De verschillen tu en Left 4 Dead 2 en Army of Two: the 40th Day zijn echter legio. Het voornaamste punt is dat je in Army of Two slechts één compaan hebt, wiens aanwezigheid continu aangegeven wordt door een groot groen schild met een pijl in beeld te plaatsen. Dit is erg handig. Wil je namelijk echt iets bereiken, ook in de multiplayer, dan moet je samenwerken. Dit werd wel duidelijk tijdens de speelse ie, die volledig draaide om de coöperatieve multiplayer.
Samenwerken ole
Tijdens een persevenement komt het woord 'samenwerken' echter niet vaak om de hoek kijken, tenzij je het geluk hebt met een Nederlandse collega te spelen. Zelf nam ik plaats naast een Fransman, die liever als Rambo rondrende dan daadwerkelijk op de kracht van de game in wilde spelen. Ik probeerde hem wel te ondersteunen, maar telkens op het moment dat ik hulp nodig had, stond 'ie ergens vrolijk een baguette'je te eten.
Van alles wat
De modus die we speelden heet 'Warfare' en is een aaneenschakeling van korte, doelgebonden rondes. Als het gaat om de doelen kun je denken aan het beschermen van één persoon (de VIP), het stelen van bepaalde intelligence of het verdedigen van een strategisch punt. Omdat de rondes lekker kort zijn, wordt de vaart in de game gehouden en is het niet zo'n probleem om een ronde wat minder goed te spelen. Nieuwe rondes geven immers nieuwe kansen.
Naast Warfare kent Army of Two: the 40th Day ook nog een survivalmodus, die onder de naam 'Extraction' door het leven gaat. In teams van twee speel is het de bedoeling om samen een oneindige golf aan vijanden van je af houden. We hebben het al eerder gezien, maar Army of Two: the 40th Day werkt het op een leuke manier uit, juist doordat teamwerk cruciaal is. Het gebruik van Aggro, het uit de MMO-wereld overgelopen concept waarbij één speler het primaire doel van de tegenstanders wordt, is hier een goed voorbeeld van. Je zult elkaar echt moeten helpen om ver te komen.
Niet onvergetelijk
Jammer genoeg is de gameplay in de multiplayer zelf wat gewoontjes. Hoewel alles degelijk in elkaar zit door verschillende wapenkla en, een goed werkend dekkingsysteem en lekker rauwe actie, krijg je nergens het gevoel dat de multiplayer modus echt iets unieks toevoegt. Nogmaals, de samenwerking met de Fransoos was niet optimaal, dus wellicht hebben we het 'unique selling point' gemist, maar ook zonder een hechte band viel op te merken dat de (competitieve) multiplayer niet de ware kracht van de game liet zien.
Die kracht zit namelijk overduidelijk in de coöperatieve campagne-modus, een modus die niet speelbaar was tijdens onze se ie met de game. Net als in het eerste deel ga je met bountyhunters Salem en Rios op pad om dood en verderf te zaaien op de plekken waar het grote geld te verdienen valt. De coöperatieve focus wordt in de tweede Army of Two-game versterkt door niet alleen op voorgeprogrammeerde momenten gebruik te maken van je buddy, maar je vrijer te laten in je teamspel.
Hoe de singleplayermodus zich echter gaat verhouden tot de multiplayer is iets wat we begin volgend jaar te weten komen. Net als zoveel titels is Army of Two: the 40th Day namelijk doorgeschoven naar het eerste kwartaal van 2010. De multiplayermodus heeft in ieder geval nog geen ongekende indruk op ons achter gelaten, maar wie weet hoe de game speelt met een betere medespeler dan een dwaze Fransman.