Blur zit qua game ergens tu en Project Gotham Racing en The Club in. Het is een autoracer, waarin je niet per se de beste coureur hoeft te zijn om te winnen. Je hebt namelijk vele wapens tot je beschikking en de game doet wat dat betreft een beetje denken aan Mario Kart en WipEout. Volgens de executive producer van Blur, Ben Ward, is Blur zelfs een volwa en Mario Kart. Maar dan met een realistische besturing, geen oneerlijke wapens en geen overdreven catch-up-systeem. De auto's van achterliggers rijden dus niet sneller en blauwe schilden zijn in Blur niet te vinden.

Nou heb ik een grote hekel aan dat blauwe schild en is het vast één van de meest vervloekte wapens ooit; Nintendo is niet dom. Nintendo snapt hoe je een kartgame leuk houdt, en Bizarre voorlopig nog niet. De game is namelijk weinig intere ant door hun 'volwa en' aanpak. In Mario Kart is het krijgen van een wapen willekeurig, in Blur is het meer op de WipEout-manier gedaan: je ziet van tevoren welk wapen je kunt pakken. Hierdoor heeft het hele speelveld dezelfde wapens en daarbij rijden achterliggers dus ook niet sneller.

Onmacht

Lekker eerlijk, zou je denken, maar dat valt dus tegen. Omdat er wel erg veel wapens op de baan liggen, word je om de haverklap geraakt. Net zo vaak als je tegenstanders. Maar daardoor zijn je racevaardigheden opeens niet meer zo belangrijk. Ik heb aardig wat multiplayerpotjes Blur gespeeld, maar als ik op de achtste plaats begon, eindigde ik ook in de buurt van die plek. En niet eens met het gevoel dat ik het slecht had gedaan. De game geeft je geen minuut het gevoel het heel goed of heel slecht te doen. Je voelt je vrij onmachtig wanneer je voor de zoveelste keer een elektriciteit toot inca eert.

Je kunt je wel verdedigen tegen de wapens, maar ook dat voelde niet geweldig. Door op het juiste moment te timen, kun je vier keer een schild inzetten (een beschermend schild, niet van een schildpad). Kwestie van vlak voordat je geraakt wordt op de juiste knop drukken. Net zoals je in Super Mario Kart over rode schilden kon heen springen, maar dan wat makkelijker. In de multiplayer heeft iedereen dat schild en als je het eenmaal in de gaten hebt, is deze best makkelijk te gebruiken. Daardoor is iedereen ongeveer even goed, en dat maakt de game weinig uitdagend.

Schrijf Blur niet meteen af, want de game kan nog vrij eenvoudig leuk gemaakt worden. Wanneer de power-ups wat minder aanwezig zijn en er iets meer afwi eling komt in de wapens, dan kan Blur meer gaan draaien om je vaardigheid in plaats van om geluk. Ook mogen de banen dan wel iets uitdagender, wat minder breed en wat minder bochtig. We hebben er pas twee gezien, maar in die banen zat slechts één echt moeilijke bocht.

Meer WipEout

Om het allemaal heel kort samen te vatten: Blur mag wel wat meer WipEout worden en wat minder Mario Kart. De visie van Bizarre is helemaal niet verkeerd: 'Mario Kart zonder de oneerlijke elementen'. De studio moet alleen niet vergeten dat Blur wel een leuke game moet zijn, en dat is het nog niet echt. Ook nog eens omdat de game smoel mist. Mario Kart spreekt aan met haar vrolijke personages en omgevingen, WipEout is funky met de futuristische banen en electromuziek. Bizarre's game heeft nog geen ziel en heeft dat wel nodig.

Blur moet voor racegames doen, wat Call of Duty voor shooters deed, volgens Mike Griffith van Activision. Dat is veel te hoog gegrepen. Op dit moment is Blur zelfs niet erg leuk om te spelen. Bizarre kan daar nog iets aan doen, maar er is veel werk aan de winkel.