Maar de creatieve werknemers hebben het niet verteld. Ze hebben het geheim gehouden tot op het moment dat ze konden aantonen dat de vormgeving van de game radicaal anders moest, terwijl de game al in een ver stadium was. Ze vroegen Pitchford of-ie even een uurtje de tijd voor ze had. Het resultaat bleek verbluffend. De grote baas was om en haalde zelfs uitgever 2K over om mee te gaan in een van de meest gewaagde zetten ooit. Zo, wat waren wij vanochtend blij dat ze dat uiteindelijk gedaan hebben zeg.

Op papier is Borderlands nog steeds dezelfde game als die ons al twee jaar voorgehouden wordt. Op de planeet Pandora heerst een soort anarchistisch Mad Max-gevoel in sciencefictionstijl. Huurlingen trotseren de gevaren op de planeet enkel voor eigen gewin en jij bent één van die huurlingen.

Zoals het een grote open wereld betaamt, zijn er tientallen NPC's die je van mi ies voorzien en nog eens tientallen submi ies die de rondneuzende gamer met fijne extra's belonen. De game laat zich spelen als een first-person shooter – mét meer dan 500.000 wapens die Borderlands willekeurig samenstelt uit verschillende onderdelen – maar beschikt ook over een behoorlijk aantal sterke RPG-elementen.

Zo kun je in het begin kiezen uit verschillende kla en. De overdreven breed gespierde Brick fungeert bijvoorbeeld als tank. Deze gast kan ontzettend veel schade aan en bezit zelfs een vaardigheid waarmee hij met zijn vuisten als enige wapens op de vijand afstormt. Naast Brick is er sowieso nog de healer, een vrouwtje dat onzichtbaar kan worden en de vijand zo flankt en Mordecai, een gozer die liever zijn sluipschuttersgeweer van afstand gebruikt om vijanden uit te schakelen. Een systeem met drie skill trees van ongeveer tien verschillende skills moet er vervolgens voor zorgen dat jouw personage ook echt jouw eigen personage gaat worden. Nog zo'n fijn dingetje: de drop in-drop out coöperatieve modus voor vier spelers.

Tot zover is Borderlands op papier een indrukwekkend verhaal en de actie die we op het scherm zien lijkt ook prima te werken.Als we de game echter niet op papier bekijken, maar op het scherm, dan begint het grote genieten pas echt. De realistische stijl die Borderlands had, is omgeruild voor iets nieuws dat Gearbox zelf nog niet eens een naam heeft gegeven. Is het cell-shaded? Deels, maar het is grimmiger, indrukwekkender en realistischer dan dat we van andere cell-shaded games gezien hebben. Hoe ze ook het willen noemen, het resultaat is niets minder dan verbluffend mooi.

Voor Borderlands zelf is het geen onbelangrijke stap. De gameplay en de setting klonken altijd al goed, maar ergens miste deze game een beetje identiteit. Identiteit die meer dan 500.000 wapens en een leuke coöp mogelijkheid niet kunnen creëren. Opeens zit er een ziel in Borderlands en het enige dat dit nog kan verpesten is de opzet van de mi ies. Wat we tot nu toe allemaal te zien kregen was namelijk nog matig. Een vallei inlopen om twintig monsters neer te knallen en zo je doelstelling te behalen is niet bepaald een goed voorbeeld van vernuftig mi ie-ontwerp. Hetzelfde geldt voor de tweede mi ie die we zagen en waarin een mijn ontdaan moest worden van bad-guys.

Zolang Gearbox ervoor blijft waken dat Borderlands niet teveel als een MMO voor vier spelers blijft aanvoelen en wat beter uitgedachte mi ies weet neer zetten die wat slimmer van opzet zijn, is dit één van de belangrijkere shooters om in de gaten te houden. Tot het zover is hopen we alleen nog maar dat de ontwikkelaar niet nóg een keer de tijd neemt om de gameplay te verbeteren. Je moet er toch niet aan denken dat die muitende creatieve vormgevers de huidige superstijl weer terugbrengen naar het realistische, omdat ze weer teveel tijd om handen krijgen.