Kenmerkend voor de Codename: Panzer-reeks is de kruising tu en realistische mi ies met een niet bijzonder realistische gameplay. De game trok juist behoorlijk wat fans met Phase One en Phase Two door de gameplay op sommige momenten behoorlijk eenvoudig te houden. De serie mist daardoor wel de hardcore gameplay zoals we die kennen uit bijvoorbeeld Sudden Strike en Blitzkrieg en biedt het ook niet het spektakel van Company of Heroes. Het positioneert zich ergens tu en de uitersten van de RTS-games in. Een goed voorbeeld van die arcade-achtige gameplay zie je direct al terug wanneer je gebruik maakt van een medic. De medic loopt namelijk niet naar gewonde kameraden toe om ze te verbinden, maar liever gooit hij vanaf een afstand pleisters naar de ongelukkige. En het werkt. Wat heet, wanneer je genoeg medics achter je eenheden hebt staan, dan ben je bijna 'onoverwinnelijk' voor lichtere wapens. Wat voor de hardcore strateeg bijna gelijk staat aan vals spelen.
De medics zijn een overduidelijk voorbeeld van de aanpak die Stormregion hanteert voor Cold War, maar er zijn nog genoeg andere voorbeelden te geven. Rollend materieel, zoals tanks, kunnen op een zelfde manier worden gerepareerd, maar hebben daarnaast ook nog een ander kunstje. Ze kunnen namelijk beschikken over speciale vaardigheden. Vaak kun je kiezen uit drie of vier extra uitrusting tukken voor je tank (bijvoorbeeld anti-air, sterkere motoren of camouflage), met een maximum van twee of drie die tegelijkertijd actief zijn. Ook hier komt die luchtigere aanpak weer om de hoek kijken. Je kunt namelijk op ieder gewenst moment wi elen van uitrusting. Stuurt de vijand ineens een squadron vijandelijke vliegtuigen op je af, dan kun je die extra's PK's direct omruilen voor die broodnodige anti-air kanonnen.
Deze aanpak lijkt op het eerste gezicht wat te eenvoudig, maar het zorgt er juist voor dat de vaart in het spel blijft. Je hoeft namelijk niet eerst nieuwe voertuigen te produceren, je past gewoon de voertuigen aan die je al in je bezit hebt. Uiteraard biedt ieder voertuig verschillende extra's, dus het is niet zo dat je iedere tank voor dezelfde taak gebruikt. Het wordt door deze manier van spelen wat meer vergevingsgezind, doordat je niet wordt afgestraft wanneer je de verkeerde voertuigen hebt gebouwd. De hardcore RTS-spelers onder jullie zullen mi chien niet direct weglopen met deze game, maar daar staat tegenover dat de instapdrempel voor deze toch nog redelijk uitgebreide game niet zo heel hoog ligt. Om je toch een beetje voorzichtig om te laten springen met je manschappen, mogen ze de opgedane ervaring wel meenemen naar latere mi ies. Je doet er dus verstandig aan om niet ma aal al je eenheden richting het IJzeren Gordijn te sturen, maar eerst door het spleetje te turen.
Doordat de makers de Koude Oorlog als achtergrond gebruiken, krijg je als speler een 'modern' arsenaal aan wapens en voertuigen tot je beschikking. Jammer genoeg mi en we dus de Könings Tiger, maar daarvoor in de plaats krijgen we ondermeer de T-54, M103 Heavy Tank en de Leopard II terug. Stuk voor stuk tanks met aardig wat slagkracht. Omdat het spel zich jaren na de twee wereldoorlogen afspeelt, krijg je ditmaal ook de toegang tot helikopters en straalvliegtuigen. Je kunt ze niet zelf besturen, maar ze zijn wel op te roepen voor luchtsteun in de vorm van raketaanvallen en voorraden. Hoewel de titel van het spel doet vermoeden dat tanks de boventoon voeren, is het in Cold War ook oppa en geblazen voor infanterie-eenheden. In de juiste handen zijn de soldaten te voet net zo gevaarlijk als een tank. Aan de start van iedere mi ie kun je trouwens je infanterie, evenals je voertuigen, uitrusten met andere wapens. Een bazooka-eenheid met veteranenstatus kun je in de volgende mi ie gewoon uitrusten met een licht machinegeweer, uiteraard met behoud van de ervaringspunten.
De insteek van Codename: Panzers is origineel, maar waar het spel voornamelijk in uitblinkt, zijn de beelden. Wat dat betreft heeft Stormregion geen half werk geleverd, want het spel zit boordevol details. Sporen blijven achter in het zand, ontploffingen laten gigantische kraters achter, wolken werpen schaduwen op de grond, explosies reflecteren op je tanks en huizen storten realistisch in elkaar. En zo kunnen we nog wel even doorgaan met het opnoemen van de grafische details in Codename: Panzers Cold War. Grafisch zit het dus wel snor bij de game. Al zul je wel een flinke PC nodig hebben om het allemaal met een vlotte framerate op je scherm te kunnen aanschouwen. Op het gebied van audio hebben de makers net zo'n oog voor detail gehad en hoor je regelmatig grappige stemmetjes commentaar geven op je bevelen. Het blijft een RTS-game die het vooral moet hebben van strategische diepgang en diversiteit in eenheden, maar zulke details maken het spelen net even wat leuker.
Ondertu en heeft Codename: Panzers Cold War een lange weg afgelegd en heeft het zelfs een tijdje geen uitgever gehad. Gelukkig voor Stormregion, en voor ons, heeft Atari het spel opgepikt en zal het spel alsnog worden uitgebracht. Zoals gezegd, zal niet iedere RTS-fanaat met het spel aan de haal gaan, maar de spelformule van Codename Panzers staat nog steeds als een huis. Dit in combinatie met schitterende graphics en een originele invalshoek maakt van Codename: Panzers Cold War een titel om zeker in de gaten te houden.