Back to the Future: The Game is verdeeld over vijf hoofdstukken die je momenteel in één klap kunt aanschaffen voor €18.99. Het eerste hoofdstuk is al online verkrijgbaar en werpt alvast een aardige blik op wat we dit seizoen kunnen verwachten. De eigenzinnige Doc. Brown is vermist en wordt zelfs dood geacht, maar zijn jeugdige partner in time, Marty McFly, is er heilig van overtuigd dat Doc. nog ergens in een of ander jaar rondhangt. Die vermoedens worden bevestigd als plotseling de DeLorean voor de neus van Marty opduikt. Voor wie de jaren 80 aan zich voorbij heeft laten gaan of simpelweg nooit de films gekeken heeft: in deze auto reisde ons duo naar het verleden als ze precies 88 mph (miles per hour) aanhielden. Vraag niet hoe, maar zo werkt tijdreizen dus. Diezelfde nieuwkomers zijn overigens bij dezen gewaarschuwd: er wordt nauwelijks de tijd genomen context te geven aan de personages of eerdere gebeurteni en.
Op pad met McFly
Het verschijnen van de DeLorean leidt er in ieder geval toe dat er zich een nieuw tijdreizend avontuur ontvouwt, met als grote verschil dat wij als speler dit keer de touwtjes in handen hebben. Zoals we gewend zijn van Telltale Games is dit een avontuur dat puur puzzelend wordt doorlopen. Back to the Future: The Game is geen actiegame en er wordt niet geschoten: je enige wapen is je brein en de manier waarop je dat aan het werk zet om verder te komen. Gelukkig is er geen enkele onlogische puzzel te vinden. Zet daarom het hintsysteem direct uit en ga zeker niet door walktroughs snuffelen, want dat is allemaal niet nodig. De puzzels zijn logisch, soms leuk, soms wat arbitrair, maar altijd voorzien van de nodige context om helemaal zelf tot een bevredigende oplo ing te komen.
Simpelheid regeert
Het grote probleem is echter dat te midden van alle logica geen lastige puzzel te ontdekken is. Een logische puzzel kan ook moeilijk zijn, maar daar waagt Telltale zich geen moment aan. Bovendien is de wereld waarin je je beweegt beperkt tot maar een paar schermen (wel in twee verschillende jaartallen, natuurlijk) en zijn de acties die je kunt uitvoeren eveneens karig. Anders gezegd: je kunt maar weinig fout doen omdat de interactie met de wereld om je heen daar eigenlijk te gering voor is. Voor de meer doorgewinterde fans van het genre streeft dit eerste hoofdstuk daarom nooit voorbij het niveau van een snack.
Zo gebruik je in dit hele hoofdstuk maar een handjevol items, in plaats van de hutkoffers waar we gewend zijn mee rond te sjouwen. Bovendien kun je die items niet combineren en zijn er maar weinig personages, waardoor alles meer als een filmset aanvoelt dan een levende wereld. Het meest tekenend is dat we uit ons hoofd alle puzzels op zouden kunnen sommen; het zijn er niet zoveel. Wie hoopt dat de paar uurtjes die dit eerste deel lang is bomvol zitten met inhoud, kijkt in ieder geval betreurd naar de aftiteling.
Aanrader
En toch lijkt het erop dat Back to the Future: The Game een aanrader wordt. Het spel weet in al zijn simpelheid absoluut te vermaken. Zo komt de sfeer van de films goed naar voren door bijvoorbeeld wat aardige verwijzingen voor de fans en de prima verhaallijn. Maar meer nog door het briljante stemmenwerk van AJ LoCasico. Deze acteur imiteert de stem van Michael J. Fox (die de originele Marty speelde in de films) op werkelijk onnavolgbare wijze. Het verschil is bijna niet te horen. Tel daarbij op dat Christopher Lloyd zelf de rol vertolkt van Doc. en je bent al halverwege. Het is lastig om niet al een definitief oordeel te vellen over deze game, maar het feit blijft dat we enkel het eerste hoofdstuk hebben gespeeld. Er komen er nog vier, waarin nog een hoop goedgemaakt of juist verpest kan worden.
Het allerbelangrijkste is het moment na de aftiteling waar een korte vooruitblik volgt naar het in februari te verschijnen tweede hoofdstuk. Die vooruitblik maakt hongerig, als iets leuks om naar uit te kijken na het uitspelen van dit vermakelijke snackje. En als dat gevoel aanwezig is na één hoofdstuk episodisch gamen, dan is het bij deze dus al een, al dan niet zeer bescheiden, succesje!