Call of Duty: World at War (multiplayer) | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het multiplayer gedeelte in Call of Duty: World at War is Call of Duty 4, maar dan in een ander jasje. De challenges, de perks en de gameplay zijn bijna onveranderd gebleven. Er daar is niets mis mee, want na enkele potjes spelen is het spelplezier nog steeds onverminderd groot. Het aanbod aan speelmodi werd wel aangepast. Headquarters en Domination zijn verdwenen en daarvoor in de plaats krijgen we War en Capture the Flag. War is in feite een verbeterde versie van Domination, waarbij het winnende team meer momentum krijgt en dus sneller nieuwe controlepunten kan innemen. Het klinkt mi chien wat oneerlijk, maar doordat vooral de middelste controlepunten slecht te verdedigen zijn, wi elen deze vaak van eigenaar. Capture the Flag behoeft verder weinig uitleg en de terugkeer is voor vooral de Call of Duty 2-fans goed nieuws.

Je eerste potje in Call of Duty: World at War zal je ongetwijfeld bijblijven door de nieuwe gevechtsbonus die Treyarch heeft toegevoegd. In deel vier kreeg je na zeven opeenvolgende kills een gevechtshelikopter die het hele level voor je schoonveegde, maar aangezien ze in de Tweede Wereldoorlog nog niet beschikten over een AH-1 Cobra, moest Treyarch hier dus wat nieuws voor verzinnen. En dat is zeker gelukt. De gevechtshelikopter wordt namelijk vervangen door een troep honden. Hoewel honden niet bijster indrukwekkend klinken, zul je na je eerste aanvaring met enkele losgeslagen Doberman Pinschers je mening zeker aanpa en. Honden kunnen, in tegenstelling tot een helikopter, namelijk wel ergens naar binnen. Dit gegeven maakt de honden mi chien wat te sterk, maar daar staat tegenover dat je ze eenvoudiger kunt doodmaken en dat deze kills ook nog ervaringspunten opleveren.

Om niet meteen alles op straat te gooien heeft Treyarch een levelcap in de bèta ingebouwd. Geen vlammenwerper dus, die is namelijk pas beschikbaar wanneer je level 65 hebt bereikt. Overigens wordt de vlammenwerper niet als wapen ingezet maar als perk (het in Call of Duty 4 geïntroduceerde systeem waarbij je eigen kla es maakt met de eigenschappen die je zelf kiest). Je hoeft er dus geen wapens voor thuis te laten. De perks zijn, op een enkeling na, precies hetzelfde gebleven. Veranderd zijn de Bazooka (RPG-7 in CoD 4), en de Bouncing Betty (proximity mines in Call of Duty 4), maar er zijn ook enkele nieuwe toegevoegd. Zo krijg je de beschikking over Shades en een Flak Jacket. De Shades-perk zal je helpen tegen de flares, die op hun beurt de flashbangs uit deel vier vervangen. Het Flak Jacket zal je helpen tegen explosies.

Helemaal nieuw voor de reeks zijn de perks voor voertuigen. Tanks en jeeps zijn niet nieuw voor de serie, maar de keuze van Treyarch om jouw kla e met speciale voertuig-perks uit te rusten is wel opvallend. Al sinds de invoering van bestuurbare voertuigen (in multiplayer) in Call of Duty: United Offensive zijn de meningen hierover verdeeld. Treyarch heeft besloten om zich hier niets van aan te trekken en een andermaal te proberen om bestuurbare voertuigen te implementeren in Call of Duty en het ook een wezenlijk onderdeel van het spel te maken. In de bèta komen we welgeteld twee tanks tegen en beide staan ze in de map Roundhouse. Zolang Treyarch de tanks, en andere voertuigen, maar mondjesmaat toevoegt, lijkt er niet zo heel veel aan de hand. Ze zijn ideaal om achter te schuilen of om een doorbraak te forceren. En met slechts één tank voor iedere zijde is het voor de tegenstander redelijk eenvoudig om ze uit te schakelen, of zelfs te omzeilen tot het absoluut noodzakelijk is om ze op te blazen. Wij vonden ze in ieder geval niet storend en ze pasten zeker bij de rest van het level.

Roundhouse was voor ons sowieso een meer dan geslaagde map. Het level is gesitueerd op een verlaten rangeerterrein ergens in Rusland en werkelijk alles is aan gort geschoten. In het midden staat een groot rond gebouw waar veel van de gevechten plaatsvinden. Daaromheen ligt een gebied bezaaid met kapotgeschoten treinwagons, gekrulde rails en afgebrokkelde opslagplaatsen. Sluipschutters kunnen maar beter een verhoogde positie innemen, ergens aan de rand van de map, terwijl de gamers die wat meer van het close combat-gebeuren houden eenvoudig tu en de wagons door op zoek kunnen naar slachtoffers. Denk hierbij nog enkele bloeddorstige honden en twee tanks die al manoeuvrerend door de brokstukken een weg zoeken, en je hebt een heerlijk hectisch slagveld. Precies zoals we het graag zien in Call of Duty.

De twee andere maps, Makin en Castle, situeren zich in het land van de rijzende zon. Of althans in de buurt daarvan. Makin gooit de spelers in een klein vi ersdorpje, ergens op een eiland in de Stille Oceaan. Ook op deze map spelen de gevechten zich voornamelijk af rond één grote hut, midden op het eiland, maar door het toevoegen van hoogteverschillen en enkele kleine junglepaden wordt het geheel een stuk intenser. Omdat de hutjes op palen staan kan het je zomaar gebeuren dat je tegenstander je vanonder besluipt. Omgekeerd kun je uiteraard hetzelfde doen. Je kunt er zelfs voor kiezen om wat verder de zee in te lopen en vanaf een afstand je tegenstanders onder vuur te nemen. De map speelt zich overigens geheel in het donker af, dus goed opletten is het devies.

De laatste map, Castle, is qua uiterlijk zeker niet de minste. Gelegen op een rustieke berghelling bestaat het kasteel uit verschillende niveau's. Zo heb je de trappentuinen aan de voorkant van het kasteel, die door de hoogteverschillen erg mooie gevechten opleveren. Aan de achterzijde bevindt zich nog een grote kasteeltuin met her en der enkele kleine gebouwen en, uiteraard, met uitzicht op de gigantische vallei waar het kasteel in ligt. Door kleine 'tuinhuisjes', stallen en het kasteel zelf is er voldoende schuilruimte, maar zul je uiteindelijk wel de open vlaktes in moeten om het gevecht aan te gaan. Door goed samen te spelen, kun je vooral in deze map je tegenstander omsingelen en tot de laatste man afslachten.

Onze eerste indrukken van Call of Duty: World at War multiplayer zijn meer dan goed te noemen. De game is inderdaad een bijna één-op-één kopie van Call of Duty 4, maar waarom zou je iets veranderen als het al goed is. De balans was in het vorige deel goed, dus het zou een domme zet zijn geweest om hier teveel aan te prutsen. Natuurlijk zullen sommige gamers de honden liever zien vertrekken en bieden sommige maps iets teveel de mogelijkheid tot campen. Hier staat tegenover dat de maps wel erg veel sfeer uitstralen en dat we nog steeds veel plezier beleven aan het spelen van de Call of Duty 5 multiplayer. Het ziet er naar uit dat Treyarch dit keer een succesvolle game aflevert, al heeft Infinity Ward met Call of Duty 4 wel het meeste werk verricht voor dit eventuele succes.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou