De demonstratie die wij van BioShock Infinite voorgeschoteld kregen, liet ons achter in ongeloof. Wat wij zagen was van dusdanig hoge kwaliteit dat we nog steeds niet goed weten welk gedeelte van de presentatie nu ‘gescript’ was en welk gedeelte daadwerkelijk werd gespeeld. De ontwikkelaar die de controller ter hand nam was mi chien juist om die reden heel slim weggewerkt achter een subtiel houten bureautje. Maar nu vervallen we in klaagzang, iets wat Bioshock Infinite eigenlijk helemaal niet verdient. Want het feit dat Infinite ons op deze manier wist te verbazen, zegt waarschijnlijk genoeg over het ongekende spektakel dat we kregen voorgeschoteld.
1900
Het is 1900. De Amerikaanse regering lanceert zowel letterlijk als figuurlijk een project van ongekende mogelijkheden: Columbia, een zwevende stad die qua ideologie zwaar leunt op patriottisch Amerikaans gedachtegoed. Wat destijds bij het publiek echter nog niet bekend was, was dat Columbia een stad was die ook op militair gebied zijn mannetje stond. Binnen een niet bekend aantal jaren raakt Columbia betrokken bij ‘een groots internationaal incident’, waarna de Amerikaanse regering besluit Columbia niet langer te erkennen en het zwevende zooitje de doofpot in te werpen. In de tu entijd zweeft Columbia echter nog steeds door de lucht en wordt de stad hier en daar nog steeds boven bepaalde steden waargenomen.
Al deze verhalende elementen vinden voorafgaand aan Bioshock Infinite plaats. Pas in 1912 kom jij, spelend als Booker DeWitt, om de hoek kijken. DeWitt is een ex-Pinkerton (een organisatie die in het oude Amerika boeven opspoorde om beloningen op te eisen), woont boven een café en heeft sinds zijn ontslag eigenlijk niets om naar uit te kijken. Op een dag, wegkwijnend onder de destructieve invloed van alcohol, krijgt hij van een man de opdracht diens dochter, Elisabeth, te redden. Maar het betreft hier niet zomaar een vrouw op zomaar een locatie. Al gauw komt DeWitt erachter dat Elisabeth verantwoordelijk is voor het conflict dat zich op Columbia afspeelt en dat dit tevens de plek is waar Elisabeth zich ‘schuilhoudt’, of schuilgehouden wordt.
Columbia
Eenmaal op Columbia werden we geconfronteerd met de ongekende sfeer en grafische pracht die Infinite kenmerkt. De gebouwen en straten worden zwevende gehouden door enorme luchtzakken, waardoor individuele gebouwen ook kunnen stijgen en dalen. Een prachtig schouwspel, maar ergens ook een tikkeltje droevig. Columbia is namelijk grotendeels vergane glorie: instortende gebouwen, brandende huizen en levenloze straten vormen het stadsbeeld. Nog droeviger is het moment waarop een krankzinnige krantenverkoper op een kar met mechanisch paard over straat rijdt, terwijl één wiel van de kar niet meedraait, vonken creëert en met het piepende geluid gelijk aan het van kra ende nagels over een schoolbord de straat oversteekt. Je zult je afvragen waarom hij dat doet, hoelang dit al gaande is en wanneer hij zal ophouden, maar een antwoord op al je vragen zul je nog niet zo vroeg in het spel krijgen. Zoals het een goede BioShock-titel betaamt.
Wat nog meer op Booker’s pad komt tijdens de presentatie is een instortende klokkentoren, een immense, vallende loden klok die Booker net niet raakt en ‘n poosje later een vrouw die de straat voor een café aanveegt terwijl de gehele tent achter haar in lichterlaaie staat. Al deze gebeurteni en scheppen hopelijk een beeld van de nare sfeer waarmee de wereld van Columbia gevuld is. Columbia was duidelijk nooit een pretje, ook niet in haar hoogtijdagen. Overal hangen indoctrinerende posters met slogans die benadrukken dat vreemdelingen niet op Columbia thuishoren. Columbia moest puur blijven, rein van immigranten. Het lijkt erop dat de resterende bevolking ondanks alles nog steeds in deze utopie wil blijven leven, maar de omstandigheden zijn bizar en lijkt hen allemaal compleet krankzinnig gemaakt te hebben.
Gameplay
De compleet HUD-loze gameplay van Infinite laat zich het best vergelijken met de gameplay van de eerste twee BioShock-delen. Op een gegeven moment komt DeWitt bij een oudere man die een felle speech houdt in een kapel. Merkwaardig genoeg ontbreekt enige vorm van publiek. Wanneer Booker tijdens de langdurige toespraak besluit een van de vele wapens in de kapel op te pakken, merkt de man Booker op en wordt DeWitt plotseling aangevallen door duizenden kraaien. De man ontsnapt door met een haak aan een verbindingslijn – het voornaamste vervoermiddel in Columbia - te hangen. Hij landt op een ander platform, waarna onze Booker DeWitt besluit een van kraaienmans krachten (denk aan de plasmids uit eerdere BioShock-games) bij zichzelf in te spuiten. Eén kraai landt direct op de arm van Booker en onze antiheld heeft nu de mogelijkheid een vlucht kraaien richting zijn vijanden te sturen.
Booker worstelt zich vervolgens door gigantische explosies naar Elisabeth, waar hij erachter komt dat zij unieke krachten bezit. Net als Booker, die inmiddels met telekinetische krachten wapens uit de handen van vijanden kan ‘stoten’. Als Booker en Elisabeth in het nauw gedreven worden, smelt Elisabeth alle ijzeren voorwerpen in haar buurt om tot een immense vuurbal. Ze vraagt Booker het kolo ale voorwerp richting de vijanden te werpen met zijn telekinese, wat hen niet al te verra end met de grond gelijk maakt. Mede hieruit blijkt dat Infinite op een speelse manier gebruikmaakt van de mogelijkheden die het BioShock-universum kent. We kunnen haast niet wachten om onze vijanden op talloze bizarre manieren koud te maken.
Sprakeloos
In de kwartier durende demo kwam zoveel actie voorbij, werden zoveel vragen opgeworpen en heerste zoveel onduidelijkheid, dat we de stijlvol vormgegeven presentatiezaal werkelijk sprakeloos uitliepen. BioShock Infinite oogt enorm ambitieus. Mi chien zelfs te ambitieus. Als alles wat wij hebben gezien werkelijk gespeeld werd, mag Infinite met recht de titel ‘meest geanticipeerde game van de komende jaren’ opeisen. Mocht datgene wat wij zagen daarentegen grotendeels gescript zijn, dan was het in ieder geval een van de tofste gescripte ervaringen die we ooit hebben gezien. Hoe dan ook belooft BioShock Infinite waanzinnig te worden, iets wat we nog niet vaak gesteld hebben zo’n twee jaar voor de officiële lancering.