Army of Two is een game die coöperatieve gameplay ademt. In plaats van één actieheld, staat de samenwerking tu en twee de personages in ieder level, submi ie en vuurgevecht centraal. Maak je geen gebruik van de voordelen die de samenwerking met zich meebrengt, dan leg je ook snel het loodje. Je kunt Army of Two prima in je eentje spelen met een computergestuurd personage aan je zijde, maar het wordt pas echt leuk als je met een vriend op de bank of met een maat over het internet de game gaat beproeven.
Meer dan in ieder andere coöperatieve game (denk bijvoorbeeld aan de Halo-reeks, die ook hartstikke tof is in coöperatieve mode) moet je ook écht samenwerken. De eerste optie die hier voor in het leven geroepen is, is de Aggro-meter. Vergelijkbaar met de World of Warcraft-tactieken trekt één speler de aandacht van de vijand door er heftig op los te schieten. Het scherm van de speler kleurt rood en het personage zelf gloeit op zo'n moment ook. Als medespeler weet je dat dit het moment is om de aanval in te zetten. Terwijl de vijanden hun focus volledig op je medespeler hebben, probeer jij te flanken en de boeven in de rug te schieten. En warempel: het werkt nog ook!
Naast de Aggro-meter kent de game nog meer tactische opties. Zo kan één speler een schild voor zich houden en kruipt de ander er achteraan met een geweer in de hand. Nog toffer is de 'back-to-back'-actie. Salem en Rios gaan met hun rug tegen elkaar aan staan en de tijd vertraagt. In ware Matrix-stijl knal je alles en iedereen dat in de buurt staat aan gort. De sequenties zijn voorgeprogrammeerd en helaas niet zelf te activeren, maar bieden wat lekkere afwi eling.
Een ander teamvoorbeeld is vervolgens dat je een 'co-op snipe' aan kunt vragen. Je pakt in dit geval beide je sluipschuttersgeweer en kunt bijvoorbeeld een grote gastank in één keer opblazen. Om de saamhorigheid hoog te houden kun je bij zo'n snipe-actie met een druk op de knop ook even aftellen. Het zijn dit soort details die je echt het gevoel geven samen te werken.
Army of Two is een vrij tactische game. Als een duo-Rambo door de levels heen gieren heeft totaal geen zin: de tegenstanders leggen je in een mum van tijd horizontaal. Lig je al stervende op de grond, dan kan je medespeler je wel weer tot leven wekken. Een kleine minigame volstrekt zich, waarin je op het juiste moment op de juiste knop moet drukken. Een x-aantal seconden later sta je weer recht overeind en gaat de actie verder. Overigens moet je wanneer je dood ligt wel het geluk hebben dat je medespeler enigszins in de buurt is. Er telt namelijk een klokje af vanaf ongeveer zestig seconden en wanneer je bij nul nog niet geholpen bent, is het 'game-over'. Om dit scherm te voorkomen dien je goed gebruik te maken van de Aggro-meter, de omgeving te inspecteren voor te gebruiken objecten (zoals turrets) en elkaar continu op de hoogte te houden van diens acties.
Het uiteindelijke doel in Army of Two is niet de wereldvrede bewaren of het redden van een schone prinses. Nee, je speelt puur voor je eigen heb. Een speciale organisatie zet Salem en Rios in op gevaarlijke plekken waar volledig zelfstandig, dus zonder hulp van het leger, geopereerd wordt. De heren zelf willen niets anders dan geld verdienen en ieder mi iedoel levert je dan ook harde pegels op. Dit geld is te besteden aan nieuwe wapens, pantsers of opwaarderingen voor je bestaande wapens. Na bepaalde checkpoints krijg je de mogelijkheid om, via nog veel te veel laadschermen, de winkel in te duiken en een nieuw schietijzer aan te schaffen. De wapens zien er allemaal extreem tof uit en komen in extravagante varianten. Wat dacht je van een minigun tijdens een mi ie in Afghanistan. Toch net iets grover geschut dan onze Nederlandse knakkers daar momenteel in handen hebben.
Sowieso is de game zo politiek incorrect als het maar kan. Salem en Rios maken tu endoor de hardste grappen en wanneer er een zelfmoordterrorist met bomgordel op je af komt stormen, denk je wel even bij jezelf 'kan dit eigenlijk wel?'. Ja, het kan, want het is leuk en honderd procent fictief.
De afwi eling in de game wordt bewerkstelligd door je zo af en toe een voertuig te laten besturen of middels andere apparatuur van A naar B te komen. Zo krijg je al vroeg in de game de mogelijkheid met een parachute tu en de Afghaanse bergen heen te vliegen, waarbij één speler de parachute bestuurt en de ander de vijanden probeert af te wimpelen. Fris, tof en geheel in de stijl van de game.
De versie van Army of Two die wij speelden zat al erg goed in elkaar. De invloeden van andere games, zoals het camerastandpunt van Gears of War, zijn overduidelijk, maar de combinatie van dit alles pakt simpelweg heerlijk uit. Grafisch staat de game, ook wanneer er twee spelers op één scherm spelen, z'n mannetje en het geluid is van hoogstaande kwaliteit. Ja, het lijkt erop dat Army of Two een puike game gaat worden voor het meer volwa en Xbox 360- en PlayStation 3-publiek. Op 16 november komt 'ie uit en volgen we met een eindoordeel.