech Trees. Dit tech trees geven je de macht over speciale aanvallen, nieuwe units en versterking van andere divies van het leger. Kort gezegd verdien je experience points (XP) door het vernietigen van de vijand en het bouwen van gebouwen. Met deze punten kun je dus weer één van de drie trees uitkiezen, wat de oorlog weer een stukje makkelijker maakt. Er is immers niets beters dan bijvoorbeeld versterking op te roepen bij het 101st Airborne korps, of het verkrijgen van de Tiger Tank, hét pantservoertuig van de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. Alle drie de tech trees zijn compleet verschillend, maar allen zijn ze even gebalanceerd.

Sowieso zit het wel goed met de balancing. Hoewel er altijd nog wel kleine dingetjes getweaked kunnen worden, lijkt het erop dat de Geallieerden en de As-mogendheden aan elkaar gewaagd zijn. Iemand die zich ingraaft met bunkers lijkt verdedigend de overhand te hebben, maar er is niets wat een flinke mortieraanval daar niets aan kan doen. Een overmacht aan Duitse tanks lijkt daarentegen op het eerste gezicht onoverwinnelijk, maar als je eenmaal de kracht van de anti-tank infanterie ziet, weet je dat tanks lang zo gevaarlijk niet kunnen zijn. En als het echt niet wil heb je nog wat artillerie of een luchtaanval achter de hand natuurlijk!

Ik zei het in het begin van deze preview al even, de laatste tijd is het de multiplayer beta die hier continu aanstaat. Hoewel de singleplayer een enorm uitdagende en meeslepende campagne biedt die je door vele Franse landschappen zal leiden, is het uiteindelijk toch de multiplayer waar het allemaal om draait.  Reden genoeg om die dus uitgebreid te testen. Maar gelukkig is die, zoals je wellicht ook al wel had kunnen voorspellen, énorm tof. 

Relic Online, een systeem wat vergelijkbaar is met Blizzard’s battle.net, werkt prima en koppelt diverse spelers binnen een mum van tijd aan elkaar, waardoor je binnen een halve minuut (mits alles meewerkt en niemand een slechte computer of internetverbinding heeft) oorlogje aan het spelen. Ook kun je hier meerdere ladders vinden, die het competitief spelen alleen nog maar mee aanwakkert. Voor de mappen (15 mappen in totaal in de volledige versie, te spelen in een één-tegen-één potje, maar ook in teamverband) heeft men overigens de uitstekende levels uit de singleplayer gebruikt en deze aangepast voor multiplayer. Een goeie zet als je het mij vraagt.

Eigenlijk is het heel simpel bij Company of Heroes. Met de singleplayer kan het haast niet meer fout gaan, dat staat al vast. Weet Relic de multiplayergamers tevreden te houden door de kleine puntjes op de spreekwoordelijke ï te zetten en wie weet eens in de zoveel tijd nieuwe maps aan te leveren, dan hebben we hoogstwaarschijnlijk binnenkort een topper van jewelste in onze handen die nog voor vele uurtjes (multiplayer)plezier gaat zorgen.

Company of Heroes ligt vanaf 29 september in de Nederlandse winkels, nog een paar weekjes wachten dus. Maar neem maar van mij aan dat het wachten het waard is, Company of Heroes lijkt wat mij betreft op het gebied van strategie de beste Tweede Wereldoorlog-ervaring te worden sinds, geloof het of niet,… de Tweede Wereldoorlog.

Ook zelf de multiplayer aan de tand voelen? Hier kan je de een beta key krijgen en de client downloaden. De beta duurt nog tot de Amerikaanse release op 14 september.
Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou