ARMS zat een beetje ‘verstopt’ tu en de aankondiging van partygame 1-2-Switch en de belofte van grote Nintendo-IP’s, dus werd het nogal ongelukkig gezien als een tu endoortje. Na diverse potjes spelen blijkt de game echter behoorlijk goed uitgewerkt te zijn en komt er veel strategie kijken bij het verslaan van je tegenstander.
Wat als eerste opvalt is dat de game een eigen karakter lijkt uit te stralen. Het spel is kleurrijk, maar volwa en personages worden in veel detail weergegeven in verschillende arena’s. Hoewel op het evenement maar vijf personages te kiezen waren, hebben we goede hoop dat de uiteindelijke versie een grotere selectie aanbiedt. De graphics hebben die typische vrolijke Nintendo-vibe, maar zijn beter uitgewerkt dan gebruikelijk. Dat geeft ons het gevoel dat Nintendo eindelijk gewend is aan het ontwikkelen van HD-games en dat ze de kracht onder de motorkop van de Switch ten volle benutten.
Wii-wapperen
Gameplay blijft echter koning en het is daar waar ARMS de meeste indruk maakte. Opvallend genoeg bestuurt ARMS als een Wii-game. Hoewel de game op een traditionele manier kan worden gespeeld, is het de bedoeling dat je de twee lo e Joy-Con-controllers in je twee handen vasthoudt. Door de bewegingsgevoelige sensoren in beide Joy-Cons stelt elk van de controllers één van de armen van je vechter voor. Stoot met je linkerhand en op het scherm rekt de linkerarm van je personage met een springveer uit en vliegt je bokshandschoen naar de tegenstander.
De eerste paar potjes stonden we als een stel Wii Sports-boksers heen en weer te rammen, zonder echt te beseffen wat we deden. Hoe meer we speelden, hoe rustiger we werden en uiteindelijk blijkt dat het veel beter werkt wanneer je rustig en berekend hier en daar een klap uitdeelt. Wacht af wanneer je tegenstander precies op de juiste plek staat en even zijn verdediging laat vallen en sla dan toe. Door beide controllers tegelijk naar voren te duwen, grijp je de tegenstander en trek je hem naar je toe, waarna je meerdere tikken uit kunt delen. Wedstrijden gaan door tot de levensbalk van de tegenstander leeg is. Diegene die de tegenstander in twee van de drie potjes verslaat, is de winnaar.
Door beide controllers in een defensieve houding naar links of rechts te bewegen, cirkel je om de tegenstander heen. Naar voren of achteren leunen laat het personage op het scherm naar voren of achteren lopen. Op die manier heb je met genuanceerde bewegingen veel controle over je personage. Het valt daarbij op dat de Joy-Cons preciezer bewegingen lijken te registreren dan de Wii-controllers en zelfs de later uitgebrachte Wii Motion Plus. We hadden niet verwacht dat deze technologie weer terug zou komen, en toch zeker niet voor de Switch, maar als dat meer games als ARMS oplevert, vinden we dat helemaal niet erg.
Strategie
Een van de meest strategische keuzes die je tijdens het spelen moet maken is wanneer je precies je tegenstander aanvalt. Het duurt namelijk even voordat de springveer en dus je bokshandschoen bij je tegenstander is aangekomen, zeker als je aan de andere kant van een arena staat. In die tijd heeft je tegenstander alle kans om een verdedigende houding aan te nemen. Je kunt daarom je arm in een bocht naar voren slaan, waardoor je uitgerekte arm ook in de game een bocht maakt. In feite deel je zo een klap ‘met effect’ uit, waardoor je de verdediging van je opponent omzeilt. Dit kun je op elk moment tijdens je slag doen, dus het is beter om tot het laatste moment te wachten om de andere speler te verra en.
Een andere strategie is de keuze welke bokshandschoenen je aantrekt. We konden tijdens de demo uit drie verschillende handschoenen kiezen per hand. Zo konden we aan de ene hand een soort propeller zetten en aan de andere hand een raketlanceerder. Wij vonden het fijn om een ‘wapen’ voor korte afstand en eentje voor lange afstand te hebben om zowel dichtbij als van veraf goede aanvallen uit te kunnen voeren. We kunnen niet wachten om hier meer mee te experimenteren en hopen dat de game nog veel meer van deze verschillende handschoenen bevat.
Ook uniek worden de arena’s. Er waren er maar twee speelbaar tijdens de demo, maar volgens Nintendo krijgt uiteindelijk elke arena een uniek element die invloed heeft op de wedstrijden. Zo stonden er in één van de arena’s aan de zijkant trampolines die spelers hoog laten springen, wat het weer lastiger maakt om vanuit alle hoeken goed te verdedigen of de tegenstander te raken. Veel andere obstakels zijn nog niet bekend en worden waarschijnlijk rondom de release getoond.
ARMS kan tegen de computer gespeeld worden – we weten niet of de game ook een campagne voor één speler bevat, maar we kunnen het ons bijna niet anders voorstellen – maar het spel schittert duidelijk wanneer je het tegen een andere speler opneemt. De game lijkt soepel te lopen in splitscreen en we merkten al snel dat we ons aan moesten pa en aan de vechtstijl en tactieken van onze tegenstander om een kans te maken. De game kan natuurlijk ook in splitscreen op het scherm van de Switch zelf worden gespeeld, al konden we dat niet testen en weten we dus niet of dat duidelijk genoeg is en soepel genoeg loopt. Tot slot weten we ook nog niets over eventuele online modi. Dat lijkt ons wel een belangrijke toevoeging om de game zo lang mogelijk leuk te houden.
Na een potje of acht spelen op verschillende momenten tijdens de Switch-speelse ie durven we al voorzichtig te stellen dat ARMS een hit kan worden met vrij een vrij lange arm… sorry, adem. Waar we in het begin een niet al te hoge pet ophadden van de Wii-achtige gameplay, daar heb je maar een paar potjes nodig om te beseffen dat er enorm veel diepgang in de fighting mechanics zit. De herspeelbaarheid van de game valt of staat echter bij de hoeveelheid content – personages, typen handschoenen en online gameplay – die Nintendo besluit in de game te stoppen.