Aveline heeft het in principe niet nodig, ze is net zo bedreven in het huurmoordenaarsvak als de andere hoofdpersonen in de A a in’s Creed-games en floept er dus net zo gemakkelijk een aantal dodelijke vechtbewegingen uit. Maar voor een vrouw als zij is dit eigenlijk een zwaktebod, ze kan de situatie ook naar haar hand zetten met enkel een onschuldige lach en een bijpa ende outfit. Ze hangt dan voor even haar a a ijnskloffie aan de kapstok en hijst zich in een ouderwetse hoepeljurk. Geen wachter die het dan nog in zijn hoofd haalt om haar staande te houden, tenzij het is om de zo lieftallige dame het hof te maken.

Met deze vermomming windt ze de vijanden zo om haar vinger. Aveline lokt ze bijvoorbeeld, onder de valse belofte van een onvergetelijke avond, een steegje in en toont daar haar ware aard: ze snijdt de naïeve mannen op koelbloedige wijze de keel door. Kijk, zo kennen we A a in’s Creed weer. Natuurlijk had je in eerdere delen ook al de optie tu en geruisloos en opzichtig moorden, maar met Liberation is het voor het eerst dat er zo veel nadruk op wordt gelegd. Er is naast de rijkeluisoutfit nog minimaal een ander kostuum, wat ook weer zorgt voor een unieke speelwijze. Daarmee doe je alsof je een dienstmeisje bent en kun je totaal onverdacht dichtbij je doelwitten komen.

Eigen smoeltje

Het geeft de Vita-versie van A a in’s Creed een uniek gezicht, dat van een vrouw en niet van een zijpad dat Connor is ingeslagen. Het is iets wat een volwaardige handheld A a in’s Creed nodig heeft om op zichzelf te kunnen staan. Dit in tegenstelling tot de extra besturingsmogelijkheden, die zoals wel vaker bij Vita-games een beetje misplaatst voelen. In een game die verder enkel met fysieke knoppen bestuurd wordt, heeft het absoluut geen meerwaarde om vijanden snel met een touchscreen uit te kunnen schakelen. Gelukkig leek het erop alsof dit geen verplichte functie is; je kunt het jezelf enkel veel te gemakkelijk maken.

Maar waarom zou je, het is een uitzondering op een verder vrij directe vertaling van de console-ervaring die A a in’s Creed biedt. Liberation kent eenzelfde open wereld, verschillende steden om te verkennen en biedt volgens de ontwikkelaars toch al gauw zo’n vijftien à twintig uur gameplay. Op de aanrakingsgevoelige trucjes na, doet niets vermoeden dat je met een handheldgame te maken hebt. Zelfs de muziek en de graphics doen weinig onder voor A a in’s Creed 3. Vanzelfsprekend neemt het detail na een paar meter fors af, maar in je nabije omgeving is het net zo levendig als je gewend bent.

We hebben met Black Ops – Decla ified al gezien hoe het niet moet, maar Ubisoft laat nu zien dat het wel degelijk kan; een gevestigde gigant naar een draagbare versie vertalen zonder dat het ondraaglijk oogt en/of speelt. Het half uurtje singleplayer dat we gezien hebben, leverde hiervoor voldoende bewijs. De multiplayer – waarvan alleen nog de aanwezigheid is aangekondigd – maakt de zaak voor A a in’s Creed op Vita hopelijk alleen maar sterker.