Rusland als strijdveld tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft minder aandacht gekregen dan bijvoorbeeld D-Day. Toch vonden in het Oostfront de meest bloederige gevechten plaats en verloren de Duitsers daar uiteindelijk bijna tachtig procent van hun troepen. Company of Heroes 2 focust zich op de lange periode na Operation Barbaro a, de mi ie waarbij Hitler met bijna vier miljoen man het oostfront binnenviel. De Duitsers waren superieur ten opzichte van de Ru en op het gebied van wapens en voertuigen en brachten Rusland tot op het randje van een nederlaag. De Ru en werden verrast en dat bracht Stalin ertoe met een beroemde uitspraak te komen waarin hij de Ru en zijn broeders noemde. Dertig miljoen Ru en traden vervolgens in dienst en aldus begon een grootse oorlog tu en twee enorme naties.
Soldaten winnen de oorlog
Tijdens het verdere verloop van het verhaal probeer je Rusland te bevrijden van de Duitsers, hetgeen verteld wordt vanuit de ogen van een Ru ische oorlogscorrespondent. Relic Entertaiment hecht daarbij erg veel waarde aan de daadwerkelijke geschiedenis en wil de ervaring van de oorlog zo intens mogelijk vertalen naar hun game. De studio steekt dan ook veel moeite in de authenticiteit van de oorlog en dat werkt vooral door in het gevoel en de emotie van de soldaten. De soldaten voeren immers de oorlog en niet de politieke leiders of de generaals die de strategie bepalen. Dit aspect was ook enorm belangrijk in het eerste deel, waar je verder in de strijd nog erg veel waarde hechtte aan de verkenners of één eenzame sluipschutter. Het tweede deel zal diezelfde waardering herbergen voor elk lid van je leger.
Datzelfde leger van de Ru en is zoals bekend enorm groot. Stalin noemde kwantiteit op zichzelf al een kwaliteit en dat gegeven zal zijn invloed hebben op de gameplay. De Sovjets zijn weliswaar met velen, maar ze zijn niet goed getraind en beschikken niet over de technieken waarover de Duitsers wel beschikken. Tactiek is daardoor enorm belangrijk en kent daarnaast een belangrijke emotionele lading door ‘bevel 227’ van Stalin. Terugtrekken wordt namelijk niet getolereerd en de Ru en schieten zonder pardon hun eigen mannen neer wanneer ze dat wel proberen te doen. Het geeft de game een grauwe en donkere toon mee die in contrast staat met de patriottische romantiek die bijvoorbeeld een film als Saving Private Ryan heeft.
Koud en wreed
Tijdens de getoonde gameplaybeelden vallen meteen de sneeuw en de kille geluiden van de wind op. Het aangezicht oogt dramatisch en wellicht ietwat wanhopig. De soldaten zien er realistisch uit en tijdens het inzoomen zie je de expre ie in hun ogen en de bibbering door de kou. Tijdens oorlog is er echter geen plek voor overdreven drama en er moet dan ook gewoon gevochten worden. Troepen stuur je met een simpele muisklik aan en lopen in de richting van een Duitse basis. Het vuur wordt meteen geopend en daarbij valt het realistische geluid van het schieten op. Schoten klinken niet dof en zacht, maar uiterst scherp en doordringend. Ondertu en hebben de Ru ische troepen de Duitse basis van twee kanten beslopen en bestoken zij een huisje genadeloos met een vlammenwerper. De Duitsers vluchten in paniek uit het huis en lopen aldaar tegen een kogel aan. De grauwe toon is gezet.
E ence 3.0
Het eerste deel van Company of Heroes was grafisch revolutionair en heeft veel ontwikkeltijd gezeten in het creëren van een nieuwe engine om grafisch weer met nieuwe dingen te komen. De nieuwe engine is bijvoorbeeld in staat om de omgevingen realistisch te laten reageren op jouw acties. Zo laten soldaten sporen achter in de sneeuw en scheurt het ijs nadat er een tank overheen heeft gereden.
Tijdens de demo zien we verder hoe de omgeving een belangrijke factor is in de gameplay. Zo is er een dynamisch coversysteem, waarbij de soldaten automatisch op een logische manier gebruik maken van de omgeving om dekking te zoeken. Reeds kapotgeschoten tanks en afgebroken takken dienen bijvoorbeeld als legitieme cover en wanneer muren kapotgeschoten worden gaan de soldaten meteen op zoek naar andere bescherming. Ook kunnen troepen nu over cover heen springen, waardoor je je op een vrijere manier kunt voortbewegen.
De kunstmatige intelligentie, wellicht het grootste kritiekpunt uit het eerste deel, is overigens in zijn algemeen op meerdere vlakken verbeterd. Vijanden reageren dynamisch op jouw tactiek en vluchten als de situatie uitzichtloos is. Daarnaast positioneren je mannetjes zich op een logische manier, wanneer je bijvoorbeeld ergens geschut neerzet.
Meer, meer, meer
Tijdens de gameplaybeelden komt meteen dat gevoel naar boven wat het eerste deel ook kenmerkt. Er ontstaan intense en dynamische gevechten en voor elke meter moet je aandachtig vechten. Elke overwinning, hoe klein die ook is, is belangrijk en heeft invloed op de rest van de strijd. Zo vinden er bijvoorbeeld ook kleine gevechten plaats om een verlaten tank of om een handig gelegen stuk cover. De speler beweegt zich daarbij voort van strijdveld naar strijdveld en is afhankelijk van een nieuwe vorm van gezichtsveld. Er hangt een grauwe mist over de plekken die de soldaten, en jij dus ook, niet kunnen zien en deze worden pas onthuld als een soldaat die in het echt ook zou zien. Er hangt dus niet een soort cirkel om je troepen waarbinnen alles zichtbaar is. Dit blikveld wordt ook aangetast door elementen als takken en gebouwen, en tanks hebben bijvoorbeeld een beduidend minder zichtveld. Zonder dat je het weet kun je dus in een enorme hinderlaag lopen.
Tactiek bij frontliniegevechten vormt net als in het eerste deel de boventoon. De morele achtgrond van de Ru en en de omgeving zorgen daarbij echter voor voldoende impuls om hongerig te zijn naar het nieuwe deel. Technisch weet de nieuwe engine daarnaast ook niet alleen indruk maken door de schitterende graphics, maar ook door de nieuwe subtiele veranderingen qua gameplay. Company of Heroes 2 beeldt op indrukwekkende wijze uit hoe oorlog daadwerkelijk aanvoelt en mixt oorlogsdrama met intense gevechten.