Toch blijkt Colin McRae Dirt 2 een wolf in schaapskleren. Want wie niet beter weet, zou denken dat deel twee een arcaderacer is geworden. Flitsende opening chermen, flink wat rock & roll en een wel heel erg dik uitgesmeerd Amerikaans sausje. Het hoort allemaal bij de poging van Codemasters om de game klaar te stomen voor de Amerikaanse markt. Iets wat ze al met Dirt 1 probeerden en dit keer nog verder willen doordrijven.
Hula-meisjes en Minions
Het menu uit het eerste deel, wat overigens prima functioneerde, heeft plaatsgemaakt voor een trailer, compleet met bed, douche en keukentje. De makers willen je het idee geven dat je een coureur bent die daadwerkelijk met zijn veredelde sleurhut van race naar race rijdt. Een coureur die leeft in een wereld van glitter en glamour en waar rijden eigenlijk maar bijzaak is. Een goed voorbeeld hiervan, zijn de vrij te spelen dashboardpoppetjes, zoals een hula-meisje en een Minion uit Overlord. Wie regelmatig rally's bekijkt weet echter dat er weinig tierelantijntjes in een rallywagen zitten, laat staan een Minion uit Overlord.
Maar wie zich niet laat verleiden door de verlokkingen van de racerij wordt beloond voor zijn doorzettingsvermogen. Want na een half dozijn intro's en keuzeschermen sta je dan daadwerkelijk op de baan. En hier komt het echte rallygevoel meteen terug. Grommende motoren om je heen en een blik op een stuk onherbergzaam gebied waar jij straks doorheen moet. Leuk detail is dat je deze keer niet alleen over de weg scheurt tijdens Time Trials. Net als in het echt rijden er tegenstanders voor en achter je. Maak je een fout, dan kan het zomaar gebeuren dat je wordt ingehaald. Maakt de tegenstander een fout, dan wordt het opletten geblazen, omdat er na iedere bocht ineens een auto midden op de weg kan staan.
Van Grid naar Dirt
Dirt 2 bevat echter meer dan alleen maar Time Trials. Naast deze kla ieke rallyvorm race je regelmatig met een mannetje of tien over afgebakende in- en outdoor banen. Tijdens deze races is de tijdsdruk wat minder en ligt de nadruk wat meer op de agre iviteit van je tegenstanders. De moeilijkheidsgraad van de banen is redelijk eenvoudig te noemen en heb je Racedriver: Grid gespeeld, dan kom je zelfs enkele bekenden tegen.
Overigens zijn het niet alleen de banen die de overstap van Grid naar Dirt 2 maakten. Ook de rewind-functie zien we terug in deze game. Door deze functie kun je op ieder gewenst moment de race stopzetten, vijf seconden terugspoelen en vanaf dat punt weer opnieuw beginnen. Hoe lager de moeilijkheidsgraad, hoe meer rewind-pogingen je krijgt. Rallypuristen zullen mi chien niet direct overlopen van enthousiasme over deze nieuwe optie, maar voor beginnende rijders zal het een uitstekende hulpstuk zijn om niet voor eeuwig in een bepaalde race te blijven hangen.
De e entie van het rallyrijden
De races zelf zijn nog steeds een waar genot om te rijden. Tijdens de start trap je het gaspedaal nog een paar keer in en hoor je de motor grommen. Bij het zien van de groene lichten stuift je wagen weg in een wolk van gruis en zand. Al bij de eerste bocht moet je flink aan de handrem trekken om hem al driftend te nemen. Vijfhonderd meter verderop wordt de weg geblokkeerd door een gecrashte tegenstander, maar met de nodige stuurmanskunsten mis je hem op een haar na. In de laatste bocht schamp je met je voorbumper zelfs een paar bomen die aan de rand van het parcours staan. Je moet scherp blijven, ook die laatste paar meters. Dan de finish en net een tiende van een seconde langzamer dan de nummer één.
Zuur? Niet in Dirt 2. Iedere foutje wordt namelijk genadeloos afgestraft en kost je onherroepelijk een paar plaatsen. Al wijk je maar een klein beetje van de ideale lijn af: het kan zomaar het verschil betekenen tu en winnen of verliezen. Vooral op een wat hogere moeilijkheidsgraad speel je letterlijk met fracties van van een seconde. Laat je dus niet verleiden door het uiterlijk vertoon van Dirt 2, want onder het jasje van glitter en glamour en gladde praatjes schuilt wel degelijk een rallygame die Colin McRae-waardig is. En zo hoort het ook!