Bayonetta had bijna door kunnen gaan voor bibliothecare e. Met de semimodieuze bril en feministische uitstraling past ze prima in een door vrouwen gedomineerde staf van de boekuitleen. Maar bij haar gezicht houdt de vergelijking op. De lange zwarte haarlokken die tot op haar enkels komen, pa en niet in zo'n brave omgeving. Haar strakke pak, dat uit datzelfde haar vervaardigd is en met een rugdecolleté tot op haar bilspleet, evenmin. Om haar armen zitten riemen stevig vastgegespt en in haar handen en om haar enkels zitten pistolen, waarmee ze al pirouetterend om zich heen schiet. En intu en sabbelt ze sensueel op haar lolly.
Het uiterlijk van Bayonetta is enorm seksistisch en de vele shots van haar bilpartij en borstinkijk versterken dat alleen maar. Maar Bayonetta doet het zo over-the-top dat het eerder een parodie is op de seksistisch vormgegeven spelpersonages die wel serieus bedoeld zijn. En op deze manier gaat het spel eigenlijk in alles over-the-top. De omgevingen, de aanvallen, de eindbazen, de tu enfilmpjes, de one-liners. Het is allemaal zo extreem bizar, zo van de hak op de tak, zo bijeen geraapt, dat je het geen moment serieus zult nemen. En juist de extreme vrijheid die daaruit voortkomt, zorgt ervoor dat alles zo goed in elkaar valt. Bayonetta hoeft niet logisch te zijn, hoeft niet te kloppen. Hoe gekker, hoe beter. Wat overblijft is niet nadenken, maar genieten van alles wat over het scherm vliegt.
Vechten
Het vechtsysteem is een van de meeste uitgebreide ooit, maar tegelijk bijzonder toegankelijk opgezet. Er zijn tal van combo's die je met de twee aanvalsknoppen kunt maken en een subtiel beetje timing zorgt er al voor dat je een geheel andere aanval uitvoert. Tijdens de laadschermen krijg je uitgebreid de kans om met de verschillende combo's te experimenteren, wat aanmoedigt om steeds nieuwe aanvallen te ontdekken en in de praktijk toe te pa en. Hierdoor voelt het nooit overweldigend, ondanks de vele opties die er zijn.
Mi chien wel net zo belangrijk als je aanvalsknop, is de knop waarmee vijandige aanvallen ontweken worden. Doe je dit op het allerlaatste moment, dan gaat het spel tijdelijk in slow-motion en heb je de kans om in korte tijd enorm veel schade te doen. Tegen bijna stilstaande vijanden heb je namelijk genoeg tijd om die ene, lastige, extreme combo uit de hoed te toveren. Bayonetta vecht met haar handen, haar voeten, de daaraan bevestigde pistolen, maar ook met haar haren. Van het haar worden gigantische vuisten gemaakt die uit de grond omhoog komen en vijanden de lucht in katapulteren. Bekijk een aanval die je geregeld uitvoert eens goed, en je komt erachter dat het zo mogelijk nog vreemder en extremer is, dan je voor mogelijk hield.
Om de zoveel tijd kun je een torture attack op je vijand loslaten, en een martelgang zijn die zeker. Vanuit het niets tovert Bayonetta guillotines, kasten met stalen pinnen of een gigantisch ijzeren wiel met stekels tevoorschijn, waarmee vervolgens de tegenstander bruut aan zijn einde wordt gebracht. Deze acties vinden plaats te midden van alle chaos, gaan supersnel en dragen alleen maar bij aan de enorme variatie van de gevechten, zonder je uit je ritme te halen.
Kusje
Waarin Bayonetta nog het meest op zijn spirituele voorganger Devil May Cry lijkt, is de spelopzet. Het pad is al voor je uitgestippeld en wordt regelmatig onderbroken door indrukwekkende tu enfilmpjes. Zodra de gevechten plaatsvinden, is de doorgang naar een nieuw gebied met een magische muur afgegrendeld. Deze barrière wordt niet automatisch doorbroken, maar krijgt een lief kusje van Bayonetta waarna hij in scherven uiteen spat.
De actie wordt afgewi eld met rustigere periodes waarin je de omgeving kunt verkennen om de verschillende bonu en in alle uithoeken bij elkaar te rapen. De drang naar loot is bijna net zo groot als in een goede RPG, omdat je met de verschillende dingen zulke onwijs leuke en handige bonu en kunt verkrijgen. Nieuwe moves, wapens en voorwerpen zijn ontzettend duur, waardoor elk extra muntje meegenomen is. Ook zitten er een aantal simpele puzzels in het spel, die weinig moeite zullen kosten maar voor een leuke afwi eling zorgen tijdens de keiharde actie en die je bezwete handen en controller even de kans geven om op te drogen.
Bayonetta staat voor de eerste week van het nieuwe jaar in de planning en lijkt daarmee een mooie start te geven aan 2010. Het zal mi chien geen spel zijn dat iedereen weet aan te spreken, maar door de complete gekkigheid, de over-the-top personages en een toegankelijk opgezet vechtsysteem, is de potentiële doelgroep aanzienlijk groter dan bij Devil May Cry. Laten we hopen dat al die mensen Bayonetta weten te vinden.