Normaal gesproken zijn personages in horrorgames zwak en worden ze moederziel alleen aan hun lot overgelaten. Clive Barker’s Jericho is daarop een uitzondering. Hoe angstaanjagend de wereld waarin het spel zich situeert ook mag zijn, de squad waarmee je in deze game op pad gaat staat zijn mannetje wel. Zeven personages met elk hun eigen, veelal bovennatuurlijke, mogelijkheden, vechten zich een weg door de vijf timeslices waarin de stad Al Khali, ergens in het Midden-Oosten, is opgedeeld. Al Khali is namelijk niet zomaar een stad. Over de jaren heen is de stad steeds herbouwd rond de ruïnes van voorgaande steden. Hierdoor zijn vijf verschillend tijdperken als het ware gevangen geraakt in de stad. Als ware het een tikkende tijdbom is al het kwaad van de voorgaande millenia ineens tot uitbarsting gekomen. Als speler bestuur je een squad die Al Khali binnen gaat en alle timeslices probeert te trotseren. Vanuit een moderne stad in het Midden-Oosten reis je terug naar de Tweede Wereldoorlog, de Kruistochten, de Romeinse Tijd en tenslotte de stad zoals hij er 4000 jaar voor Christus bij lag. Jericho is een first-person shooter waarin je om het even kunt wisselen tussen de verschillende personages. Het spel is zelfs zo opgezet dat je regelmatig tussen de personages moet wisselen, omdat de unieke mogelijkheden van elk personage in verschillende situaties nuttig zullen blijken. Er zijn overigens wel passages in het spel die verplicht met een bepaald personage gespeeld moeten worden, bijvoorbeeld omdat het verhaal daarom vraagt. Elk personage heeft zijn eigen wapens en mogelijkheden die niet uitgewisseld kunnen worden met andere personages. Wanneer je wil snipen, zul je dus het personage met het snipergeweer moeten besturen en kun je niet simpelweg het geweer van dat personage afpakken. Om je een idee te geven van de mogelijkheden van verschillende personages, worden er hieronder een aantal beschreven. Het eerste personage, Sgt. Frank Delgado, is een pyromancer, wat letterlijk betekent dat hij met vuur kan praten. Delgado heeft namelijk zijn arm opgeofferd waarin de vuurgeest Ababanili zijn vaste woon- en verblijfplaats heeft. Op elk gewenst moment kan Delgado de vuurgeest loslaten en zal hij luisteren naar zijn commando’s. Naast het vuur beschikt Delgado over een krachtige minigun. Cpl. Simone Cole moet het juist niet zo hebben van het bovennatuurlijke, maar meer van haar intelligentie. Ze kan met ingewikkelde mathematische sequenties de fysische wereld om zeep helpen en daardoor bijvoorbeeld tijd vertragen en savepunten activeren. Buiten haar intelligentie komt zo ook aardig uit de voeten met een volautomatisch geweer en een handje vol granaten. Lt. Abegail Black is behalve lesbienne, ook de sniper van het stel. Ook beschikt ze over een strak staaltje telekinese. Zo kan ze kogels als het ware ‘besturen’ waardoor één kogel zelfs meerdere tegenstanders kan raken. Dit sturen van kogels gaat overigens te kosten van haar gezondheid; wanneer Abegail haar telekinese gebruikt, stroomt bloed uit haar oren, neus en mond. Wie je niet aan hoort komen is Sgt. Billie Church, de silent assassin. Ongehoord besluipt ze tegenstanders van achteren, om ze vervolgens met een samurai zwaard aan stukken te rijgen. Cpt. Xavier Jones kan met zijn psychische mogelijkheden in de toekomst kijken en paranormale gebeurtenissen in de spelwereld zien die voor anderen verborgen blijven. Father Paul Rawlings vervult de rol van hospik binnen dit occulte leger. Hij is in staat gevallen soldaten te helen zolang ze maar in zijn zicht zijn. Ook Captain Devin Ross kan helen, maar hij moet daarvoor in contact komen met de gevallenen. Ook zorgt Ross ervoor dat andere personages met elkaar kunnen Threaden, wat inhoudt dat ze elkaars mogelijkheden combineren tot iets dat groter is dan de som van de delen. Zo kan Black normaal alleen kogels sturen binnen het gebied dat ze kan zien. In combinatie met Jones’ helderziendheid, kan ze echter de kogels ook om een hoekje heen sturen. De verschillende personages zorgen voor flink wat tactische diepgang in een ogenschijnlijk bloederig schietfestijn dat Jericho op het eerste gezicht lijkt. Toch zijn ze zeker niet het enige speerpunt. Clive Barker heeft ook weer enkele griezels van personages uit de hoge hoed weten te toveren, zoals op de screenshots geïllustreerd wordt. De personages hebben ieder vaak meerdere aanvallen en proberen je op diverse manieren te slim af te zijn. Naast het gewone first-person shooter-gebeuren zorgt Jericho voor afwisseling met God of War-achtige sequenties waarin je een reeks knoppen en bewegingen uit moet voeren om door een soort interactief filmpje heen te komen. Bij de demonstratie van het spel kregen we één zo’n sequentie te zien, waarin een personge vlucht door een diepe put en achterna wordt gezeten door een gigantisch monster. Angstaanjagendheid ten top! Jericho lijkt in navolging van Clive Barker’s vorige game Undying, wederom een dijk van een horrorgame te worden die de meeste cliché’s in het horrorgenre lekker uit de weg gaat.